Possible (DUTCH)

Chapter 47

Hier is nog een keer Tate yo.
Zijn ogen zijn een fellere blauw maar ik kan niet bewerken dus je moet het hiermee doen hehe.
________________________________________________

Touch her heart, not her body.
Steal her attention, not her virginity.
Make her smile, don't waste her tears.

We liepen naar beneden en gingen beide aan de tafel zitten. Op de een of andere manier voelde ik me nogal ongemakkelijk.

We aten in stilte, Phil probeerde nog een gesprek aan te knopen maar Luke haakte dat af. Net als dat Phil begon over mijn wang, net toen ik wilde antwoorden kwam Luke ertussen en stopte hij ons gesprek.

Hun gedrag leek zo erg op elkaar dat ik me afvroeg of Luke niet gewoon een jongere tweelingversie van zijn vader was.

Luke zette zijn bord in de vaatwasser en daarna de mijne, no way dat ik dat zou doen. Hij trok het bord bijna uit mijn handen toen ik het zelf in de vaatwasser wilde zetten.

'Ik denk dat ik maar eens naar huis moet gaan.' Ik leunde tegen het aanrecht en keek toe hoe Luke de vaatwasser in ruimde aangezien ik niets van hem mocht doen.

Luke keek op en knikte. 'Ja, prima. Wacht even.' Hij deed de vaatwasser dicht met zijn voet en liep naar de gang waar de voordeur was.

Ik bedankte zijn vader voor het eten en liep toen achter Luke aan.

'Moet ik je brengen? Ik ga je dat eind niet laten lopen. Ja, ik ga je brengen.' Hij liet me niet eens antwoord geven voordat hij zichzelf antwoord gaf. Hij trok zijn jas aan en pakte zijn sleutels.

'Fuck.' Zei hij toen hij de voordeur opendeed.
'Wat is er?' Zei ik terwijl ik mijn jas dichtritste.
'Kijk voor jezelf.' Hij wachtte totdat ik naast hem kwam staan en ik deed dat.

'Oh.' Zei ik toen ik zag wat hij bedoelde.

Alles lag bezaaid met sneeuw, het zag eruit alsof het meer dan 5 cm was, en het sneeuwde nog steeds hard.
Heel hard.

'Gezellig, blijf logeren.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en zijn stem klonk flirterig.
Het ergste was dat ik het niet kon afwijzen.

'Ehm.'
'Nee serieus, blijf hier.'

'En je vader?'
'Als we niets meer dan vrienden zijn vind hij het best.'
Hij trok zijn jas uit en hing het terug op de kapstok.
'Yeah, right.' Mompelde ik terwijl ik mijn jas uittrok. Hij pakte mijn jas en hing het aan de kapstok, puur omdat ik te klein was voor de kapstok.
En laten we zeggen dat Luke bijna anderhalve kop groter dan mij was.

Ik volgde Luke terug naar boven en pakte mijn mobiel om Edward en Jacob te sms'en dat ik niet thuis zou komen vanavond.
Als ik dat niet zou doen zouden ze flippen.
Echt waar.
Geloof me.

***

'Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik kan wel wat slaap gebruiken.'
We hadden de hele avond gepraat, Luke had nog een paar keer gitaar gespeeld.
Luke keek op en grinnikte. 'Ik zal me aan je aanpassen en ook maar naar bed gaan.'
Ik knikte en stond op.

'Dus, waar moet ik slapen?'
'Ehm, hier.'
'Wat?'
'Het bed is groot genoeg voor 2 personen hoor.'
Ik slikte even. 'M-'
'Niets meer dan vrienden, remember?
Vrienden kunnen samen in een bed slapen.'

Als Jacob dit zou weten.

Ik knikte. Een zenuwachtig gevoel besloop me.

'Heb je iets van een pyama ofzo?'

Renesmee what the fuck doe je.
Je zet jezelf voor schut.

Luke grinnikte, liep naar zijn kledingkast en haalde er een t-shirt uit. Hij gooide het naar me toe en ik ving het.