29. Bölüm 🎶♥️🎶

50 11 9
                                    

         BÖLÜM ŞİİRİ

Cam kırıkları gibidir
Bazen kelimeler;
Ağzına dolar insanın.
Sussana acıtır,
Konuşsan kanatır.

               👉 OĞUZ ATAY 👈

🌼🌼🌼🌼

  Emin amca yutkunarak sinirli bir şekilde tekrar sordu.

- Siz evlendiniz mi?

Ayaz'a döndüm. Tek kaşımı kaldırarak soruyu ona yönelttim.

Ayaz gülerek Emin amcanın koluna girdi. Sırıtarak konuşmaya başladı.

- Aşk olsun baba. Senden habersiz hiç evlenir miyim. Ayza'yı götürmek için söyledim. Gelmek istemiyor. Nedenini de söylemiyor. Üstelik biz nişanlıyız.

- Ne! Oğlum sen kafayı mı yedin? Ne nişanı?

Aferim Ayaz. Batırdıkça batırıyor.

- Emin amca, sen ona bakma şaka yapıyor. 

- Yoo çok ciddiyim baba. Biz Ayza ile....

Karnına dirseğimle vurdum. Ne yapmak istediğini anladım.  Gidene kadar saçmalayacak

- Saçmalıyor sadece. Basın nişanlılar diye ortaya yalan bir haber atmış. Ayaz bunu gerçek zannediyor. Hepsi bu.

- Oğlum bu gerçekse Ayza'nın kesin orada olması gerekiyor. Yalan haber olduğunu açıklarsınız. Biz çıkalım da kız rahatça giyinsin.

Emin amca sözünü bitirir bitirmez odayı terk etti. Ben arkadan seslensem de durmadı.

Off!

Siyah kutunun tekrar yanına gittim.  Elbiseyi kutudan çıkardım. Açık mavi, altın sarısı çiçeklerle bezenmişti. Yırtmacı vardı. Kenarlardan uzun parçalar boy gösteriyordu. Oldukça gösterişli bir elbiseydi. Güzel olmasına rağmen pek hafif sayılmazdı.

Elbiseyi yatağın üzerine dikkatli bir biçimde bıraktım. Kutunun içinde mavi, güpür ve boncuklarla süslü bir maske vardı. İşte bu beni rahatlatmıştı. En son altın sarısı bilekten bağlamalı ayakkabılar vardı.

Kıyafeti güç bela üzerime geçirdim. Saçlarıma da gelişi güzel bir şekil verince hazırım.

Elbiseyi giyince kendim olmadığımı anladım. Ben bu değilim ki.

Ne yaptığımı, neden yaptığımı bile bilmiyorum. Gidince ne yapacağımı bile bilmiyorum.

Aynada kendime bakarken düşüncelerim beni terk etmemekte karalıydı sanki.

Kapının sesi beni kendime getirdi.

Maskeyi alıp yüzüme geçiriverdim hemen.

- Geliyorum.

Kapının arkasındaki kişiye -muhtemelen Ayaz- cevap verip ayakkabıyı giydim.

Hazırım.

Hızlı adımlarla odadan çıkıp beni merakla bekleyen Emin amca ve Ayaz'ın yanına ulaştım.

Her ikisi de hipnoz olmuş gibi bana bakıyordu. Bende onlara...

Emin amca çok yakışıklı olmuştu. Köyü mavi takım ona çok yakışmıştı.

Bu Benim Dünyam (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin