We spend too much time thinking and not enough time doing.
Ik zat in mijn kamer. Ookal wilde ik het niet, Luke had me thuis afgezet omdat ik al langer dan 2 dagen niet thuis geweest was.
Hij had gelijk.Toen ik thuis was liep ik meteen tegen Edward op, en toen had ik mijn gedachtes vrije loop laten gaan en heb ik hem zwijgend 2 minuten aangestaard totdat hij zowat al mijn gedachtes gelezen had. Over Luke, Jacob. Daarna ben ik naar mijn kamer gegaan.
En nu zat ik in mijn kamer. Op mijn bed. Onderuitgezakt voor me uit te staren.
Toen ik al een tijd op mijn bed zat hoorde ik geklop op mijn kamerdeur en ik vroeg me af wie het was.
Edward? Bella? Tate? Luke? Misschien wel Jacob.Ik slikte, liep naar de deur en deed het open.
Ik was deels opgelucht, het was Tate.Hij liep langs me naar binnen en ik sloot de deur, draaide me om.
'Jacob is een wrak.'
Ik fronste. 'Wat?'
'Wat heb je hem verteld?'
'Wat jij me verteld had te zeggen. De waarheid.'
Tate draaide zich om en keek uit mijn raam.
'Hij is meer weerwolf dan mens, de ene keer dat hij langskwam heeft hij gehuild. Ik ben niet goed met huilende mensen.'
Ik zweeg.
'Je hebt zijn hart gebroken.'
Ja, dat wist ik. En later zou ik het weer lijmen. Ooit.
Ik voelde me een gevoelloze trut, en misschien was ik dat ook wel.
Ik keek weg, trok mijn benen op in een kleermakerszit en bereidde me voor op een preek.
'Hou je van Luke?'
Ik keek op, fronste even.
'Hou je van Luke of heb je medelijden met hem?''What the fuck Tate, denk je dat ik het met Jake uitmaak omdat ik médelijden heb?!'
Ik voelde mezelf boos worden en besefte dat dit niet goed was voor mijn hart.
Calm down.'Vroeg of laat eindig ik bij Jacob op, maar zolang ik dat nog niet wil wil ik tijd zonder hem besteden, ik heb een oneindig leven om dat nog met hem te doen. De mensen die ik ken zijn binnen nu en 80 jaar dood, Jake niet.'
Dat moest stom klinken, of niet?'Jacob heeft je hele leven langs je zijde gestaan en nu dump je hem, zeggend dat je óóit wel terug komt naar hem, omdat je toch geen andere keus hebt.'
Ik slikte en keek weer weg.
'We zijn op elkaar ingeprint, oké? Dat is een feit en dat is niet te ontwijken. Maar de manier hoe Jacob op mij ingeprint is is heel veel anders dan de manier waarop ìk ingeprint ben. Ik hou van hem, maar niet romantisch. Nog niet. Ik voelde me gepusht en liet mezelf geloven dat ik hem leuk vond.
Ik vond dat niet.
En ooit ga ik het wel voelen, krijg ik vlinders in mijn buik elke keer dat ik hem zie. Maar nu niet, misschien over 10 jaar nog niet. Maar uiteindelijk, komt het goed. Uiteindelijk zullen Jake en ik onafscheidbaar zijn, meer dan ooit.
Alice heeft dat me verteld, en ik ben dat niet vergeten. Nooit niet.
Dus kun je me gewoon mijn eigen beslissingen laten nemen? De dingen doen die ik wil? Ik ben nog niet klaar voor Jacob en ik heb tijd nodig om over dingen te denken.'Tate zweeg.
'En ik dacht dat dit het perfecte moment zou wezen.' Mompelde hij zacht.'Wat?'
Ik snapte het niet meer.'Jacob staat bij de deur en hij heeft zojuist elk woord gehoord wat jij hebt gezegd.'
Mijn mond zakte open.
Nee.
Dit kon niet waar zijn.
Ik wilde niet dat hij dit hoorde.
JE LEEST
Possible (DUTCH)
Fanfiction|| vervolg van Impossible || Nadat het echte probleem wat Renesmee en Jacob een lange tijd gescheiden heeft verdwenen is, gaat alles weer goed. Ten minste, dat is wat ze denken. {Twilight fanfiction} ~Het is wel zo handig om mijn eerste boek; Impos...