Gecenin Yıldızı (ASKIDA)

19. Bölüm

Oysa unutmak gerekiyordu gideni. İşte biz bunu unuttuk.

Şarkı önerisi;
Merve Özbey- Vuracak 💜

Uzay Çınarın Ağzından:

Erva o kadar yorulmuş duruyordu ki. Ne yaparsam yapayım olmuyordu. Ervayı gördüğüm an atmaya başlıyordu sanki kalbim. Onunla konuşmayı kestiğimiz günden beridir eski ben olmuştum. Gülmeyi unutmuş olan ben. Doğukan gülümseyerek Ervanın ellerini tuttu ve kaldırdı yerden.

Erva ayağa kalkınca suratını buruşturdu ve birkaç adım geriye gitti. Doğukan belinden tutup sabit durmasını sağladı.

"Üzerimi değiştireyim ondan sonra da eve gidelim. Off ayaklarım çok ağrıyor" dedi ve yürümek için birkaç adım attı.

Doğukan arkasından gülümseyerek baktıktan sonra bir anda kucağına aldı onu. Erva ufak bir çığlık atarken sinirden ellerim yumruk olmuştu. Onlar soyunma odasına ilerlerken yerimden kalkıp dans odasından çıkmak için merdivenleri çıkmaya başladım. Merdivenleri üçer beşer tırmandıktan sonra okuldan çıkıp arabaların olduğu yere geldim.

Okulda sadece biz kalmıştık. Arabanın anahtarını cebimden çıkarıp kapıları açtım. Binmek üzereydim ki biri elimden tuttu. Lara dolmuş gözleriyle gözlerime bakarken

"Beni ne zaman seveceksin Uzay?" diye fısıldadı.

"Lara, şimdi değil-"

"Neye şimdi değil ya? Seni seven taraf benim ben! O kızı sevmeyi ne zaman bırakacaksın? Beni ne zaman seveceksin!" diye bağırıp göz yaşını sildi elinin tersiyle.

"Ağlama" diyebildim sadece. Karşımda bir kızın ağlamasından nefret ediyordum.

"Sev artık beni be" dedi hıçkırırken. Larayı kendime çekip sarıldım.

Onun kolları da direk benim vücudumu sardı.

Erva Aselin Ağzından:

Doğukanla sohbet ederek okuldan çıkmıştık ki gördüğüm şey ile kalbim sıkışıyormuş gibi hissettim. Ben ağladığım zaman bana kapıyı dahi açmayan adam şu an Larayı sarıp sarmalamıştı. Gözlerimin dolduğunu hissederken

"Ben biraz yürüyeceğim Doğukan. Yarın görüşürüz" deyip yanından ayrılmak için adım attım.

Ama bileğimden yakalayıp gitmemi engelledi.

"Hava kararıyor Erva. Eve gidene kadar da çoktan kararmış olur. Seni ben bırakırım"

"Doğukan lütfen. Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var" Bileğimde ki elini çekip

"Peki, eve varınca haber ver ama olur mu?" deyip yanağıma bir öpücük kondurdu.

Hiçbir şey demezken Uzay ve Laraya son bir bakış daha attım. Lara hala Uzaya sarılırken Uzay bana bakıyordu kızarmış gözleriyle. Lara ağladığı için mi dolmuştu gözleri? O kadar çok mu seviyordu cidden. Göz yaşlarımı daha fazla bastıramazken akmaları için izin verdim. Ve adımlarımı hızlandırarak okul bahçesinden çıktım.

...

Saate baktığımda 10 olduğunu gördüm. Okuldan 6 da ayrılmış ve direk sahile gitmiştim. 2 saat kadar bir süre bakışlarımla ne kadar derdim varsa denize anlatmıştım. Mor banka gelirken kendimi bıraktım. Yıldızları izlemek için her zaman geldiğim tepeye geldim. Bir süre oturup tam karşıma baktım. Annemle yarım saat kadar önce konuşmuştum.

Güneşle beraber alışveriş yaptıktan sonra yıldızları izlemek için buraya geldiğimi anlatmıştım. Oflarken yan tarafa çevirdim bakışlarımı. Aklıma gelen anıyla birlikte gözlerim tekrar doldu ve suratımda buruk bir gülümseme oluştu. Telefonum tekrar çalmaya başlarken yanağımdan akan yaşı sildim. Doğukan bilmem kaçıncı kez arıyordu. Yine açmadım ve sessize aldım.