Miłość Miłość || Krzysztof Zalewski

Rozdział L

Do Warszawy wróciłam z Julią i Krzysiem. Odwiozłam mężczyznę i pojechałyśmy do domu. Po rozpakowaniu się usiadłam na kanapie z kawą w dłoni i włączyłam netflixa.

–Co oglądasz?– zapytała Julia siadając koło mnie.

–„Friends", oglądasz ze mną?– zapytałam.

–No jasne!– zmieniła pozycje na bardziej wygodną.

–Ale zanim zaczniemy, chcę pogadać– oznajmiłam.

–Opowiadaj– skierowała się w moją stronę.

–Co ja mam teraz zrobić? Igor co chwile do mnie dzwoni, Krzyś się do mnie nie odzywa, bo chyba czuje się mało komfortowo, a ja? Ja bardziej przeżywam tą nostalgię Krzysia niż rozstanie z Igorem– wyjaśniałam.

–Spotkaj się z nim i pogadajcie– powiedziała.

–W sumie...– złapałam za telefon i napisałam mu smsa.

Do: Krzysztof

Hejka masz może ochotę iść na kawę?

Od: Krzysztof

Hej... może innym razem, źle się czuję.

Do: Krzysztof

Co się dzieje?

Od: Krzysztof

Ta cała sytuacja... Jest dla mnie dziwna i... no wiesz...

Do: Krzysztof

Daj mi 15 minut

Szybko się ubrałam, wsiadłam w auto i pojechałam do najbliższego Starbucksa po kawę i ciasto, a następnie do domu muzyka. Weszłam tam oczywiście bez pukania. Na kanapie leżał Krzyś owinięty kocem i oglądający jakiś koncert.

–Siemka– usiadłam koło niego– kawka i ciasteczko dla ciebie.

–Dziękuję bardzo– posłał mi uśmiech.

–Na pewno wszystko dobrze? Jesteś mega blady i okryty kocem, a na dworze jest ponad 30 stopni.– oznajmiłam.

–Mi jest zimno– zakaszlał.

–Oj oj chyba kogoś choroba złapała– dotknęłam dłonią jego czoła– Ej masz gorączkę! Wciągaj dres jedziemy do lekarza.

–Rita weź wyluzuj jest okey– wtulił się w kołdrę.

–Krzysiu... nie denerwuj mnie jeszcze ty...– powiedziałam z groźną miną.

–Przynieś mi bluzę– usiadł na kanapie.

Zadowolona poszłam do jego sypialni i przyniosłam mu bluzę.

–Wciągaj i jedziemy– podałam mu ją.

Mężczyzna zrobił o co prosiłam. Wsiedliśmy do auta i pojechaliśmy do lekarza. Okazało się, że Krzysiek ma zapalenie oskrzeli i przez tydzień musi siedzieć w domu. W drodze powrotnej pojechaliśmy do apteki po leki i do niewinnych czarodziei po obiad. Julia ładnie nam go zapakowała i podała od strony zaplecza, a następnie wróciliśmy do domu muzyka.

–Dobra piękny, wskakuj w dresik, piżamkę czy coś innego ciepłego a ja podgrzeje obiad– oznajmiłam.

–Ale wiesz, że możesz iść do domu?– zapytała.

–Ale wiesz, że ja chcę być tu z tobą i się tobą dobrze zaopiekować?– odpowiedziałam.

Mężczyzna poszedł się przebrać i wrócił.