Possible (DUTCH)

Chapter 6

Hoii. Ik heb de leestekens aangepast. Want er klopte geen bal van. ( " moest ' zijn, bijv.)
[]
Sometimes you can't explain what you see in a person. It's just the way they take you to a place where no ons else can.
Na een tijdje reed Jacob de oprit van het kerkhof op. Bah, kerkhoven. Hij stopte bij het kleine gebouw waar ik heb geen idee dingen gebeuren. Ik keek naar Jacob die al wilde uitstappen. 'Kan je hier wachten, alsjeblieft?' Jacob keek me niet begrijpend aan, maar liet zich weer zakken in de stoel. Ik spoorde niet, en dat was wat hij ook dacht.
Ik glimlachte kort naar hem en stapte de auto uit. Het was koud, overal lagen stenen en monumenten en graven en jak. Ik hield niet van de dood.
Ik liep door de paden, zoekend naar de naam van Alex.
Julie Riever
09-04-2001 tot 01-12-2002
Je blijft in ons hart. Ook al was je nog zo klein. Je blijft ons kleine meisje.
De rillingen liepen over mijn rug. Snel liep ik verder. Struinde de graven af. De ene met verdorde bloemen en kapotte potten, de andere met brandende kaarsjes en levende bloemen.
Alex Rutsburgh
12-06-1997 tot 04-18-2014
We zullen je missen.
Ook al had hij me bijna doodgestoken had vulden mijn ogen zich met tranen.
'Je was wel een hufter, vind je niet' Ik glimlachte als een oorwurm en veegde mijn tranen weg. Wat niet viel holp, want de volgende kwamen al. 'Ik sta hier te janken terwijl je me bijna vermoord hebt.' Opnieuw glimlachte ik.
Ik stond tegen een steen te praten.
Ik hurkte voor het graf. 'Hoe dan ook. Ik ga je toch missen, Alex.' Ik veegde mijn tranen opnieuw weg met de mouw van mijn jas.
Op zijn graf stonden 3 kaarsen en meerdere boeketten met bloemen. Je kon zien dat het graf nieuw was, het glimde nog van de "schoonheid". Wat me opviel was dat er een brief tussen de bloemen lag. Ik wist dat ik het niet moest doen. Maar ik deed het toch. Ik pakte de brief, schoof het lintje eraf en rolde hem open. Nog een keer veegde ik mijn tranen weg, want anders zouden ze op de brief vallen.
Ha die Alex.
Je bent dood, aardig klote vind je niet? Ik ben nu een dood persoon aan het schrijven, en dat is prettig raar. De dokters weten niet door wie of wat je bent dood gegaan. Ik weet het wel. Door Renesmee en haar vriendje. Geloof me, ik zal het ze betaald zetten. Ze zullen behoorlijk spijt krijgen van wat ze je aan gedaan hebben. Ik hoop dat je je je een beetje vermaakt in die hemel van je, als die bestaat.
Matthew.
Er stonden meerdere doorgekraste dingen, zinnen op de brief die niet meer te lezen waren.
Ik slikte en keek met gestokte adem naar de brief. Naast de naam, Matthew, stond een afdruk, maar ik had geen idee wat het was. Het leek op ene chinees teken, maar veel verstand had ik daar niet voor. Na nog een keer mijn tranen weggeveegd te hebben pakte ik mijn mobiel en maakte ik een foto van de brief. Ik maakte nog een close-up van de stempel- achtige afdruk en stopte mijn mobiel terug in mijn jaszak. Snel rolde ik de brief op en deed het lintje er omheen, vervolgens legde ik hem terug op de plaats waar hij lag en ging ik weer staan. 'Doei Alex.' Zei ik terwijl ik terugliep naar de auto.
Geloof me, ik zal het ze betaald zetten.
Het raasde door mijn hoofd.
Ik zal het ze betaald zetten.
Wie, wat, waar, wanneer? Wat ging hij doen?
Ik besloot het nog even voor mezelf te houden, misschien dat ik het thuis zou vertellen.
Toen ik Jacob en de auto zag veegde ik de traan- resten van mijn gezicht en liep ik naar hem toe. 'Gaat het?' 'mhm.' Hij bleef me aankijken, en daar kon ik niet tegen. Ik ontweek zijn blik. 'Kunnen we nu gaan?' Ik stapte in de auto. Jacob liep om de auto heen om naar zijn kant te gaan, keek door de voorruit naar mij, en ging zitten.
