Possible (DUTCH)

Chapter 34

Forever is a long time, but I wouldn't mind spending it by your side.

Ik wilde de kamer niet uit, ik wilde bij haar blijven, maar nu stond ik voor een gesloten deur, het enige wat ik kon horen was het snelle gepiep van de hartmonitor en ik hoorde Renesmee alles behalve goed ademen. Ik keek kort naar Tate en liet me tegen de muur aan op de grond zakken. Ik zette mijn hoofd in mijn handen en begon te wachten. Wachten op nieuws van Carlisle. Wachten totdat Renesmee's hartslag weer de goeie zou worden.

Het enige wat ik voor me zag was hoe Renesmee trilde en schokte en zweette en ademde.

*

Eindelijk ging de deur open, de hartmonitor piepte weer regelmatig en langzamer. Carlisle stond in de deuropening en wenkte ons om naar binnen te komen.

Ik keek kort naar Tate, stond op en liep naar binnen. Het enige wat me opgelucht maakte was het feit dat Renesmee's borst op en neer ging. Ze ademde.

Langzaam liep ik naar het bed toe, realiserend hoe slecht en toegetakeld ze eruit zag.

'Haar bloeddruk was te hoog.' Zei Carlisle. 'Ze heeft heel veel geluk gehad.'

Ik keek naar achter om Carlisle te kunnen zien.

Dus Renesmee was net bijna dood.

Ik slikte de brok in mijn keel weg en ging zitten in een stoel. Dit was niet het goede moment om te gaan huilen.

Carlisle zuchtte voor hij weer begon met praten, zijn stem vol tegenzin. 'Er is zoveel beschadigd dat ik me afvraag of ze uberhaupt nog úit de coma komt.'

Mijn ogen schoten naar Carlisle en mijn adem stokte in mijn keel.

'Wat?'

'Het spijt me, Jacob.'

'W-wat?' Mijn ogen schoten terug naar Renesmee en ik knipperde de tranen weg.

'We kunnen het proberen als ze beter hersteld is' hij zuchtte even voordat hij verder ging. 'Als dat gaat gebeuren.'

Ik keek naar Renesmee en slikte de brok in mijn keel weg.

'Nee.' zei ik zacht. Mijn ogen schoten van Carlisle naar Tate naar Renesmee.

'Je moet haar uit de coma halen.'

Carlisle's wenkbrauwen gingen vragend omhoog.

'Nu.'

'Ik kan nie-'

'Nu.' Gromde ik.

Jake, wat doe je?!

'Als ik dat zou doen zou de kans dat ze het overleeft minimaal zijn.'

'Ze is toch al dood! Haal haar uit de coma!' Schreeuwend stond ik op en liep ik naar Carlisle toe, met een paar centimeter tussen onze hoofden bleef ik staan.

'Nu.' Gromde ik. Ik was groter dan hem waardoor hij omhoog moest kijken.

Ik voelde handen op mijn schouders die me wegtrokken van Carlisle. Ik probeerde ze weg te slaan, maar ze waren sterk en trokken me naar achter.

'Jake, komop.' Ik draaide mijn hoofd naar Tate en gromde.

'Het is beter voor Renesmee om haar in coma te houden.' Zei hij. Hij leed me naar de deur, en ik hield hem niet tegen, want diep van binnen wist ik zelf ook wel dat het niet goed was om haar uit de coma te halen.

Tate was sterk, sterker dan ik dacht, dus elke beweging die ik maakte om uit zijn handen te glippen mislukte.

Ik gaf het op en keek een keer om naar Carlisle, die ons pijnzend aankeek. Ik zuchtte grommend en liep toen met Tate mee naar beneden. Hij nam me naar buiten en liet me zitten op de trap. Hij ging naast me zitten en zuchtte.