42. Bölüm

1K 34 18
                                    

Her kadın, dünyada ki tek kadın oymuş gibi hissettiren bir erkekle yaşlanmak ister.

Şarkı önerisi;
Gülşen- Bir İhtimal Biliyorum 💜

Erva Aselin Ağzından:

O ikisine cidden inanamıyordum. Nasıl böyle düşüncesizlik edebilirlerdi.

"Erva, benim gördüğüm şeyi görmediğini söyle." Kafamı iki yana sallarken

"Maalesef Güneş. Bende görüyorum."

"O ikisine bunun hesabını çok kötü soracağım." Derin bir nefes alıp verirken telefonum çalmaya başladı. Bakışlarımı onlardan çekip çantama çevirdim ve telefonumu çıkardım. Ferah arıyordu. Sinirlerim tepeme daha çok çıkarken

"Bunu yaptığınıza inanamıyorum! Nasıl böyle düşüncesizlik yaptınız ya?!"

"Erva otellerde kalmanızı istemedik. Onlarla da konuştuk ayrıca sıkıntı yok yani."

"Ya onlar için sıkıntı yoksa bizim için var!"

"Sizin içinde olmasın. Hadi şimdi kapatıyorum. Bugün çok iş vardı çok yoruldum uyuyacağım. Sizde eve gidince uyuyun."

"Ferah biz otele gidiyoruz."

"Otele giderseniz ölümü görün lan." Sonrasınsa bişey dememe fırsat vermeden suratıma kapattı. Oflarken saçlarımı geriye ittim.

"Noldu?"

"Otele giderseniz ölümü görün dedi."

"İnanamıyorum ya." Uzay ve Yağız yanımıza gelirken Yağız Güneşe kısa bir süreliğine baktı. Sonra bana dönüp

"Hoşgeldiniz Erva." dedi. Zorunluluktan gülüp kafa sallarken yandan Uzaya baktım. Bize hiç bakmıyordu. Etrafa bakıyordu sürekli. Ne çok özlediğimi bu kadar yakınıma gelince anladım.

"Yağız senin haberin var mıydı?"

"Vardı. Kız başınıza otelde kalmayın dedik. Kış kış oteller boş oluyor."

"Biz kalırdık ya bişey olmazdı."

"Bizden rahatsız oluyorsanız eğer gidin bizim evde kalın. Biz otelde kalırız." dedi Uzay. Öyle bir soğuklukta konuşmuştu ki kalbim üşümüştü resmen.

"Yok ya gerek yok. Bizim için evinizden olmayın. Birkaç gün kalıp gideceğiz zaten geri."

"O zaman gidelim sizde dinlenin. Yorulmuşsunuzdur." dedi Yağız Güneşten valizini alırken. Güneşin bişey demesine fırsat kalmadan ilerlemeye başladı. Uzay bana kısa bir süreliğine baktı. O bakışını ilk defa görüyordum. Bakışlarıyla ok fırlatıyordu sanki. Ve o fırlattığı oklar kalbime isabet etmişti. Sonra arkasını dönüp yürümeye başladı. Valizimi almasını zaten beklemiyordum.

Veya hoşgeldin demesini. Güneşe dönünce

"Katlanacağız birkaç gün. Yapacak bişey yok." deyip o da yürümeye başladı. Derin bir nefes bıraktıktan sonra bende yürümeye başladım.

•••

"Bu odada kalabilirsiniz. Ve dediğimiz gibi bizden rahatsız olursanız eğer biz başka bir yere gideriz cidden."

"Yok gerek yok. Sağolun Yağız."

"Önemli değil. Bir ihtiyacınız olursa söylemeniz yeterli. İyi geceler." deyip çıktı odadan. Misafir odasında 2 tane tekli yatak vardı. İkisi beraber bir eve çıkmışlardı biz gittikten sonra.

"Erva, çok özlemişim." Güneşe baktığımda gözlerinin dolduğunu gördüm. Kendimi tutuyordum zaten. Ve Güneşi öyle görünce dayanamamıştım. Benimde anında gözlerim dolarken

Gecenin Yıldızı (ASKIDA) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin