This Is My Kingdom 2

I just...

Neyse çok fazla mutlu oldular hadi artık yavaş yavaş kaoslara başlayalım. Bu başlangıç kaosuydu, şimdi ara kaoslar gelecek ve daha ileride ana kaosu yiyip doyacaksınız :)

Magnus:

Geçen gecenin yorgunluğu ile sabaha gözümüzü açmıştık.

Alec de ben de son derece yorgunduk ve bir süre yataktan çıkmaya niyetimiz yoktu.

Taa ki dışarıdan gelen bağırışma seslerine kadar.

"Bize rahat yok öyle değil mi?"

"Kesinlikle yok."

Hızlıca üstümüzü giyip birlikte odadan çıkmıştık. Sesler Raphael'in odasından geliyordu.

Onun kapısına gittiğimiz zaman Clary ve Jace'i kapıda dikilirken bulmuştuk.

"Neler oluyor burada?"

"Emma ve Raphael tartışıyor. Emma gitmek istediğini söyleyip duruyor ve Raphael de izin vermiyor. En son Raphael bizi dışarıya çıkartıp kapıyı kilitledi."

Clary bıkkın halde arkasına yaslanırken ben derin bir iç çekmiştim.

"Olay bana kaldı desenize."

Kapıya dönüp küçük bir büyü ile kilidi açmıştım. Sonrasında dördümüz hızlıca odaya daldık.

"Sonunda kapı açıldı."

Emma kapıya yöneldiği zaman Raphael Emma'nın kolunu sıkıca tutmuştu.

"Hiçbir yere gitmiyorsun!"

"Raphael kızı bırak." Diye bağırmamla herkesin bana dönmesi bir olmuştu. "Bu olaya kendi olayım yüzünden karışamadım ama belli ki zamanı gelmiş."

Onlara yaklaşıp Emma'yı çektim ve Raphael'den uzaklaştırdım.

"Çocuk oyuncağı mı sanıyorsun sen bu işi hah? Bu kız senin oyuncağın mı sence?"

"Magnus sen karışma."

"Karışma mı? Bana karışma mı diyorsun? Ben sana bu krallığı içindeki her şeyle birlikte emanet ettim ve sen bu şekilde mi davranıyorsun?"

"Bana tavsiye verecek son insan sensin. Alec'ten önce yattığın kızlardan yeni bir Krallık kurulur."

"Bak sen de diyorsun, Alec'ten önce olan bir şeydi bu. Sen Emma'yı seviyorsun öyle değil mi? O zaman neden itlik yapmaya devam ediyorsun. Ben sana bu kızı üz diye mi krallığı bıraktım?"

"Bırakmasaydın o zaman!" Dedi Raphael sinirle. "Başıma kakmaya devam mı edeceksin?"

"Seni kendine getirmeye çalışıyorum aptal! Kız senin çocuğunu taşıyor ve sen onu hala zor kullanarak burada tutmaya çalışıyorsun. Kendi aklın ve fikrinle hareket etsen böyle yapmazsın. Tanıdığım Raphael böyle birisi değil çünkü. Kral olduktan sonra bu hırs ve güç savaşı senin gözünü kör etmiş. Babama olan gibi. Neredeyse bana da olacaktı ama Alec sayesinde köşesinden dönmeyi başardım. Sen de kendine gel artık, sevdiğin kadını üzmekten başka bir şey yapmıyorsun."

Raphael bir süre öylece bana bakmıştı. Bir şeyler söylemek istiyordu ama sonrasında pes etmişti.

"Ben sadece..."

"Ne yapacağını bilmiyorsun. Bunun farkındayım. Bir anda Krallık üstüne çöktü ve çok deneyimsizsin ama korkma. Ben Emma doğum yapana kadar Krallıkta kalmaya karar verdim. Hem sana göz kulak olurum hem birlikte işlerin üstesinden geliriz."