33. Bölüm🎶♥️🎶

40 10 8
                                    

                 BÖLÜM ŞİİRİ

İşitin ey yarenler aşk bir güneşe benzer
Aşkı olmayan gönül misali taşa benzer
Taş gönülde ne biter dilinde ağu tüter
Nice yumuşak söylese sözü savaşa benzer

                                        👉 YUNUS EMRE 👈

🌼🌼🌼🌼

Her başlangıç yeni bir vedanın habercisidir. Kendimden kaçarak dağlarına sığındığım şehirden elbet bir gün ayrılacağım. Buraya alışmasam iyi olur. Ne kadar az insan tanıyıp az anım olursa bu gökyüzünün sahibi şehirden o kadar kolay ayrılacağım. 

Her gün yapmaya çalıştığım gibi bu günde Güneş'in doğuşunu izlemeye başladım. Ama bu sefer farklı bir yerde.

Gökyüzünün sevgilisi gibi duran dağların arasından gösterdi yüzünü. Bu izlediğim en farklı gün doğumuydu. Tan yeri aydınlandı. Herkes için yeni umutlar doğuran gün, böylece başlamış oldu.

Geri yatağıma yatmadım. Bu gün misafirlerim geliyor. Kendimi alışmamaya alıştırsam da bu hiç kolay değil. Biliyorum. Daha iki gün olmuştu gelelim. Ama o kadar çabuk alışmıştım ki! Sanki buralıyım. Hakkari beni çabuk kabullenmişti.

****

Ali amcanın da yanıma gelmesiyle eksik olan misafirleri beklemeye başladık. Hiç insan içine çıkmamış ben bir gurup kişilerin gelmesi için heyecanlanıyorum. Acaba beni maskeli görünce ne tepki verecekler? Herkes gibi onlar da mı benden tiksinecekler?

Zil sesi. Sorularımın yanıtıymış gibi çaldı. Heyecan içinde kapıya koştum. Sonuç? Hüsran.

Gelen misafirler değil o yabancıydı. Hiç sevemediğim o yabancı...

- Niye geldin? Ne istiyorsun?

- Hayırdır kızım? Kimin evinden kimi kovuyorsun?

Sözüyle beni itip içeri geçti.

Ali amca onun geldiğini anlamış gibiydi. 

- Oğlum neden bu kadar geç geldin?

- İşim uzadı biraz. Ama hallettim. Nasılsın?

- İyiyim.

Bu konuşmanın arasına girmek ne kadar doğru bilmiyorum ama bu yabancıya dediğini yedirtmem gerekiyor, değil mi?

- Affedersin ama ben senin nereden kızın oluyorum? Bana bunu bir açıklasana.

- Abi ben gidip yemek yiyeceğim. Var mı bir isteğin?

- Oğlum neden cevap vermiyorsun? 

- Kime?

- Misafirimize tabi ki?

- Hah. Anladın mı ufaklık? Sen burada misafirsin. Yarın bir gün gideceksin. Ben ise ev sahibi. Bana saçma sorular sormak haddin değil. Anladın mı? Mümkünse benimle konuşma bile.

- Oğlum  çok ayıp! Neler diyorsun sen?

Haklı. Ben burada sadece misafirken hangi cesaretle burayı benimseyebilirim? Ayrıca o ev sahibi mi? O kim ki? Ali amca tek yaşamıyor muydu?

Sinirli bir şekilde konuşmasına devam etti.

- Dediğimi o anladı. Ben mutfaktayım.

Bu Benim Dünyam (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin