Derin Düşünce / GxG

1- D&D Kendimi Bulmalıyım

Bu hikayede,

DENİZ ve DERİN'in
aşklarına şahit olacaksınız.

Aşkın yanı sıra,
Tutkuların, dostlukların ve farkındalıkların da dahil olduğu bir hikayenin içinde bulunacaksınız.

Her aşkın kendi rengi vardır..

Derin ve Deniz'in aşkı ise
'HIZLI' , 'ANİ'
ve tutkulu ilerleyenlerden.

AŞKIN GERÇEK GÜNÜNE İNANIN.
:)

...

(...6 AY ÖNCE...)

Hiç bilmediğim bir yolculuğa çıkıyordum. 'Asla' dediğim aşkı, kapımdan içeri almak üzereydim. Çok ahkâm kesmiştim zamanında aşk adına. Şimdiden Derin hepsini tek tek yedirmeye başlamıştı bile bana. 'Aşkın gücü' dedikleri ve benim hiçbir zaman itimat etmediğim şey alt ediyordu bugün beni. Aşktan ziyade Derin'e aitti aslında bu güç. Daha önce hiç kimse böylesine çarpmamıştı beni! Ne de güzel bir çarpma, ne kadar da başa gelinesi...

...

+ "Ben aşka hiçbir zaman inanmadım.",
dedim itiraf gibi birdenbire.

- "Aşk seni bulsaydı inanırdın.",
dedi yarım gülüşle.

+ "Artık inanıyorum.",
dedim. Derin bir nefes aldım.

Dikleşti oturduğu yerden ve tamamen bana döndü,
- "Yani?",
soran gözlerle sabırsız bi bekleyiş içindeydi.

+ "Yani 'Evet' diyorum. Hiç bilmediğim bir 'DERiN'liğe bırakıyorum kendimi. Sana teslim oluyorum. Boğulur muyum bilmiyorum ama o kadar çok ahkâm kestim, o kadar art niyetliydim ki aşka karşı, şimdi yaptıklarıma, düşündüklerime, aslında kendime inanamıyorum. Bunu bana aşk mı yoksa senin karşı koyulmaz, kendine çeken bu büyün mü yaptırıyor bilmiyorum ama 'Evet' diyorum. Ne yaşayacaksam seninle yaşamak istiyorum."

- "Bundan sonra yönüm hep sen olacaksın. Söz veriyorum Deniz. Seni aşka inandırdığıma hiç pişman etmeyeceğim!"

...

(...ŞiMDiKi ZAMAN...)

Karanlığın içinde camın önüne oturup denizi izliyorum. Adımın geldiği yeri. Şansıma bu gece dolunay var da köpürmeleri görebiliyorum oturduğum yerden. Dalgaların sahile vuruşunu izlemek hep rahatlatmıştır beni. Kimsenin bilmediği gizli bir anlaşmamız var aramızda. Ben sahilin üstüne kibarca sıkıntılarımı seriyorum, dalgalarda kimseye göstermeden sağı solu kolaçan ederek gelip süpürüyor kumların üzerinden...

Normalde karamsar birisi değilimdir. Genelde 'güleç yüzlü' denilenlerdenim. Ama bazen kendimle kalmak istediğimde ya da ne zaman ciddi kararlar vermem gerekse buraya gelirim.

Çevresinde alabildiğine yeşil ve mavinin hakim olduğu, arkadaşımın tavsiyesiyle bakmaya gelip, görür görmez pazarlık bile yapmadan aldığım yazlığıma geldim yine. Şehirdeki çok odalı, 3 katlı evime göre çok daha mütevazı bir yer burası. Belki de bu yüzdendir bilmiyorum ama burası benim en sevdiğim yer. Özellikle de geceleri el ayak çekildiğinde. Burada kendini daha çok gösterir doğa. Sanki bir şeyler anlatmak istercesine.

Annem öğretmişti bunu seneler evvel. Ölmeden 1 yıl önce ben daha 7 yaşındayken, çamurdan kendime oyuncak bebek yapmaya çalışırken "Doğa hiçbir zaman yalan söylemez canım. Ama bizim gibi konuşamaz, kalbinle dinleyeceksin onu." demişti, yüzümü anneme doğru çevirince devam etmişti başımı okşayarak "Doğa, sana en güzelini verir eğer görebilirsen, en doğrusunu anlatır duymasını bilirsen. Ama kendinden alınanı da asla sana bırakmaz, zamanı gelince onu gelir senin elinden söke söke alır." demişti. Annemden aklımda kalan tek nasihat bu olduğu için çocukluğumdan beri dinlemeye çalışırdım doğanın söylediklerini, bazılarını anlar bazılarında ise kalbim bir türlü tanımazdı gelen uyarıları.