Possible (DUTCH)

Chapter 17

When I said i'd take a bullet from you, I didn't intend for you to be the one to pull the trigger.

Het was Renesmee's verjaardag. Ik had Renesmee zo'n beetje 3 dagen genegeerd, want ik was druk met haar verjaardag.

Sorry Ness.

Ik had aan Edward gevraagd of ik samen met Tate haar verjaardag mocht vieren - en daarmee bedoel ik zonder haar en andere familie, bijvoorbeeld Charlie, die overigens al heel lang niet langs is geweest - en na een hoop gemopper, zei hij toch ja, omdat Renesmee het waarschijnlijk leuker zou vinden met mij en Tate dan met, laat ik een voorbeeld noemen... Alice.

'Dit is het stomste idee ooit.' Zei Tate terwijl hij de laatste slinger ophing. 'Het gaat om het idee.' Zei ik. Ook al wist ik dat dit een stom idee was. Het stomste idee ooit. 'Kom op Jake, een surprise party met 2 mensen?' Tate rolde met zijn ogen en schudde zijn hoofd.

Hij had gelijk.

'Ik wilde haar vrienden uitnodigen, maar, ik weet het niet, misschien wil Renesmee dat wel niet omdat ze verjaardagen haat... Net zoals Bella.' Zei ik.

Bella haat verjaardagen.

'Whatever, het is niet mijn idee.' Zei Tate. Ik rolde met mijn ogen en ging op de bank zitten nadat ik alle ballonnen met helium gevuld had.

Het zag er vreselijk uit.

'Ze kan ieder moment thuiskomen.' Zei ik. 'Ja.' mompelde Tate. 'Kom hier zitten, dan.' Zei ik terwijl ik naast me op de bank klopte. Hij rolde met zijn ogen, maar deed uiteindelijk wat ik vroeg. Naast me op de bank zitten.

En toen wachtten we totdat Renesmee zou komen.

Toen ik gerommel aan het slot hoorde ging ik rechtop zetten. De deur ging open.

'Gefeliciteerd.' Zeiden we tegelijk.

'Oh.' Zei Renesmee, haar mond open gezakt. Haar blik was ver van enthousiast. Ze trok haar jas uit en hing het op. Oh wat?
'Sorry.' zei ze. Ze haalde een hand door haar haar. 'Ik was eigenlijk vergeten dat ik jarig was...' mompelde ze. Ik trok een wenkbrauw op. Renesmee keek rond. 'Hebben jullie dit..., versierd?' Vroeg ze grijnzend. 'Nou, ik wilde Alice niet vragen.' Zei ik. Renesmee grinnikte. 'Snap ik.' Ze liep naar me toe en gaf me een kus. 'Dankjewel.' Zei ze. Ze ging op mijn schoot zitten. 'Alsjeblieft.' Zei ik. Ze glimlachte.
'Oh, ik heb nog een cadeau.' Zei ik. Ik probeerde het cadeautje wat op de tafel voor me lag te pakken, wat maar net ging met Renesmee op mijn schoot. 'Ik had niet echt tijd om het in te pakken. Of. Ik kan niet echt inpakken.' Grijnsde ik terwijl ik het "pakje" in haar handen schoof. Ze glimlachte. 'Dat had niet gehoeven.' Zei ze terwijl ze het al open maakte. Ik grinnikte.

'Je hebt een nieuwe gemaakt!' Zei ze enthousiast toen ze het armbandje uit het verfrommelde cadeau papier haalde. Ze bekeek het en deed het om. 'Ik wist niks, en toen dacht ik na over wat ik je vorig jaar gegeven had, en toen dacht ik, oh, Renesmee is die kwijt. Dus ik heb een nieuwe gemaakt.' Zei ik. Ik liet mijn vinger over de armband heen gaan. Renesmee glimlachte. 'Dankje.' Zei ze, gevolgd door een kus. Ik glimlachte. 'Graag gedaan.' Zei ik, gevolg door nog een kus. Tate zuchtte. 'Genoeg geklef, nu is het tijd voor mijn cadeau.' Zei hij terwijl hij opstond en naar zijn kamer liep. Eigenlijk wist ik niet eens dat hij uberhaupt een cadeau had gekocht, dus nu werd ik ook nieuwsgierig.

