Possible (DUTCH)

Chapter 13

Before you act, listen.
Before you react, think.
Before you spend, earn.
Before you criticize, wait.
Before you pray, forgive.
Before you quit, try.

Na een tijd gingen haar ogen weer open, werden haar pupillen, die bijna haar hele iris bedekten, klein, en ademde ze diep in en uit.
'What happened?' Vroeg ik bezorgd.
'Weet ik niet, hallucinatie.' Antwoordde ze hijgend. 'Sophie had me er al voor gewaarschuwd.' Ze slikte. 'En dat heb je me niet verteld?' 'Ik wilde je niet bezorgd maken om iets wat misschien wel niet eens ging gebeuren.' 'Wel dus.' Zei ik. 'Zeg het de volgende keer, oké?' Renesmee knikte.
Tate keek ons met een wenkbrauw opgetrokken aan. 'Waar ging dat over?' Vroeg hij. 'Er zijn heksen, ze zijn... Ik weet niet wat ze aan het doen zijn. Ze willen Renesmee, of de Cullens, ik weet het niet, ze willen ze weghebben.' legde ik uit. Tate knikte kort.
Renesmee trok haar benen op en leunde met haar hoofd tegen me aan. Wat zorgde voor een oogrollende Tate. 'Hebben jullie wel eens door hoe close jullie zijn?' Zei hij met een kleine, onschuldige grijns. Ik glimlachte alleen maar, en gaf Renesmee een kus op haar voorhoofd en daarna op haar lippen. Alleen maar om Tate wat meer te irriteren.
Tate rolde met zijn ogen en keek weg. 'Hm, doe dat nog eens?' Grijnsde Renesmee. Ik gaf haar nog een kus, en zoende haar daarna. 'Al klaar?' Onderbrak Tate ons. Ik stopte en keek naar Tate, die nog steeds weg aan het kijken was. 'Ja.' Zei ik grijnzend. Tate draaide zijn hoofd weer onze kant op.
'Gelukkig.' Zei hij. Renesmee grinnikte.
'Ik moet gaan.' Zei Renesmee een tijdje. Ze stond op. 'Waarom?' Het was al rond 6 uur s'avonds. Het kon dan wel dat ze naar huis ging, maar toch. 'Ik moet wat spullen in de stad kopen, voor school. Alice gaat mee.' Zei ze. 'Ik kan je ook wel brengen?' Zei ik. Renesmee rolde met haar ogen. 'Ik kan Alice niet teleurstellen, ze was nogal... enthousiast, toen ik vroeg of ze meeging.' Ik knikte tegengeslagen. 'Goed dan.' Zei ik. Renesmee grinnikte, gaf me een kus en liep naar buiten.
'Perfecte koppel, hoor.' Grijnsde Tate. 'Hoorde ik !' Hoorde we Renesmee van buiten zeggen. Ik grinnikte. 'Wist ik.' Zei Tate terug. Het geluid van Renesmee's gegrinnik dempte toen ze het bos in liep.
'Maar echt.' Zei hij. Ik rolde met mijn ogen. 'Werd Renesmee... Gewoon, boem, verliefd op je?' Vroeg Tate. 'Gaan we weer de journalist uithangen?' Tate knikte grijnzend. 'Nou, niet gewoon. Ze... Technisch gezien heeft ze ook op mij ingeprint. Maar dan als vampier.' 'De laatste keer dat dát gebeurde was járen geleden.' 'Ja, en Renesmee verbreekt dat. Renesmee heeft al genoeg meegemaakt.' Zei ik. Tate grijnsde kort. 'Oké, meneer.' Ik rolde met mijn ogen. 'Hoe zat het eigenlijk met jou liefdesleven?' Vroeg ik. Tate liet een diepe zucht horen. 'Er was een iemand, die mij altijd heel leuk vond. Maar ik heb nooit de tijd genomen om haar te leren kennen. En ik heb wel meerdere vriendinnetjes gehad, maar voor korte tijd.' Zei hij. Ik knikte.
Renesmee p.o.v.
Ik en Alice zaten in de auto. De gele auto.
Ja.
Ze wilde persé met haar knalgele auto.
We reden naar de stad en Alice neuriede mee met de radio. Ik daarentegen zat licht ongemakkelijk in de stoel voor me uit te kijken.
Nadat het liedje wat Alice mee neuriede afgelopen was zette ze het geluid wat zachter. Niet dat als hij zo hard stond ik haar niet zou kunnen verstaan, whatever. 'Jij en Jacob zijn... Een ding, toch?' Ik hield mijn zucht in. Niet doen Renesmee. Niet zuchten. 'Uhu.' antwoordde ik. Ik probeerde enthousiast te klinken. Mission failed. 'Het spijt me dat ik me met je liefdesleven bemoei, ik zal het nooit meer doen.' Zei ze licht grijnzend. Sure, alsof ik dat ga geloven. 'Grapje.' Zei ze. 'Je zal er maar aan moeten wennen.' Zei ze. Grijnzend keek ze me aan. Ik grinnikte. 'Dus... Wil je over hem praten?' Vroeg Alice, de enthousiasme in haar stem verbergend. Ik grinnikte. 'Goed dan...' Zuchtte ik. Alice maakte een kort sprongetje in haar stoel, maar de auto bleef netjes recht rijden. 'Ik zal het maar opnieuw vragen, jullie zijn een ding?' Vroeg ze opnieuw. Ik kon uren naar haar hemelse stem horen zonder verveeld te raken, misschien een beetje geïrriteerd, dat wel. 'Ik zal het maar opnieuw zeggen, ja.' Antwoordde ik. Alice rolde met haar ogen. 'Dus jullie hebben gezoend?' 'Alice!' Ik voelde mijn wangen rood kleuren. 'Het is een gewone vraag, antwoord.' Zei Alice. Ik zuchtte kort. 'Ja, we hebben... Gezoend.' Antwoordde ik. 'En, zijn jullie...' 'Nee! Nee, dat hebben we niet, nee, nee Alice.' Onderbrak ik haar.
Sex, of we al sex hadden gehad. Dat is wat ze wilde vragen.
'Oké, oké, sorry, Renesmee.' Zei ze met een kleine glimlach. 'Zijn we er al bijna?' Vroeg ik. Alice keek op het klokje in de auto, en antwoordde. 'Ik heb nog 10 minuten om vragen te stellen.' Ik grinnikte kort.
De laatste 10 minuten waren verschrikkelijk, Alice wilde alles en elk detail over van alles en nog wat weten, ze dwong me bijna om te antwoorden.
Ik had misschien toch Jacob gevraagd moeten hebben om mee te gaan.
Toen Alice de auto had geparkeerd stapte ik snel uit en liep de winkelstraat in. Alice liep achter me, maar zorgde er met vampiersnelheid voor dat ze naast me liep.
'Alice, er zijn hier ménsen.' Zei ik. Alice haalde haar schouders op. 'Niemand zag het.' Antwoordde ze triomfantelijk. Ik rolde met mijn ogen.
'Wat heb je eigenlijk allemaal nodig?' Vroeg ze. 'Oh, gewoon, wat spullen voor school.' Antwoordde ik. Alice knikte.
'Oké Renesmee, ik vind het echt niet erg om lang rond te lopen, of te shoppen, of te twijfelen om iets te kopen of niet, maar heb je nu, eindelijk, alles?' Vroeg Alice zuchtend. 'Nog een ding.' Antwoordde ik grinnikend. Alice liet een klein zuchtje horen.
'Wat is dat?' 'Wat?' 'Je neus, het bloed.' Zei Alice.
Shit.
Ik veegde mijn hand onder mijn neus langs, wat ervoor zorgde dat mijn hand bebloed raakte. Ik slikte kort, aangezien dit al de 3e keer was dat ik een bloedneus had. In de bioscoop, op school - dat heb ik Jacob niet verteld -, en nu weer. Vampiers zouden überhaupt geen bloedneuzen moeten krijgen. Ik keek om me heen en vond al snel een winkel met toiletten, waar ik in liep, door Alice gevolgd.
Ik keek in de spiegel en zuchtte toen ik zag dat het nog steeds bloedde.
Na 5 minuten stopte het eindelijk.
Alice keek alleen maar bezorgd toe.
Nadat ik mijn handen had schoongemaakt en ik bloedvrij was keek ik naar Alice. 'Kan je niks tegen niemand vertellen, alsjeblieft?' Ik keek haar smekend aan. 'Maar, ik de-' 'Alsjeblieft, Alice?' Onderbrak ik haar. Alice perste haar lippen op elkaar en knikte toen. 'Beloofd?' Vroeg ik. 'Beloofd, tenzij Edward...' 'Ja, dat weet ik.' Zei ik. Snel liep ik weer naar buiten.

