Possible (DUTCH)

Chapter 4

Sometimes you just need to distance yourself from people. If they care, they'll notice. If they don't, you know where you stand.

En daar stond ik dan. Midden in het bos. Als wolf. Naast Quil. Quil had een plan, waar ik gemengde gevoelens over had.

Nu denk je; wat is het plan, dan?

Dat zal ik je vertellen.

1) Ik transformeer in een wolf.

2) Ik loop naar een plekje in het bos, ver in het bos, met een open veld. In ieder geval genoeg plek voor meer (weer)wolven

3) Ik zal gaan janken - als een wolf, als je snapt wat ik bedoel. -

4) Dan zou ik hopen dat mijn roedel dat zou horen, zich in een weerwolf zullen veranderen en hierheen komen

5) Die zin klopte niet.

6) Als het plan werkt en als ze hier staan, zal ik ze dus vertellen wat er is gebeurd, via onze wolventransportatie. Of zo.

Wat denk je?

Ik keek naar Quil, Quil naar mij.

Nu?

Stuurde ik naar hem. Quil knikte, dus ik begon te janken. Zo hard als ik maar kon.

Nu word het afwachten.

Het duurde lang, voor mijn gevoel, maar na 2 minuten - nouja, eigenlijk zeg ik maar wat, ik bedoel, ik ben niet de tijd bij gaan houden ofzo - die voor mij als uren hadden geleken hoorde ik de eerste stemmen al door mijn hoofd vliegen.

Ik wachtte.

Nog meer stemmen.

Ik wachtte.

Nog meer stemmen.

Seth was de eerste die er was.

Natuurlijk.

Hij keek me eerst hatelijk aan, maar dat verzachtte toen hij realiseerde dat Quil naast me stond. Nadat Seth was gekomen kwamen de andere een voor een aan. Leah en Embry.

Het was 3 tegen 2. Ik voelde me licht bedreigd en gekleineerd, ook al was ik hier de grootste wolf, met de meeste macht.

Oké Jake. Blijf rustig. Blijf serieus.

Hoi.

Serieus.

Moest ik dat nou echt zeggen? Hoi?

De anderen zeiden niks terug, dus begon ik mijn verhaal maar. Eerst keek ik even naar Quil, maar die keek strak naar de anderen. Ik keek terug en begon.

Zoals jullie misschien doorhadden heb ik jullie een tijdje... Verwaarloosd.

Omg, wat doe ik.

Oké. In ieder geval. Laat ik maar gewoon op het punt komen wat ik moest zeggen.

Leah gromde zacht waardoor ik met mijn ogen rolde. Zover als een wolf dat kan.

Ik ben dus 1,5 week, of 2 weken, of 2,5e week, ik weet het niet, weggeweest. Zonder iets te zeggen, wat dan ook. Maar dat kwam door een heksenspreuk. Dus het kwam niet door mij. Maar door die heksen.

Wat hebben ze gedaan dan?

Seth.

Een verlenningsspreuk, volgens Carlisle.

Oke.

Leah dit keer.

Wauw. Wat was iedereen toch... Snel tevreden, vandaag. Eerst deed Billy al zo 'koel', nu hun.