Gecenin Yıldızı (ASKIDA)

49. Bölüm

Tanrı senin üzerinde biraz durmuş olmalı, çok güzelsin.

Şarkı önerisi;
Sunmi- Gashina 💛

Erva Aselin Ağzından:

Güneş geldiğinden beridir odasından çıkmamıştı. Ferah olanları anlattığında hak vermiştim. İnsanın sevdiği insanı başkasıyla görmesi, görmesini de geçtim düşünmesi bile çok can acıtıyordu. Oflarken geriye yaslandım. Saat 22 olmuştu bile. Ve ben tüm gün yatmıştım. Üzerime fazla titriyorlardı. Önemli bişey olmamıştı ki alt tarafı geceyi dışarda geçirmiştim.

Beni sevdikleri için böyle yaptıklarını biliyordum ama insan bunalıyordu. Yerimden kalkmamla beraber Ateşin bakışları bana kaymıştı. Onda kalıyorduk şu an. Ferahta 1 saat önce evine gitmişti. Evi buraya yakındı zaten.

"Nereye?"

"Bahçeye çıkacağım biraz. Çok sıkıldım."

"Soğuk hava niye çıkıyorsun?"

"Ateş tüm gün çıkartmadın zaten. Çıkıp hava alacağım ya. Bunaltma beni."

"Battaniyeyi de götür bari yanında." Gözlerimi devirip kanepenin üzerinde ki battaniyeyi ve telefonumu aldım. Sonra bahçeye çıktım. Salıncağa oturup hafif hafif sallanmaya başladım. Ateşin dediği gibi hava soğuktu. Battaniyeyi omuzlarıma atım. Sonra kafamı geriye yatırıp gökyüzüne baktım.

Aklıma dün gece ki olay gelirken gözlerimi geri kapattım. Cidden beni orada öylece bırakıp gitmişti. Hiç mi düşünmemişti acaba başına bişey gelir mi diye? Belli ki düşünmemişti. Düşünse bırakır mıydı beni orada bir başıma. Kafamı iki yana salladım ve kafamda ki düşünceleri dağıttım. Tam bu sırada telefonum çalmaya başladı. Elimi eşofmanımın cebine atıp telefonumu çıkardım.

Tuna Bey arıyor...

Kaşlarım çatılırken neden aramış olabileceğini düşündüm. Sonra cevaplandırdım daha fazla beklemeden.

"Efendim Tuna Bey?"

"Erva iyi geceler. Uyumuyordun değil mi uyandırmadım seni umarım?"

"İyi geceler. Yok uyumuyordum bahçede hava alıyordum."

"Güzel güzel. Karnın acıkmıştır umuyorum ki?" Elimi karnımın üzerine götürürken

"Neden?" dedim. Tuna Beyin kıkırdama sesi gelirken

"Beraber balık ekmek yiyelim mi? Ben çok acıktım. Canımda baya balık ekmek istedi. Kuzeyde uyumuş. Tek başıma da gitmek istemedim." Gülümserken

"Tamam gidelim. Hangisine peki?"

"Ateşlerde kalıyorsun değil mi?"

"Evet."

"Tamam sen hazırlan. Ben almaya geliyorum seni."

"Ben gelirdim Tuna Bey."

"Gerek yok, sen hazırlan hadi."

"Peki, görüşürüz."

"Görüşürüz." dedikten sonra kapattı. Sürprizlerle dolu bir insandı gerçekten. Ne zaman ne yapacağı hiç belli olmuyordu. Battaniyeye sarılarak içeri girdim.

"Ateş, Tuna Bey aradı. Balık ekmek yemeye gideceğiz biz haberin olsun." Ateş saatine baktıktan sonra

"Bu saatte mi?"

"Hayırdır koçum kısıtlama getirmeyeceksin heralde bu yaştan sonra?"

"Tamam tamam. Tuna Bey iyi biri zaten gözüm tuttu adamı. Dün seni bulmak için epey uğraştı. Ama geç gelme."