Possible (DUTCH)

Chapter 56

Sorry voor de weinige Jacob pov's, er speelt nu gewoon niet zoveel af in zijn leven omdat hij half depressief is.

________________________________________________

Renesmee p.o.v.

"Ik ga dit niet opruimen, even dat je het weet." Zei ik toen ik me terugtrok uit de zoen en pas echt realiseerde hoeveel troep we hadden gemaakt.

"Das dan jammer voor je, je gaat helpen."
"Ne-"
Hij pakte mijn handen en keek er even naar.

"Jawel." Zei hij.
Ik rolde met mijn ogen. Keek hoe een druppel water vanuit zijn haar over zijn gezicht liep.

"Ik kan niet opruimen als je me niet loslaat." Ik grijnsde triomfantelijk en hij liet me los.
Dus ik nam mijn kans en rende weg, de trap op naar boven.

"Hey!" Schreeuwde Luke.
Ik hoorde voetstappen en ik lachte, stormde de trap op. Ik rende naar zijn kamer en ging aan de andere kant van de openingskant van de deur staan, zodat als hij de deur opendeed hij me niet zou zien.

"Renesmee Cullen." De deur ging open en ik hield mijn adem in, beet op mijn lip om niet te lachen.

"Denk je echt dat ik er niet in trap?" Ik hoorde zijn voet op de grond en gaf een kleine gil toen hij ineens voor me stond.

Hij grijnsde en pakte mijn handen, duwde ze tegen de muur zodat ik mijn armen niet kon bewegen.

Ik was sterker dan hem, maar ik liet hem.

"Nog een keer weglopen en-"

"En wat?" Ik hijgde van het rennen. Grijnsde naar hem.

"Ik denk, shht." Zei hij.
Ik grinnikte, beet op mijn lip.

"Ik weet het." Zei hij.
Ik fronste.

"Nog een keer en dan..., dan zoen ik je niet meer voor een week."
Ik grinnikte.
Was hij serieus?

"Dus, maak je keus." Zei hij terwijl hij mijn handen los liet. Ze vielen langs mijn lichaam en hij nam een stap naar me toe, waardoor we praktisch tegen elkaar aan stonden.
Ik tegen de muur, hij voor me.
Zijn haar was nog steeds nat en plakte tegen zijn gezicht. Ik haalde mijn hand door zijn haar zodat het niet meer aan zijn huid plakte en glimlachte even.

Hij plaatste zijn handen op de muur, waardoor ik geen kant meer op kon.

Ik grinnikte zacht.

"Denk je dat je me kunt verslaan?"
Vroeg ik.
Zijn lichaam raakte de mijne aan en zijn nu natte shirt plakte aan hem vast.
"Misschien." Zei hij.

"Maak daar een nee van." Zei ik grijnzend.
"Ik verlies niet van meisjes." Mompelde hij.
"Wel van Renesmee Cullen's." Zei ik.

"Na-ah."

"Als ik kan ontsnappen, dan.., dan wil ik dat je naar je moeder gaat."
Zijn adem was regelmatig en hij keek me aan, zijn blik benauwend.
"Als je het niet binnen een minuut gelukt is ruim jij alle troep op."

"Deal." Zei ik grijnzend.
"Start maar, Renesmee Cullen."

Ik grijnsde triomfantelijk en ging op mijn tenen staan, zoende hem, vlocht mijn hand in zijn haar.
Hij plaatste zijn hand op mijn wang en de andere op mijn heup, had niet door wat ik van plan was.
Ik zorgde ervoor dat hij tegen de muur stond en stopte toen.
"Gewonnen." Fluisterde ik, onze lippen raakte elkaar nog en ik liet hem los, ging weer normaal staan.

Ik grijnsde, gaf hem nog een snelle kus en liep toen de kamer uit.

"Dat was niet eerlijk!"
"Er waren geen regels." Zei ik terwijl ik de trap af liep.