To tylko zakład

#46

Przeczytałem cały list, złożyłem go i wsadziłem do kieszeni spodni.
*Prv. Tomek*
Stałem przed lustrem wpatrując się w swoje odbicie. Wory pod oczami które są napuchnięta od płaczu. Minęły już 3 dni odkąd moja kruszyna nie żyje. Założyłem czarny krawat po czym spojrzałem na siebie. Czarny garnitur idealnie dopasowany do omojej sylwetki, biała koszula i krawat wszystko idealnie współgrało. Gotowy wyszedłem z pokoju trzaskając drzwiami. Podeszłem do kuchni z szafki wyciągnąłem tabletki na uspokojenie i na ból głowy. Usiadłem na blacie i popiłem.
-Tomek idziemy- zawołała moja mama i razem z rodzicami wyszliśmy z domu
*Prv. Kuba*
Cała ceremonia właśnie się zakończyła i wszyscy przeszliśmy na cmentarz. Boję się o Tomka a raczej o jego psychikę. Rozważamy kupno jakiegoś dużego domu tak abyśmy wszyscy mogli się pomieścić. Wiem , że jego rodzice często wyjeżdżają w delegacje a wtedy Prezes zostaje sam w domu.
*Prv. Tomek*
Patrzę jak trumna z moją kruszynką jest spuszczana w ziemię. Ksiądz mówi ciś do mikrofonu a ja zapłakany patrzę się w jedno miejsce. Chciałem z nią ułożyć życie to miała być ta jedyna a teraz pozostała tylko pustka. Wiem , że to głupie ale czuje ją przy sobie. Jej dotyk i gorąc ust. Ludzie zaczynaja się do mnie schodzić i składać kondolencje. Stoję jak słup i patrzę się na co chwile zmieniające się postacie. Dziwne uczucie ludzie których nie widziałeś nigdy na oczy są poruszeni twoja stratą. W końcu kiedy wszyscy odeszli mogłem dostać się do grobu.
-Dla ciebie księżniczko. Zawsze będę ci kochać-położyłem na grobie bukiet czerwonych róż-pamiętasz skarbie zawsze takie ci dawałem-po moim policzku spłynęły łzy-nadal nie mogę w to uwierzyć
-Uwierz Tomek ,że ja tez nie-usłyszałem znajomy głos za moimi plecami
-Ala to jest takie trudne-odwróciłem się do dziewczyny i mocno się w nią wtuliłem.
**************************************
Krótki ale chciałam dopiąć do kończą sprawy z śmiercią Natalii itp.
Buziaki i do kolejnego❤️