Bu Benim Dünyam (TAMAMLANDI)

10.Bölüm🎶♥️🎶

                        BÖLÜM ŞİİRİ
  
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Şimdi nerdesin diye sakın sorma
Sen çağırdın da ben gelmedim mi?

                                    👉 AHMET SELÇUK İLKAN 👈

🌼🌼🌼🌼

Biraz sonra yanıma ağır adımlarla Ayaz geldi.
Beni yerde görünce koşarak yanıma gelip kolumdan sarsmaya başladı.

- Babama ne oldu? O iyi mi? Konuşsana!

Ne diyebilirim ki! Babanın kalbi durdu,  doktorlar içeride geri döndürmeye çalışıyor mu?

- Konuşsana ne oldu?

- Baban...

- Evet babam.

- Kalbi durdu.

Acıyla söylediğim iki kelimeden sonra kolumu sarsan adamın kendisi derinden sarsıldı ve benim gibi yere düştü. Gözlerinden yaş gelmiyordu. Onun içi ağlıyordu.

Benim görevimin şimdi destek olmak olduğunu hatırlayarak gözyaşlarımı sildim.

- O iyi olacak. Kendini bırakma lütfen.

Ayaz, put gibi karşımda yerde oturuyordu. Adama kal gelmişti. Söylediklerimi algılamıyor gibiydi. 

Ona acı bir şekilde bakmakla yetindim. Bir anda nasılda perişan olmuştu. Korku denilen illet nasıl bir şeyse ünlü münlü dinlemeyip diz çöktürüyordu. 

Bir an karşımda duran adamın omzuna elimi koyarak destek vermek istedim.  Elimi yavaşça koydum. Kendisini karanlığa gömen göz kapağını indirdi.  Elimi sakinleştirmesini umarak yavaş yavaş vurdum omzuna.

Az sonra odadan doktor çıktı. Doktorun yanına koşarak gittim ve durumunu sordum. Neyse ki o iyiydi. Yoğun bakıma alacaklarmış.

Yüzümde aptal bir sırıtış meydana geldi.  Arkamı döndüğümde Ayaz hala yerde oturmuş duruyordu. Yanına gittim. Bu sefer ben onu sarstım.

- Hey, kendine gel! Emin amca iyiymiş. Birazdan yoğum bakıma alacaklar ama korkma. Tedbir amaçlı.

Söylediklerimden sonra bile kendine gelmemişti. Gözü sabit bir noktaya takılmış orayı izliyordu. Dünyadan bağımsız kendi dünyasında bir savaş veriyor gibiydi.

Kendine gelmesi için biraz daha sarayım hatta saçma sapan şeyler bile söyledim ama o hala aynıydı.

- Son kez söylüyorum. Ses vermezsen tokat atacağım. Üçe kadar sayıyorum. Hey! Alo!

- Üç... İki... İki yetmiş beş... Bak atacağım tokatı!

- Bir.

Yüzüne tamamen iyi niyetimden dolayı tokat attım. Yani tam atamadım. Tam atacağım sırada Ayaz Bey elimi tuttu. Neyse sonuçta kendine gelmişti.

- Çok şükür! Seni görende Emin amcayı öldü sanır. Ne bu halin! O iyi dedim ya?

- Senin yüzünden!