Changed by a Misery (Variance Of Fate Series #1)

MISERY 66💙

SHEAH'S P.O.V

Tulog na silang lahat,ako na lang yata ang gising. Hay! Nakakasanayan ko nang magpuyat at hindi matulog ng maaga,samantalang dati-rati naman ay ayaw na ayaw kung napag-iisa lalo na kung madilim na. Marami na talagang nagbago. Kagaya na lamang ng sitwasyon ko ngayon. Dati rati naman eh halos hilingin ko pang sana umalis na sila sa bahay na 'to,pero ngayong mangyayari na eh nasasaktan ako. Iniisip ko palang naiiyak na ako. Ano ba naman yan masyado na naman  'kong madrama.

" Sheah " napalingon ako ng marinig ko ang tinig na yun. Hays! Kami na naman ang gising sa oras na 'to. Tsk! Hindi ko na talaga maintindahan kung anong gusto ni tadhana. Kung ang saktan ba ako o ang pasayahin ako. Hindi ko na maintindihan kung bakit kailangan ko pang mahulog sa isang taong aalis rin naman. Bakit lagi na lang akong napag-iiwanan.

" Hmm? "

" Hindi ka pa ba inaantok? " nagtataka ang boses nito. Umiling naman ako,pero hindi ko maiwasang palihim na matawa ng bigla siyang mag-inat inat at saka humikab.

Tinitigan ko yung mukha niya. Paano ba ako nahulog sa kaniya? Dahil ba sa gwapo siya? Dahil ba sa pagiging suplado niya? Dahil ba sa lagi niya akong inililigtas? Dahil magaling siyang magluto? Dahil ba sa ang sweet niya? Dahil ba sa-----hah! Hindi ko alam. Hindi ko alam kung bakit,kung saan,kung paano,kubg kailan. Basta naramdaman ko na lang na mahal ko na siya,wala na akong pakialan kung kailan o kung paano. Ang mahalaga lang ay mahal ko siya,pero dahil rin naman sa pagmamahal na 'to ay nasasaktan ako. Hay ano ba naman yan Kupido.

" Hey,why are looking like that? Did I do something wrong? " nakakunot na ang noong tanong nito. Tipid naman akong napangiti at saka dahan dahang umiling.

" Then what? " tanong niya,punong-puno ang tinig ng kuryusidad at pagtataka. Nagsimula itong maglakad papalapit sa akin at saka umupo sa tabi ko.

" I just thinking, kailan ang alis niyo? " tanong ko saka ibinaling ang mga mata sa kisame ng silid.

" Why do you ask? " tanong nito saka isinandal ang ulo sa balikat ko. Hay! Bakit ko nga ba itinatanong kung kailan sila tsu-tsupi sa bahay na 'to? Hindi ba't nasasaktan ako habang iniisip ang bagay na yun ngunit bakit ko pa nga ba itinatanong? Maybe I just want a peace of mind. I should've accept it after all,pare-parehas lang naman kami ng situation. Paano pala kung kami ang unang umalis. Masasaktan din kaya sila? Hay ewan!

" Bakit,masama ba? "

" No,of course not " mabilis namang sagot nito.

" Magkikita-kita pa ba tayo,after niyong umalis? " wala sa sariling naitanong ko.

" Yeah,oo naman. Maybe we're going to leaved this house but not---oh I mean never in your life " hindi ko mapigilang mamasa ang sulok ng mga mata . Syet!

" Talaga ba? " kunyaring biro ko. Ayokong mapansin niya ang pagka emosyonal ko.

" Hmm "

" Rai " tawag ko sa kaniya,nag---hmmm naman siya. Hay naku,inaantok na yata  " Ang tagal na namin kayong kasama,pero hindi pa namin alam kung bakit bigla na lang kayong nag-appear sa tapat ng bahay namin " seriously, nakaka-curious talaga ang dahilan nila.