𝐑𝐞𝐭𝐮𝐫𝐧 𝐇𝐨𝐦𝐞 ↺

10

Bella okula geldiği gibi Peter'i görmesiyle yanına gitti.

"Hey Peter."

"Oh sanırım bana minik örümcekten sonra ilk defa adım ile sesleniyorsun, bunu tarihe yazmalı mıyım? Belki altına imzanı atmak istersin."

Bella buna göz devirdi, sadece mutlu değildi ve eğer mutlu değilse normal davranırdı.

"Neyse, ben sınıfa gidiyorum."

"İyi de derse daha var?"

"Uykum var, biraz uyumak istiyorum."

"Neden yaptın?"

Bella tam giderken döndü ve kaşlarını çatıp konuştu.

"Neyi?"

"Dün...Tony ile konuştum, beni aradı. Sana göz kulak olmam hakkında. Bucky'i gördüğüm an yenilmezleri arayacağım...Neden bize haber vermedin?"

"Birincisi bu asla olmayacak, kimseyi aramayacaksın ve ben kendimi koruyabilirim."

"Morluklar kendini pekte koruduğunu göstermiyor ama."

"Sadece güçleri henüz kontrol altına alamadığım için çokta kullanmak istemedim...Ve Bucky'e zarar vermek istemiyordum."

"Seni az daha öldürecek bir adama karşı hiçbir şey yapmadın mı yani?!"

"Hayır tabii ki! Eğer ona karşı direnmeseydim, şu an cenazemde olurdunuz."

"Sen...Sen kafayı yemişsin!"

Bella gözlerini devirdi, tam dönüp gidecekken aklına dün ki fotoğraf geldi.

"Güzel fotoğraf."

Peter eliyle saçlarını çekiştirmeyi bırakıp Bella'ya döndü. Ne fotoğrafından bahsediyordu?

"Anlamadım?"

"Diyorum ki, dün instagrama attığın fotoğraf. Mj ile öpüşüyorsunuz...Açıklamaya da my love yazmışsın. Güzel fotoğraftı Ned mi çekti?"

"Bak neyden bahsediyorsun bilmiyorum ama ben dün elime telefonumu almadım bile, kütüphane de ödevlerimi yapıyordum Ned ile. Tabii Ned yapmaktan daha çok telefonu ile oyun oynuyordu."

Bella bu cevap karşısında omuz silkti.

"Sonra görüşürüz o zaman."

Deyip oradan ayrılmıştı. Peter arkasından şaşkınlıkla bakıyordu, rüyasında falan mı görmüştü?

Peter tam yürüyecekken arkasından Ned'in sarsması ile yalpalandı.

"Dostum! Nerelerdesin sen?"

"Buradayım Ned, bir dahakine daha yavaş olur musun lütfen?"

"Ah tabii evet."

"Hey Ned, sana bir şey soracağım. Ben dün instagrama fotoğraf attım mı? Mj ile olan."

"Hayır neden sordun?"

"Bilmiyorum, Bella işte."

"Bir dakika Bella sana öyle bir fotoğraftan mı söz etti?"

"Şey ev-"

"Evveeet! Biliyordum."

"Ne haltlar karıştırıyorsun sen?"

"Şey...Fotoğrafı ben attım aslında ama dolaylı yoldan sen atmış gibi oldun."

"Bunu neden yaptın bay zeka küpü?"

"Peter sen sandığımdan da salaksın, Bella senden hoşlanıyor görmüyor musun?!"

"Saçmalama Ned, biz Bella ile beraber büyüdük. Kardeş gibiydik."

"Gibiydik?...Peter, kardeş olarak gördüğün kişi neden seni kıskansın? Hem de Mj'den!"

"İyi de o herkesi her şeyden kıskanır, bir şeylerini paylaşmayı seven bir insan değil."

"Dostum hadi ama, daha ne kadar kör rolü yapacaksın? Seni benden kıskanması da gerekmez mi? Neden sadece kız?"

"Ned...Öyle bir şey yok. Bella olsa bu dediklerine güler ve sonra seni benzetirdi."

"Demek kardeş gibiydiniz (!) Yani şu an değilsiniz?"

"Son zamanlarda aramız açılmış gibi hissediyorum."

"Dostum kardeş ayağı göt ayağı."

"Ned!"

"Birbirinize olan bakışlarınızı gördüm tamam mı?!"

Peter gözlerini devirip Ned'i kafeteryaya sürüklemeye başladı.

-

Bella ve Peter otobüste eve dönerlerken Bella telefonu ile ilgileniyor, Peter ise Bella'ya bakıyordu. Ned haklı olabilir miydi? Ah hayır, bu çok saçmaydı. O herkesi her şeyden kıskanırdı.

Peter kafasını iki yana sallayıp düşüncelerini dağıtmaya çalıştı, kendini gereksiz yere kasıyordu. Bella ondan hoşlanıyor olsaydı eğer bunu anlardı...Anlardı değil mi?

-

Bella ve Peter yenilmezler üssüne girmeleri ile içeri baktı. Camlar kırık, her yer dağınıktı...Burada savaş çıkmadığına emin miyiz?

Bella gözleri ile babasını aradı, kimse ama kimse yoktu.

"Baba!"

Seslendi birçok kez ama ses yoktu.  Korktu, ya başlarına bir şey geldiyse? Omzuna dokunan elle arkasına döndü hızlıca. Göz yaşları yanağından süzülmeye başlamıştı çoktan. Peter onu belinden yakalayıp kendine çekip sarıldı. Saçlarını okşadı ve güzel şeyler fısıldadı kulağına ama Bella kulaklarını bütün seslere kapatmıştı. Peter'in ani çekişi ile şaşırdı. Sonra kollarını Peter'in beline sarıp sıkıca sarıldı. Kafasını da Peter'in omzuna gömdü. Şu anda bile iken kalbi neden depara koşuyordu? Neydi bu korku ve endişenin getirdiği hız mı yoksa başka bir şey mi?

Yine aklımdaki bu değildi, niye böyle oldu bu! Uykum da geldi, biraz uyku kafası olduğum için ne yazdığımı anlamıyorum bile.

Neys günaydın, iyi öğlenler, iyi akşamlar, iyi geceler🖤

24.11.2019
03 49
619 kelime