Possible (DUTCH)

Chapter 55

She never looked nice, she looked like art. And art wasn't supposed to look nice. It was supposed to make you feel something.

Ik stond op uit bed en kleedde me aan, probeerde er voor deze 'gelegenheid' goed uit te zien.
Niet te overdreven, maar toch.., verzorgd.

Ik liep naar beneden, botste bijna tegen Edward op. Ik was zo in gedachtes verzonken dat ik hem geen eens gezien had.
Hij bleef staan, keek me aan.

Ik realiseerde dat we een soort van even oud waren, nu.

"Je gedachtes zijn een puinhoop, weet je dat?" Hij grijnsde klein en ik zuchtte binnensmonds.

"Je hóéft mijn gedachtes niet te lezen." Ik liep langs hem, naar de keuken, maar hij pakte mijn arm vast.

Ik kreeg een rilling door zijn koude handen, maar ik was het gewend.

Ik bleef staan en zuchtte zacht, draaide me naar hem toe.

"Dus je wilt leren autorijden, hm?"

***

Zenuwachtig als ik was zat ik in de auto. Edward naast me.

"Nou, ga je de auto nog starten?"
Ik keek op, knikte en startte de auto.

Hij grinnikte zacht en ik keek hem geïrriteerd aan.

"Start langzaam, trap het gaspedaal in." Zei hij.

Ik zuchtte, alsof ik niet wist dat ik een gaspedaal in moest drukken als ik wilde rijden.

Ik begon met rijden, schakelde en parkeerde toen. Keek afwachtend naar Edward.

"Dat wist ik niet." Mompelde hij.

"Wat?"
"Dat je kon rijden, joh."
Ik rolde met mijn ogen en keek voor me uit.

"Je wilt er waarschijnlijk niet over praten, maar hoe zit het met Jacob?"

Ik keek weg.
Alsof hij dat niet wist.

Het was een tijd stil voordat hij weer sprak.

"Oké, dan hou ik het maar bij je gedachtes. Gebruik deze auto maar om weg te gaan."

Hij stapte uit en zei nog iets voordat hij de deur dichtklapte.

"Het is 10 voor 2, dus ik zal maar opschieten als je op tijd wilt zijn."

***

Ik racete over de wegen en zenuwen beslopen me. Ik was zenuwachtig voor Luke's moeder.

Ik kwam steeds dichterbij het adres en mijn hart klopte in mijn keel, mijn handen zweette.

Ik parkeerde de auto en bleef even zitten. Nam een hap adem. Stapte uit. Liep naar de voordeur.

Ik was hier eerder geweest en realiseerde dat Luke hier waarschijnlijk woonde voordat hij verhuisde.

Ik belde aan en wachtte af. Ik kon voetstappen horen en de deur ging snel open.

Een vrouw stond aan de deur en ze glimlachte even. "Renesmee?"
Ik knikte, glimlachte beleefd.

Ze zette een stap naar achter en liet me naar binnen.
Ik liep voor haar naar de woonkamer en bleef staan, vlocht mijn handen in elkaar.

"Wil je thee?"
Ze liep naar de keuken en ik knikte. Vervolgens keek ik toe hoe ze 2 koppen thee inschonk.

Ze pakte ze op, liep naar de tafel en zette ze een voor een neer. Vervolgens ging ze zitten en ze wees naar de stoel als teken dat ik moest gaan zitten.