𝐑𝐞𝐭𝐮𝐫𝐧 𝐇𝐨𝐦𝐞 ↺

1

Fark ettim ki Incredible Avenger kitabım bu kurgu ile çok uyuşuyor, ben de onu yayımdan kaldırdım en azından daha farklı şeyler düşündüğüm zaman geri koyarım. Ben bunu hayal ederken çok sevmiştim, umarım siz de beğenirsiniz. Tabii kafamdakini buraya yansıtabilirsem.

Neyse iyi okumalar<3

-

Genç kız yüzündeki eşsiz gülümseme ile bavulunu hazırlıyordu, ah şey bavullarını.

Genç kız bavulunu hazırlarken gözüne bir fotoğraf ilişti, eline aldığında babası ile bir fotoğraf olduğunu gördü. Kızın gülümsemesi daha da genişledi. Fotoğrafta kız 4-5 yaşlarındaydı, ormanlık bir yerde babası sandalyede otururken küçük kız babasının kucağına oturmuştu. İhtiyarin 'Çekiyorum!' demesi ile baba ve küçük kız birbirine bakıp en güzel gülüşlerini yollamışlardı birbirlerine.

Kız fotoğrafı da alıp bavuluna koydu, özlemişti o günleri ve şimdi özlem gidermeye gidiyordu. Aradan 6 sene geçmişti, onları cidden çok özlemişti. İlk yıllar çok kötü geçmişti. Sürekli kabuslar görüyor ve gecenin bir yarısı uyanıyordu. Yaşı daha o zaman 12 olduğu için çocuk esirgeme de kalmıştı. Orada tanıştığı Camila ile büyüyüp kendilerine bir ev tuttular. Camila onun 6 senelik arkadaşıydı, 6 seneyi o doldurmuştu. Eğer onun ile tanışmasaydı kim bilir ne acılar ile boğuşacaktı fakat Camila onun hep neşe kaynağı olmuştu.

Kız, adım sesleri işittiğinde kapı eşiğine baktı, Camila ona en eşsiz gülümsemesini yollamıştı. Genç kız da ona gülümsedi. Biliyordu ki gitmesini istemiyordu ama gerçekten o atmosferi ve onları özlemişti.

Kız, Camila'nın gözünden akmaya hazır olan göz yaşı gördüğünde yanına gidip eliyle nazikçe sildi.

"Şş hadi ama, ne konuşmuştuk? Ağlamak yok. Hem sana gelebilirsin demiştim benimle fakat sen burada kalmayı tercih ettin Camila."

"Biliyorsun ama neden kalmak istediğimi."

Kız göz devirip homurdandı.

"Ah tabii, o çocuktan nefret ediyorum."

Camila kıza çimdik atmıştı.

"Hey! Acıdı."

"O iyi birisi Bella."

"Evet öyle."

"Ne zaman dönersin?"

Kız etrafına baktı, neredeyse tüm eşyalarını toplamıştı. Bu demek oluyor ki temelli gidiyordu.

"Camila fark ettin mi bilmiyorum ama tüm eşyalarımı toplamış bulunmaktayım."

"Evet biliyorum aptal, sadece kendimi avutuyorum işte."

"İlerde?"

"Hayır."

"İyi sen bilirsin."

Deyip omuz silkmişti, genç kız eline bavulları alıp aşağı indi. Camila da birkaç şeyleri alıp aşağı indirdi.

Kapının önünde Happy bekliyordu. Happy kızı görünce mutlu olmuştu.

"Oh Happy, seni özledim büyük adam."

-Flashback-

Happy ve küçük Bella, bahçede oynuyorlarken babası Happy'i çağırmıştı. Happy küçük kıza dönüp:

"Prensesim kral beni çağırıyor. Sanırım bir görevim var, görevimi tamamlayıp geri döneceğim. Beni burada bekleyin prensesim!"

"Happy! Gitmezsen olmaz mı?"