The Last Heir: and The Four Elemental Princes

Chapter 14: BEST FRIEND GOAL's

Cristina's POV

"hoy! Ikaw! Ang aga aga yang Mac Os nanaman ang hinaharap mo. Kanina ka pa jan."

Bulyaw ko kay alvin matapos ko itong madatnan sa dinning table na kaharap yubg Loptop nya.

"None of your business"

Sagot naman nito saka pinag patuloy parin yung ginagawa.

Nako nako tong letcheng batang to. Talagang inuubos yung pasensya ko ha! Sya na ngatong tinuturuuan ayaw pang sumunod!??

Aba aba iba din!

"Teka ano ba yan ha?"

Pambawi ko saka lumapit sakanya pag ka on ko ng coffe machine. Malamang sa malamang kapag nagising nanaman yung Azaiah na yun mag hahanap nanaman yun ng kape.

"Transactions er.. summary of the sales, revenue accrued by the company..."

mayabang na sagot nito.

"Company ka jan! Kay Azaiah yun!"

Sagott ko naman saka binatukan sya.

"Tae mo! Bat kailangan mong mam batok ha! Inaano kaba!"

Angal naman nito saka nag pout sa harapan ko dahilan para mag mukhang katawatawa sya..

Hahaha nako. Nako. Pikon nanaman sya....

"Jan ka na nga! Marami pa akong gagawin!"

Pamamaalam nito saka umalis sa kinaroroonan nito.

Wew!

Ten years

Well ano pa ngabang babalikan ko? Naikwento ko naman na lahat.

Pero ang pinag tataka ko,

Pano? Bakit? Si Azaiah? Bat sya ganun?

Anong meron? Anong nangyayari.

_flashback_

"Lo! Tignan mo yun oh! Nahulog! Mula sa liwanag!"

Wika ko matapos makita ang isang lalaking kasing edad ko lang na nahulog sa maliwanag na ilaw sa aming harapan.

"Halikat tignan natin apo"

sagot naman ng aking lolo dahilan para tulungan namin ito.

Halos hapong hapo ang itchura nito at punit punit ang damit may mga galos din ng sugat sa kamay at may mangilan ngilan sa mukha nito.

Kahit maliit ang kariton namin nooy mas pinili naming kunin ito at iuwi sa aming maliit na tinutuluyan ni lolo.

Yari sa karton ang aming bubong at pinag tagpi tagpi namang maliliit at malalaking sanga ang nag silbing haligi nito.

"Kunin mo ang plang gana sa may likuran at simulan mo na syang punasan. Kukuha at maghahanap lang ako ng mga dahong itatapal natin sa mga sugat nya."

Bilin saakin ng aking lolo kung kayat tumalima naman ako.

Hindi ko mapigilang hindi masdan ang mukha ng bata habang pinag mamasdan ko sya.
Napaka amo.

Mukhang patang pata nga.

Nasa kalagitnaan ako ng pag punas sakanya noobg biglang may nag liwanag sa kanang braso nito.

Isang marka.

At isang korona.
Nooy bigla akong naka ramdam ng takot at napaisip kung papaano nag karoong marka ang kanyang balikat na sya namang biglang pag dilat ng mga mata nito.