Zwijgend starte hij de auto en begon hij te rijden. En zo ging de hele rit. Zwijgend. Een paar minuten voor we er waren begon Jacob te praten.
'Denk je dat ik het niet kan zien als je iets verbergt?' Shit. Ik keek naar hem. 'Ik vertel het als we thuis zijn. Met zijn allen.' Jacob zuchtte kort en knikte. Vervolgens ging de stilte verder.
Jacob parkeerde zijn auto en stapte uit, net als ik. Ik liep achter hem aan naar binnen. Edward en Bella waren er niet. Ugh.
Jacob p.o.v.
Toen we binnenkwamen bleek al snel dat Bella en Edward er niet waren. Zucht. Ik wilde gewoon nu weten wat er aan de hand was.
"Ik ga Edward en Bella halen." Nadat Renesmee toegestemd had liep ik naar buiten, het bos in richting hun huis. Ik liep sneller dan normaal, gewoon omdat ik haast was, omdat ik het gewoon wilde weten. 2e keer.
Al snel was ik er en klopte hard op de deur. Edward of Bella had me toch allang horen aankomen. Edward had mijn gedachtes toch wel gehoord.
Bella deed open. 'Hoi.' Zei ze. Het was al een tijd geleden dat ik alleen met Bella gepraat had, en stiekem miste ik het nog wel eens. 'Renesmee moet iets vertellen. Kunnen jullie komen?' Bella knikte en draaide zich om, waarschijnlijk naar Edward. 'Edward, kom je?' Alsof hij nog niet gehoord had dat hij mee moest komen. 'Er zit haast bij!' Schreeuwde ik geïrriteerd. Bella keek me licht verward aan en volgde me terug naar het huis toen Edward naast haar stond.
We zaten allemaal in onze overleg- positie. Die we de laatste tijd steeds vaker moesten aannemen. Renesmee zat in het midden, naast mij.
'Ik moest dus iets vertellen.' Begon ze.
Edward keek verward naar Alice, die verward naar hem keek. Natuurlijk had hij Renesmee's gedachten al gelezen. Natuurlijk had Alice een visioen gezien.
En ik moest wachten tot ze het verteld had.
'Zoals jullie weten is Alex dus dood. Gisteren was zijn begrafenis, omdat hij een tijd in het mortarium (moratorium?) gelegen had. En... ik wilde zijn graf bezoeken. Dus Jacob had me gebracht en toen vond ik een brief tussen de bloemen op zijn graf.'
'Heb je hem mee?' Vroeg Emmet. Ze schudde haar hoofd. 'Ik heb foto's gemaakt.' Ze pakte haar mobiel en scrolde door haar foto's. Vervolgens begon ze het voor te lezen.
'Ha die Alex.
Je bent dood, aardig klote vind je niet? Ik ben nu een dood persoon aan het schrijven, en dat is prettig raar. De dokters weten niet door wie of wat je bent dood gegaan. Ik weet het wel. Door Renesmee en haar vriendje. Geloof me, ik zal het ze betaald zetten. Ze zullen behoorlijk spijt krijgen van wat ze je aan gedaan hebben. Ik hoop dat je je je een beetje vermaakt in die hemel van je, als die bestaat.
Matthew.'
Een koude stilte viel.
'Er stond een teken naast de naam.' Zei ze terwijl ze naar de volgende foto scrolde. Ze legde haar mobiel op de tafel, zodat iedereen het kon zien.
'Kun je de foto's naar me mailen?' Vroeg Carlisle. Renesmee knikte en pakte haar mobiel weer op om ze meteen naar hem te mailen.
'Dankje.' Carlisle liep naar zijn kantoor en - zo te horen - printte de foto's uit. Hij kwam terug met een prikbord en 2 uitgeprinte foto's. Hij prikte ze met punaises aan het bord.
'We kunnen er niet veel aan doen, want we weten niks meer. Vertel je het als je iets verdachts ziet?' Renesmee knikte.
[]
Ik zat op Renesmee's bed. Renesmee zat aan haar bureau om haar huiswerk te maken. 'Snap je iets van wiskunde?' Vroeg ze terwijl ze geïrriteerd haar pen weglegde. 'nope.' ik grinnikte kort toen Renesmee zuchtte.
Nadat het weer een tijd stil was klonk er een diepe zucht vanuit Renesmee. 'En nu gaan we iets doen.' Ze draaide haar stoel een half rondje zodat we oogcontact kunnen maken. 'Wat wil je doen?' Renesmee dacht even na. 'De film.'
Als het maar niet weer zo'n jank film was.
Ik knikte met een kleine tegenzin. Ik wist toch niks beters te doen.
'Ik reserveer wel.' Ze glimlachte verwaand en pakte haar mobiel.
'19:00 of 21:30?' Ik haalde mijn schouders op. 'Misschien moet je niet al te laat naar bed gaan.'
Ik klonk net als de oppas.
Renesmee rolde met haar ogen. '19:00 dus.'
'Klaar.' Renesmee legde haar mobiel weer weg en keek even op de klok. Het was al 6 uur, en we moeten er iets eerder zijn, dus we zouden rond 10 voor half 7 wegmoeten, aangezien het 20 minuten rijden was.
De tijd ging snel voorbij, dus al snel zaten we in mijn auto. Renesmee zong mee met de muziek die hard uit de speakers galmde, en ik reed zwijgend naar de bioscoop. Niemand wil me horen zingen. Neuriën is al erg genoeg.
Ik parkeerde mijn auto op de parkeerplaats en stapte uit, net als Renesmee.
'Jij haalt de popcorn, ik de kaartjes.' Zei Renesmee. Ik grinnikte kort en knikte. 'Tot zo.' 'Tot zo.'
Ik kocht een large popcorn en 2 medium bekers cola. Niet dat we het allemaal op gingen eten, want met large bedoel ik ook écht large.
Voor de zaal kwam ik haar weer tegen en we liepen samen naar binnen. Gelukkig had Renesmee een plek helemaal achterin gereserveerd, want voorin is vreselijk. Maar dat weet iedereen.
Ik ging zitten op een van de stoelen en zette de popcorn op de leuning tussen ons. 'Denk je dat er tijdens de film een zombie apocalypse gaat uitbreken en we dan geen eten hebben zodat we hier op kunnen leven?' Ik grinnikte kort.
Beter te veel dan te weinig.
Ik had nog steeds geen idee hoe de film heette en welke genre het was, dus ik pakte de afgeripte kaartjes uit Renesmees handen en las wat erop stond.
Cage hunter.
Ik tilde een wenkbrauw op. Ik was opgelucht, want het klonk op zijn minst niet als romantiek of komedie, alles beter dan dat.
Toen de film begon werd me al snel duidelijk waarom Renesmee hem wilde zien.
De hoofdrolspeler was zeker niet lelijk.
En dat moest ik toegeven, als jongens zijnde.
De film was afgelopen, de popcorn bak was zo goed als leeg en ik gaapte. Want films maken me moe.
De film was gelukkig best leuk, zeker geen romantiek. Goed.
Terwijl de lichten in de zaal weer aan gingen en de mensen een voor een de zaal uitliepen bleven Renesmee en ik zitten. Ik gaf haar een blik die heel veel zei.
Are you kidding me.
Renesmee grinnikte. 'Het was echt niet omdat er een knappe speler in speelde, hoor.' Ik grijnsde. 'Jij bent knapper hoor.' Ik rolde met mijn ogen. 'Weet ik.' Renesmee lachte en keek daarna verward naar de stoel, waarop een druppel bloed lag, en nog een.
Ik keek eerst ook naar de stoel, afvragend waar het vandaan kwam. Maar toen ik naar Renesmee keek werd het al snel duidelijk, ze had een bloedneus. En dat was raar, want dat zou niet moeten kunnen als vampier -denk ik, nee, het hoort niet -, en al zeker niet als ze haar neus niet eens aangeraakt had. Renesmee haalde haar vingertoppen langs haar neus en keek verward naar haar vingers die bebloed waren.
Nee, - half - vampiers zouden geen bloedneuzen moeten krijgen.

Ik heb t al n keer gezegt, maar ik heb n nieuw boek. Pls lees m?? :) hij heet whatever
Meld spellingsfouten? :)

Vote, comment & follow