Possible (DUTCH)

Chapter 18

I love him the most when he looks tired, like he is reflecting the sour weather of the day. And all I want is to run my hand trough his hair, to hug him tightly, and to tell me he doesn't need to try to look beautiful because he is so much more than that.

Renesmee p.o.v.

Het was de dag waarop Jacob en ik naar New York zouden gaan.
Ik had nog nooit gevlogen, en ik kon ook niet zeggen dat ik het niet eng vond.

'Heb je alles?' Vroeg Jacob. Ik knikte en sloot mijn overvolle koffer, waarmee ik wel 2 weken mee kon leven. We waren bij de Cullens, in mijn kamer. Jacob's koffer stond beneden, en we zouden binnen 5 minuten moeten vertrekken als we het vliegtuig niet wilden missen. 'Ik draag hem wel.' Zei Jacob die naar het handvat uitreikte. 'Ik kan het zelf wel.' Zei ik, snel pakte ik de handvat voordat Jacob hem vast had. Jacob grijnsde en liep voor me uit naar beneden.
Ik mocht dan wel sterker zijn dan mensen, deze koffer was zwáár. Eenmaal beneden zette ik de koffer snel op de grond en bewoog ik mijn half verlamde handen even.
'Hij is best wel zwaar.' Heeg ik. Jacob grinnikte. 'Jíj, wilde hem dragen.' Zei hij. Ik glimlachte kort.
Ik liep naar de woonkamer en knuffelde Bella en Edward. 'Veel plezier.' Fluisterde Bella in mijn oor. Ik glimlachte kort, nam afscheid en ging met Jacob naar buiten.

Jacob droeg mijn koffer.

Toen de koffers in de achterbak van Jacob's auto zaten begonnen we te rijden naar het vliegtuig. Ik deed mijn schoenen uit en tilde mijn knieën op om mijn hoofd er vervolgens tussen te leggen. Het was vroeg, half 7. Knikkebollend staarde ik voor me uit.

'Heb jij eigenlijk ooit gevlogen?' Vroeg ik aan Jacob, aangezien ik deze stilte niet nog een half uur vol kon houden. Jacob dacht even na. 'Een keer.' Antwoordde hij. 'Oh, oke.' Zei ik. Jacob grinnikte. 'Je bent zenuwachtig, hè?' Zei hij, dit keer keek hij me aan. Ik knikte grijnzend. Grinnikend schudde hij zijn hoofd en keek weer naar de weg.

We zaten bij de gate, wachtend totdat we het vliegtuig in mochten. Zenuwachtig trilde ik met mijn benen en friemelde ik met mijn handen.

Jacob zat rustig voor zich uit te staren, niks aan de hand.

Nadat ik al 5 minuten zenuwachtig aan het wiebelen en friemelen was grinnikte Jacob en pakte hij mijn hand. 'Het is maar een vliegtuig, hoor.' Zei hij grinnikend. Ik knikte en al snel werd ik rustig door Jacob's hand. Ik werd altijd rustig als Jacob me vertelde dat er niks aan de hand was.

Ik zat in een vliegtuig.
Geen grote, maar ook geen kleine.
Een middelmatige.

Jacob had me gedwongen om bij het raam te gaan zitten, zodat ik naar buiten kon kijken. Dus dat deed ik maar. Het leek wel eeuwen voordat iedereen in het vliegtuig zat en al die tijd had Jacob mijn hand vastgehouden.

Toen het vliegtuig begon te rijden kneep ik in Jacob's hand. Hij grinnikte. Totdat ik nog harder keek. 'Au' Zei hij terwijl hij zijn hand los wurmde. 'Oh, sorry.' Grijnsde ik terwijl ik naar zijn rood geworden hand keek. Jacob grinnikte kort.

Het vliegen was helemaal niet eng.

Het was leuk.

Ik heb de hele vliegreis uit het raam gekeken.

De héle.

'Waar halen we een taxi vandaan?' Vroeg ik. We stonden buiten, inclusief koffers. Tate had ons alleen een adres van het huisje mee gegeven, meer niet.

'Gewoon zo.' Zei Jacob. Hij stak zijn hand op naar een taxi, die stopte. Jacob zei iets tegen hem en toen vertelde Jacob me dat ik in kon stappen. Hij hield de deur voor me open en stapte daarna zelf in.

Het huisje stond in de bossen, maar zat vlakbij de "stad". Het was van hout gemaakt en was groter dan ik verwacht had.

Licht hijgend van mijn zware koffer en trillend van de kou stond ik voor de deur, wachtend totdat Jacob het slot zou open maken die hij van Tate had gekregen. Hij deed de deur open en liet mij eerst naar binnen gaan. Dus ik liep naar binnen. Het huisje was knus en gezellig, had een openhaard en was ruimtelijk ingericht. Er lag een donzig kleed onder de bijtafel die bij de bank bij de openhaard stond en er was een kookeiland. Toen ik verder liep kwam ik een grote badkamer tegen, met grijze marmeren tegels en een groot bad met een douche. De slaapkamer had het grootste bed ooit en was net zo knus als de rest van het huis.
Nog iets over dat bed.
Rozenblaadjes.
Er lagen rozenblaadjes op het bed.
Kort grinnikte ik en zette ik mijn koffer neer en liet me op het bed vallen. Nu vlogen de rozenblaadjes in het rond.