Hidden Identity [COMPLETED] #Wattys2017

H I - hit 11

Jace's POV

"Why the f**k were you at the airport yesterday?!" Sigaw ko kay Katrina na ngayon ay nasa harap ko na.

Hindi ko parin makalimutan ang nangyari kahapon. Paano kung sa ibang parte tumama ang-- argh.

"Diba dapat ako ang magtanong sayo niyan?! Well to answer your nonsense question, I was there for my cousin. Sinundo namin siya. Eh ikaw?! I bet you didn't even do anything there. ass**le!" She hissed. For pete's sake. I was also there for someone. But.. arghh!! I can't explain my part. I hate to admit it.

Wala nga akong ginawa doon but I was there for a reason. I just can't explain it. It was for Maria. Hindi ko naman kasi alam na kahapon pala siya darating. I didn't even knew her number.

"Even though." Sumbat ko.

Naningkit naman ang mga mata niya. Agh. This part of my life sucks. Sa lahat ng nakaaway ko, siya lang ang pinaka nakakairita. Ang sarap suntukin pero dahil babae siya, hindi ko magawa.

"Alright. Give me the papershit so I can tear it up and throw it in the trash can. This set up won't work. Unang araw palang sobra na tayo kung mag away. Paano pa kaya during and after 3 months?!" I think she's pertaining to our contract.

"No. Argh. Just get dressed." Pagsuko ko. Binato ko sa kanya ang paper bag na hawak ko.

"Oh, and please.. look presentable. We'll be meeting my friend. If you still have the guts to face her like a f**king nerd, I'll be the one to dress you up." Habol kong sabi pagkatapos ay bumalik na sa sala.

We were at my condo.

Oh!! Wala akong masamang intensyon sa babaeng iyon. Tss.

Sinabay ko siya kanina pagkagaling sa university kahit labag sa loob ko.

Naisip ko kasing mas mapapadali ang pag uusap namin ni Maria kung isasama ko siya. Ngayon bigla akong nagdalawang isip. Argh.

Pagsasabihan ko nalang siya mamaya.

Katrina's POV

Bwisit na impaktong blackman!! Arrrrrgghh.

Ang sarap punit punitin ang paper bag na to' kasama ang dress na --WHAT?!! dress?!!

Mag susuot ako ng dress?? At ganito pa kaiksi.

Sa buong buhay ko, kahit kailan ay hindi ako pinag suot ng mga magulang ko ng above-the-knee dresses. Lahat under the knee pero with class.

It is a.. floral black dress na pag sinuot ay mahahalata mo talaga ang korte ng katawan mo. My goodness!!

"BLACKMAN!!" Sigaw ko.

"ANO BA?!" tss. Buti at nagulantang siya. Bwisit siya.

"Bakit ganito?" Sabay labas ko sa pinto. Wala pa naman akong naitatanggal na saplot sa katawan ko. As if I'll let him see me like that.

"Ang arte mo naman! Suotin mo nalang pwede?!! Kahit di bagay sayo, para naman mag mukha kang presentable." Sumbat na naman niya. Kanina niya pa ko iniinsulto ah.

"Ang kapal talaga ang mukha mo!!" Sabay hampas sa kanya.

"Ano tingin mo sa sarili mo? Gwapo, handsome, cool?? Ugh. Dream on." Sabi ko sa kanya habang pinag-papalo siya.

"Aray ano ba?!! Tumigil ka na nga. Hahalikan kita. Ano ba--" nang marinig ko ang huli niyang sinabi ay dali dali ko siyang piningot sabay pasok sa restroom.

Ang hangin talaga niya. Ang kapal pa ng mukha. Akala mo gwapo, hindi naman. Wala pa ngang binatbat yan sa akin kung maging lalaki man ako.

Arghh. Eto na naman ako. Napapalayo na sa kwento. Bwisit kasi na blackman yan. Hindi na nagsawang inisin ay galitin ako.

Kung makapang husga pa kala mo kung sino. Ughh.