Derin Düşünce / GxG

044- D&D Vicdan Azabı

... .

Merhabalaaarr :)

_____________

🖤🖤🖤

...
...

Gökmen ve Erkan ambulanslara koyulup hastaneye götürülürken, biz ise birbirimizden ayrılarak iki ayrı ekip arabasıyla karakola gidiyorduk ifade vermek için.

Gökmen'in bilinci yerinde değildi, durumunun sıkıntılı olduğunu anladım en son ambulans görevlilerinin konuşmalarından.

Gökmen'e bir şey olursa bunun vicdan azabını asla taşıyamayacağıma o kadar emindim ki!

Karakola ulaştığımızda, polis arabasından inerken gözlerim kan çanağı olmuş, ağlamaktan önümü göremez haldeydim. İçeri girer girmez beni bir odaya, Derin'i başka bir odaya alarak ifademizi aldılar.

Ben olanları anlatırken bir adam girdi içeri. Berkay'ın arkadaşı olduğunu söyledi. Daha önce birkaç kez gördüğüm bu arkadaş, Derin'in ve benin avukatlığımızı üstlenecekti. Berkay'ın alanı değildi çünkü bu konu. Eminim işinin ehli birisini yollamıştır...

Olan biten her şeyi anlattıktan sonra bana bir şeyler imzalatıp bıraktılar beni. Odadan dışarı çıktığımda Berkay'ın kollarında hıçkıra hıçkıra ağlarken buldum kendimi.

+ "Gökmen nasıl Berkay? O iyi mi? N'olur iyi olduğunu söyle bana."

- "Şşş... Tamam sakin ol. O iyi olacak merak etme. Hastanede ameliyata aldılar."

+ "Ölmesin Berkay. Gökmen ölmesin. Eğer ölürs....",
yine tutamamıştım kendimi, hıçkırıklarım kesmişti kendi sözümü. Berkay sadece daha sıkı sarılmakla yetinebilmişti. Çünkü söyleyebileceği pek bir şey yoktu. Sonra birden etrafıma bakınıp,
"Derin nerede?",
diye sordum.

- "Hâlâ ifadesi alınıyor. Birazdan çıkar merak etme. Sonuçta hiçbir suçu yok. O da çıksın sonra sizi hastaneye götüreceğim."

+ "Suçlu olan o değil zaten. Kimse değil. Sadece ben suçluyum. Hepsi benim suçum. Her şey benim yüzümden oldu."

Berkay beni kendinden biraz uzaklaştırır gibi yapıp söylediklerime inanamaz bir halde yüzüme baktı.
- "Bütün bu olanların hiçbirisi senin suçun değil tamam mı? Bilemezdin! Bunların olacağını bilemezdin... Bilsen zaten yapmazdın, kendini suçlamayı kes artık. Birazdan Derin çıkacak, Gökmen iyileşecek ve her şey normale dönecek."

+ "Bilmiyordum evet. Ama Derin hiç istemedi, hep uyardı beni ama ben onu dinlemedim. Anlamak bile istemedim. Eğer Derin'i dinleseydim o kadın bizi bulamayacaktı, Gökmen hiç işin içine girip vurulmayacaktı.",
bir kez daha kahroldum hatırlayınca ve ağlamam bir kez daha şiddetlendi,
"Üstelik beni korumak için vuruldu."

Berkay yeniden bağrına bastı beni. Sessiz sessiz gözyaşlarımı akıtıyordum göğsüne. Derin'in çıkmasını bekliyorduk ama canımın bir tarafı da Gökmen'de takılı kalmıştı. Bir süre sonra Berkay'ın telefonu çaldı. Berkay telefonu çıkardığında Sena'nın aradığını görür görmez doğruldum. Bütün dikkatimi Berkay'a vermiştim.

- "Efendim."

- "......"

- "Durumu nasıl peki?",
endişeli bir hâl aldı yüzü.

- "............."

- "Ne dediler?"

- "....."