[]

Er was een ongemakkelijke stilte toen we naar huis reden. Héél, ongemakkelijk. Ik durfde niets te zeggen, dus ik staarde uit het raam.

Na een voor mijn gevoel eindeloze rit waren we eindelijk thuis, of, bij de Cullens. Ik stapte uit en liep naar binnen. Edward was er niet.
Thank god.
Ik keek naar de klok, waarop stond dat het al half 11 geweest was en liep toen naar mijn kamer. Ik pakte mijn tas in, ik had morgen een korte dag met weinig boeken, en tot mijn verbazing lagen al mijn boeken hier en niet bij Jake. Daarna deed ik mijn pyama aan en ging in mijn ijskoude bed liggen. Normaal had ik een warme Jacob naast me liggen, nu niet, dus, en dat was koud.

Nachtmerries, weer nachtmerries. De hele nacht lang. Toen ik wakker werd was ik doodmoe. Ik kwam met een diepe zucht overeind en staarde vooruit. Flitsen van de dromen kwamen voorbij, elke keer als ik mijn ogen sloot. En dan was er nog de plotselinge dorst. Bloeddorst. Alsof ik al weken niets gehad heb, terwijl ik 3 dagen geleden nog gejaagd had. Mijn keel brandde. Ik stond op, trok iets fatsoenlijks aan en ging jagen. Ook hier klopte iets niet, want het leek wel alsof ik van 20 dieren bloed kon afnemen en dan zou ik me nog niet voldaan voelen. Na 4 herten, 3 konijnen en een puma gaf ik het op. Ik bleef dorst houden en het schaamtegevoel voor de hoeveelheid dode dieren begon steeds erger te worden. Ik liep terug naar de Cullens, douchte, deed iets anders aan en ging naar beneden. Ik zag dat het al laat was, dus besloot ik maar naar school te gaan. Met dorst. Ik hoopte dat ik me in kon houden.

Kort hoofdstuk. Sorry

Vote, comment & follow