Amore Infinito | Completed |

EPÌLOGO

"Doc, is she really okay?. She seems tired?", tanong ng pamilyar na boses. Ang sakit ng ulo ko.. Parang di ako makagalaw.

"Why is she crying?", tanong ng babae at alam ko na si Coraline iyon.

"Maybe she remember something in the past that makes her cry", wika ng lalaki ang boses "May mga ala-alang nakakalimutan siya but don't worry, she can recover", sabi ng doktor at napabuntong hininga naman sila Mommy at Daddy. I don't know why I am in Hospital, wala akong maalala.

Pinikit ko ng mariin ang mata ko. Hindi ko alam pero ang bigat ng nararamdaman ko ngayon. Parang may taong kulang sa buhay ko. Napaiyak nalang ako na walang kadahilanan.

"Let her rest", wika ni Daddy at umalis na ng hospital. Napapikit nalang ako sa sakit ng nararamdaman ko.

•••

5 years later

Maraming nangyari, nakapasa ako ng board exam, hays kinabahan tuloy ako dahil sa panaginip kong iyon. Aalis na ako sa Pilipinas at pupunta ng New York. I am so happy kasi isa na akong ganap na nurse at mag-aral na naman ako para proceed as doctor. Hanggang ngayon ay NBSB parin hays.

"Ate, huwag kana kasing aalis... Bakit hindi kana lang dito sa Hospital natin mag work", sabi ni Coraline na 21 years old na. Nagtatrabaho siya bilang ganap na doktor sa Alfaro Hospital, yes our own Hospital. They call us the family of doctors Kaya mag-aaral naman ako dahil ako lang ang nurse at nakakahiya para nila daddy na ako ang naiba.

"No, I want to explore Coraline. Gusto ko malaman kung hanggang saan ang kakayanin ko", tugon ko sa kapatid ko na inirapan lang ako. I am arranging my bag and mga damit.

"Celestine, sigurado ka naba sa iyong decision?", tanong ni Daddy sa akin. Masaya ako dahil nagkaayos na kami nung nagka amnesia ako dahil sa malakas na pagkabagok ng ulo ko ngunit wala naman akong naalala na nangyari iyon sa akin.

"Yes Dad. I'm sure", ngumiti muna ako sa kaniya at binaling ang atensiyon ko sa aking mga gamit.

"Okay, then I will support you", wika Niya at niyakap ko naman siya. Masaya ako na nabagok ang ulo ko dahil kung hindi iyon mangyayari ay baka cold parin ang treatment nila sa akin.

Umalis na naman siya ng kwarto at tinignan ko naman ang aking mga gamit na nasa drawer. Nagulat naman ako ng may nakita akong manika na parang luma na ito. Wala naman akong natandaan na binigyan ako ni Mommy at Daddy nito. Sinantabi ko naman ito ngunit nagtaka naman ako ng may nakita akong pwerselas. Gawa ito sa kahoy at nakaukit na Infinity tapos may pangalan pa nakin. Namangha naman ako at isinuot ito ngunit di ko alam kung bakit nalang nakaramdam ako ng kaunting kirot sa puso ko. Parang may malalim na kahulugan ang pwerselas na ito. Hindi ko naman ito pinagtuonan ng pansin at patuloy na iniligpit ang mga gamit ko.

"Yes?", sagot ko sa tawag ng kaibigan ko at parang excited pa siya.

"OMG! Celestine, may gusto kaming ipapakita sa'yo!", masaya na tugon ng aking kaibigan ko sa kabilang linya.

"Hmm? Ano na naman iyan? Boys? Kung boys then Hindi ako intere--", pinutol niya naman agad ang sasabihin ko. Wala kasing pumasa sa taste ko. Hindi ko alam pero ramdam ko na ang puso ko ay may hinihintay.

"Duh! It's not about boys. We promise! Mahilig ka sa history and we know na ma shock ka rin dito", wika ng isa Kong kaibigan. Tatanggihan ko paba sila? Siyempre hindi! Agad naman akong bumaba ng kwarto. Kinuha ko ang susi ko at busy naman sila Mommy, daddy. Wala naman dito si Cazumi at kinausap naman ni Coraline ang boyfriend niya. Nagsimula na akong nag drive sa sasakyan na gift nila mommy ng makapasa ako ng board exam.