Possible (DUTCH)

Chapter 58

We liepen het ziekenhuis uit, onze handen in elkaar gevlochten.

We lieten elkaar los en stapten de auto in, ik leunde mijn hoofd tegen het raam en keek voor me uit.

"Laten we een deal maken." Luke trommelde met zijn vingers op het stuur.
"Alweer?" Ik grinnikte en hij knikte, draaide zijn hoofd naar me toe.

"Als jij nu stopt met je wraakactie, dan zal ik niets terugdoen, dan staan we kiet."
Ik trok een wenkbrauw op.
"Wie zegt dat als ik deze wraakactie beëindig, ik geen nieuwe begin?"

"Dan staan we niet meer kiet en mag ik je terugpakken."
Ik glimlachte en keek kort weg.

"Deal or no deal?"
Ik keek terug naar hem en rolde met mijn ogen.

"Je bent wel een volhouder hm?"
"Misschien." Hij grijnsde even en ik schudde mijn hoofd grinnikend.

Ik beet even op mijn lip, leunde toen naar hem toe en gaf een kus.

"Eindelijk." Mompelde hij.
Hij starte de motor en begon te rijden, ik grinnikte.

Nadat Luke de auto geparkeerd had liepen we naar de voordeur. Luke opende het en we liepen naar binnen.
Ik deed mijn schoenen uit. Hetzelfde met mijn jas.
Surprise, ik was nog steeds te klein om bij de kapstok te komen.
Ik keek toe hoe Luke zijn jas ophing en ik wachtte totdat hij mijn jas zou aanpakken en het zou ophangen, maar in plaats daarvan tilde hij me op zodat ik hem zelf kon ophangen.

Dus ik hing het op, wachtte totdat hij me op de grond zou zetten.
Hij deed het niet.
"Luke." Zuchtte ik.
"Zet me neer."

Hij deed het niet en ik kon me de grijns op zijn gezicht al precies voorstellen.

"Luhuke."
"Wat is er, Renesmee?"
"Of je me neer kon zetten."
"Waarom?"
"Zodat ik kan staan."

"Waarom staan als ik je kan dragen?"

Ik rolde met mijn ogen en Luke grinnikte, kuste mijn nek. Vervolgens zette hij me eindelijk op de grond.
Ik keek even om naar Luke en liep toen de woonkamer in, bleef staan bij de bank.

Ik voelde hoe Luke achter me ging staan en rolde mijn ogen. Draaide me om.
Zijn warmte raakte de mijne en ik kreeg een rilling.

"Wat wil je?"
"Oh, niets hoor." Hij schoof mijn haar naar achter en ik keek naar hem.
"Waarom sta je dan tegen me aan?"

Alsof ik niet wist waarom.

"Hm." Mompelde hij.

Ik beet op mijn lip en keek weg. Wachtte tot hij achteruit zou stappen.

"Renesmee?"
Ik keek terug naar hem, likte mijn droge lippen.
"I like you." Hij kuste mijn voorhoofd en steunde er toen tegen met zijn voorhoofd.
Hoofd tegen hoofd.

Hij ademde langzaam en elke keer dat zijn adem over mijn huid verspreed kreeg ik rillingen.

Ik glimlachte en zoende hem toen.
Hij nam een klein stapje terug, legde zijn handen op mijn wangen, zoende harder.
We strompelden naar de bank, nog steeds zoenend.
Ik liet me langzaam op de bank zakken, Luke boven op me.

Je kunt wel raden wat er daarna gebeurde.

***

We lagen naast elkaar op de bank, ik in Lukes armen. Ik leunde mijn hoofd op zijn borstkas en luisterde naar zijn ademhaling, sloot mijn ogen en ademde langzaam uit.

Luke streelde mijn haar en ik keek naar hem, glimlachte. Hij gaf een kus op mijn neus.

"Wat vind je ervan om de pizza opnieuw te maken? Aangezien we nog ingrediënten hebben."
Ik glimlachte en knikte toen.