Possible (DUTCH)

Chapter 48

Worden jullie Renesmee's p.o.v. al zat?:p

Luister het liedje bc I tell you to do :)
De foto zal van pas komen later in 't hoofdstuk.

En het laatste, volgensmij word dit verhaal een beetje fucked up.
Maarja, I dont even know.
Ik had geen inspiratie en toen dacht ik laat ik alles eens gaan veranderen.
________________________________________________

Don't look back.
You're not going that way.

Het was vrijdagavond. Luke zou me zo komen ophalen.

Tenzij hij het ineens vergeten was.

Jacob zat op mijn bed terwijl ik besloot welke hakken ik aan zou trekken.

'Zwart of donkerblauw?' Ik droeg een donkergrijs jurkje, maar had geen bijpassende hakken.

Ik draaide me naar Jacob en wachtte op antwoord. Hij staarde levenloos voor zich uit, in gedachtes.

'Jacob?'
Hij keek op. 'Hm, sorry. Wat?' Hij duwde zichzelf rechtop.

'Ik vroeg welke kleur ik moest kiezen.' Ik wees naar de hakken en hij keek ernaar.

'Oh, dat. Ehm, donkerblauw.' Ik knikte en zette de zwarte weg. Ik trok ze nog niet aan, ik wilde mijn voeten niet vermoorden zolang als het niet hoeft.

Jacob wilde liever dat ik niet ging, en dat was wat zijn gezichtsimpressie ook zei.

'Het is gewoon een feest van een vriend, Jake.'

Oh eigenlijk een feest van een vriend van een vriend.

Hij knikte zuchtend en ik besloot het maar te negeren. Ik draaide me naar de spiegel en deed mijn haar goed.

De bel ging, de bel werd echt nooit gebruikt en ik schrok ervan.

Ik zuchtte toen ik realiseerde dat het de bel was en pakte mijn hakken. Ik wist niet waar iedereen was, maar niemand was er behalve Jacob en ik. Ik denk dat ze aan het jagen waren.
Ze hadden meer bloed dan mij nodig, dus gingen ze ook meer jagen.

Ik liep naar beneden -zonder hakken, anders zou ik van de trap vallen- en opende de deur.

'Hoi.' Mompelde ik door mijn gehijg heen.
Ik werd zelfs moe van een trap aflopen.

Luke grijnste en keek met zijn handen in zijn zakken toe hoe ik mijn hakken aandeed. Hij droeg laaghangende jeans en een wit t-shirt wat de tattoo's op zijn onderarmen ontblootte.

Ik merkte dat Jacob achter me stond en zuchtte kort.

'Maak je geen zorgen, ik zal niet dronken thuiskomen ofzo.' Zei ik toen ik me naar hem omdraaide. Hij knikte. Ik gaf hem een kus -dit keer hoefde ik niet op mijn tenen te gaan staan- en pakte mijn jas.

'Doei.' Zei ik tegen Jacob voordat ik naar buiten stapte en de deur dicht deed.

'Het leek net alsof je tegen je vader sprak net.' Zei hij grinnikend.

Hij had gelijk.
We, of ik, was zo braaf dat ik zelf er misschien wel een beetje gek van werd. Jacob was overbezorgd, en ik snapte hem, maar ik was groot genoeg om dingen voor mezelf te beslissen.
Ik durfde sommige dingen niet eens te vertellen omdat ik bang was om zijn reactie.
Ik loog tegen hem omdat ik bang was voor zijn reactie.
Hij wist het niet eens van Sophie en Britt.

'Je weet dat hij je kan horen, hm?'
'Oh.' Luke keek achterom en zwaaide triomfantelijk naar Jacob, die bij de deur stond en ons nakeek.

'Ja, het is mijn auto, voordat je vragen gaat stellen.' Hij stapte in en ik deed hetzelfde aan de andere kant.