The Last Heir: and The Four Elemental Princes

Chapter 70

Lark's POV

"Hey Lark! I really gaddamn miss him! Huhu hindi na ba talaga sya babalik?"

Pangungulit ni Cristina sa akin pag ka rating ko sa dating tinutuluyan ni Azaiah.
Nais ko mang sagutin nya ngunit paulit ulit ko ng sinagot ang kanyang mga tanong.

"Dude. Minsan dalhin mo naman ako sa magical world nyo. Etong si Cristina! Porket naka jowa ng Prinsipe kala mo kung sino na
Iniinggit ba naman ako "

Maktol naman sakin ni Alvin habang  abala parin sa pag asikaso sa Mac Os nya.

"Shut up! Edi mag jowa din ng taga sakanila. Inggetera! Tse!"

"Ikaw tong feeling!"

"Guys tama na yan. I have a better idea."

Pag aawat ko sa dalawa dahilan para sabay silang sumagot.

"What?!"

"Its already 11:45 wala pang food. You need to cook now okay?! And besides, Cristina? Blaze will come you know that right?"

Sagot ko dahilan para mamula ito.

Dali dali naman silang nag tungo sa kitchen para simulan na ang pag luluto.

Oh yes. You've heard it. Blaze is Dating Cristina for 2 years. Gulat kayo? Haha

I never thought na mag kaka gusto sa mortal ang pinaka hard headed sa aming apat na Prinsipe.

Sa tinanong kanina ni Cristina, para akong guguho kapag naririnig ko ang pangalan nya.

Labing dalawang taon na ang nakaraan matapos nya akong iwan. Matapos wakasan ang kadiliman sa lahat ng kaharian.

Ang panunumbalik ng kapayapaan at ang pag gapi ang hari ng mga kadaliman.

Labing dalawang taon na din simula noong iwan nya ako, at buhaying muli ang natitirang pag asa ng Olympus at ang na sasa kupan nito.

Sa pamamahala ni Pluto ay mas naging matiwasay ang Olympus. Minahal sya ng mga nasasakupan nito gaya ng bilin sakanila ni Azaiah.

Mas napautunayan nya ang pag ka busilak ng kanyang puso at ang taglay nitong talino at kabutihan.

"Haaaaay"

Buntong hininga ko kasabay ng aking pag labas sa bahay ni Azaiah. Tinungo ko ang puno kung saan may isang bench kung saan kami madalas tumambay ni Azaiah kapag naririto ako.

Hindi ko mapigilang hindi mapa luha sa tuwing nakikita ko ang paanan ng upuan.

Ang kanyang mga masasayang ngiti ang unang rumerehistro sa aking isip.

"Akala ko ba mag babalik ka?"

Wika ko kasabay ng pag hawak sa aking mukha gamit ang aking mga palad kasabay ng aking pag luha.

Ilang sandali pay isang tinig ang aking narinig mula sa aking tabi.

"You really gaddamn miss him dont you"

Wika nito nito dahilan para mapatingin ako.

"Yeah  so much. And im gonna fuckin' loose my mind every time i think of him"

Sagot ko kay Blaze sa tanong nito.

Sa labing dalawang taon na pag kawala nya, wala na akong ibang inisip kundi sya. At sa pag kakataong na aalala ko sya palagi nalang dumadaloy saaking mga mata ang masaganang luha.