𝐑𝐞𝐭𝐮𝐫𝐧 𝐇𝐨𝐦𝐞 ↺

27

Bella, odasının penceresinden dışarıyı izlerken kapının tıklatılma sesini duyup kafasını kapıya çevirip gel diye seslendi. Aslında odasına girmeden önce herkese açık ve net bir şekilde kimsenin onu rahatsız etmek istemediğini söylemişti. Kim gelmişti ki?

İçeri gözleri ağlamaktan felak olmuş Pepper girmişti.

"Girebilir miyim?"

Bella gözlerini tekrar cama dikip cevapladı kadını.

"Girdin zaten."

Pepper, başını öne eğip karşı karşıya olan iki koltuğun birine oturdu. Bella'ya seslenip onu da çağırdığında Bella, derin bir nefes alıp sarsak adımlarını Pepper'in karşısındaki koltuğa yöneltti.

Bella, Pepper'in karşısında yerini aldıktan sonra kadını süzdü. 6 ay da çok şey değişmiş, kadın çökmüştü. Hem fiziksel hem ruhsal olarak..

"Onu imzalamadım Bella, ister inan-"

"Biliyorum."

Pepper başını kaldırıp güzel gözlü kızının gözlerine baktı.

"Biliyor musun?"

Bella burukça gülümsedi.

"Senin ve Tony'nin kızıyım, o imza dosyasını görmeyeceğim mi sandınız?" Pepper'in gözleri başka yerlerde oyalanmaya başlarken Bella, dudağını yalayıp devam etti. "En çokta canımı ne yaktı biliyor musun?"

Pepper gözlerini tekrar kızına diktiğinde cevabı biliyordu, bu yüzden gözlerini sımsıkı kapatmıştı.

"2.baba olarak koyduğum insanın bana yapacakları her boku bilmesine rağmen onay imzası vermesi, ah tabii ben oradayken hiç ziyaretimi de gelmemiş. Sanırım sen haklıydın, ona gerektiğinden fazla değer verdim."

Bella'nın da gözlerinden birkaç yaş süzülmüştü. Elinin tersi ile sildikten sonra devam etti.

"Teşekkür ederim."

Pepper gözlerini açıp kızına baktı.

"Sen benim kızımsın Bel, kabul etsen de etmesen de. Tabii ki bunu imza-"

"Aa yok, ondan bahsetmiyorum." Pepper'in kaşları çatılırken Bella devam etti. "Ben küçükken hastalığa yakalanmıştım, ölümcül olayı falan...Benim hayatımı kurtarmak için bir bedel ödemiş ve beni bu hâle getiren de senmişsin. Aslında kızgın değilim, babam bunu öğrenince kavga etmişsiniz ve...Bu yüzden gitmişsin. Yani sana karşı fazla önyargılı davrandım. Ama hemen affettiğimi sanma çünkü öyle bir şey yok."

Bella kalkıp annesinin yanındaki küçük boşluğa oturup kollarını Pepper'in beline sardı.

"Ve şey için de teşekkür ederim...Beni oradan çıkarmak için yaptığın bütün uğraşlara."

Pepper gülümseyip kızının yumuşak saçlarına gömdü burnunu, arada öpücük konduruyor bazen de kokusunu bolca içine çekiyordu kızının.

İkisi ayrıldıktan sonra birbirlerine bakarken Pepper, elini kaldırıp kızının sol yanağını okşadı. Usulca, sanki zarar vermekten korkuyor gibiydi.

"Şimdi şirkette küçük işlerim var bebeğim, gitmeden önce seni görmek istedim. Akşam oturup uzunca konuşalım ama lütfen, olur mu?"

Bella sadece başını sallamak ile yetindi.

-

Bella ve Natasha, bina da hem yürüyüp hem de konuşuyorlardı. Bella etrafta birçok şeyin değiştiğini fark etti.

"Natasha ben 6 ay boyunca nasıl dayandım bilmiyorum, bana verdikleri gaz her gün nefes almamı zorlaştırdı."

Natasha kafasını Bella'ya çevirdi. Her anına şahit olmuştu, bir anne kızının acı çekişini izlemek istemez, değil mi?