Hij kwam met een vierkante doos, ingepakt met rood inpakpapier met een glanzende rode strik eromheen - beter ingepakt dan mijne. veel beter. - teruglopen. Met een triomfantelijke grijns overhandigde hij het aan Renesmee, die met een - moest dit echt - blik het cadeau aan nam.

'Maak open.' Zei Tate toen Renesmee niet meer deed dan naar de doos in haar handen te kijken. Ze keek kort op en krulde een mondhoek op, vervolgens trok ze de strik aan waardoor hij los ging en haalde ze de deksel van de doos af. De doos zat vol gekleurde verfrommelde sliertjes.

'Gooi die slierten maar op de grond.' Zei Tate. Waarop Renesmee knikte. Toen bijna de hele doos leeg was en de grond bezaaid met papieren sliertjes lag haalde ze er een klein zilver pakje uit. Ze maakte het open en haalde er 2 kaartjes die verdacht veel op vliegtickets leken uit. 'Ik vond dat ik wat voor jullie terug moest doen, dus van het eerste geld wat ik heb gekregen van mijn werk heb ik 2 vlieg tickets voor jullie gekocht. Dan kunnen jullie daar 2 tortelduifjes spelen. In een huisje, natuurlijk.' Zei Tate. Hij glimlachte, zijn wangen werden langzaam roze. Renesmee glimlachte. 'Dat had echt niet gehoeven.' Zei ze. Maar Tate schudde zijn hoofd. 'Jullie hebben me iets van 3 maanden verzorgd, dus ik moet iets terug doen. New York, trouwens. Over 2 weken.' Zei hij. Renesmee glimlachte en knuffelde hem, en ik knuffelde hem daarna. 'Bedankt.' Zei ik, waarop hij een alsjeblieft- zeggende knik gaf.

Renesmee legde de tickets iets ongemakkelijk op de tafel en friemelde met haar handen. 'Je wist wel dat je jarig was, hè?' Vroeg ik. Onschuldig glimlachte ze. 'Bella en jij lijken misschien wel iets te veel op elkaar.' Zei ik met een lichte grijns. Ze keek ongemakkelijk weg. 'Ik haat het gewoon, want... Kom op zeg, ik ben drié. Drie jarige mensen zijn nog geen halve meter groot en kunnen amper praten. Kijk naar mij.' Zei ze. Ik grinnikte alleen maar. 'Ik vind drie een heel mooi getal.' Zei ik, waarop Renesmee met haar ogen rolde.

'Ik zal je eens wat vertellen.' Zei ik. Renesmee trok een wenkbrauw op. 'Vanavond gaan we uit eten.' Zei ik. Renesmee schudde grinnikend haar hoofd.

'Ik haat verjaardagen.' Zei ze. 'Das pech, ik niet.' Zei ik grijnzend.

[]

Het was avond, oftewel, tijd om uit eten te gaan. We liepen hand in hand naar de auto, beide zwijgend. Het was koud en donker, maar de maan verlichtte een deel van het donkere pad.

Eenmaal bij de auto hield ik de deur voor haar open en ging ik vervolgens zelf zitten. Vervolgens begon ik met rijden. 'Dus je gaat vanavond een echte gentleman spelen?' Grinnikte Renesmee. Ik knikte grijnzend en keek kort naar haar. Het maanlicht viel precies op haar ogen, waardoor ze nog mooier waren dan ze al waren.

Ik parkeerde de auto, hield de deur voor Renesmee open en vervolgens liepen we samen naar binnen. Het rook kerst- achtig. Naar heel veel brandende kaarsjes. Niet zo verassend, eigenlijk, op elke tafel stonden theelichtjes in kaarsenhouders die leuke vormpjes op de tafel maakte. Een ober kwam naar ons toe lopen en wees ons een plek aan, ergens achterin, met wat minder drukte, en we gingen beide zitten, bestelden wat te drinken.

Ik pakte haar hand op de tafel en keek er naar. 'Ik hou van je.' Zei ik. Renesmee grinnikte. 'Weet ik.' Fluisterde ze. 'Ik hou ook van jou.'

Volgensmij is dit niet zo'n lang hfst. Sorry, ik weet niet hoeveel woorden het heeft, dat kan je alleen zien op de computer. Maarja......

Vote, comment & follow