Bu Benim Dünyam (TAMAMLANDI)

45. Bölüm🎶♥️🎶

             BÖLÜM ŞİİRİ

Dayan be gönlüm!
Biçare değilsin,
Yaradan sana yar.
Kimsesiz değilsin,
Yanında kimsesizler kimsesi var!
Biliyorum, sığmazsın hiçbir yere,
Dünya sana dar!
Ama dayan gönlüm.
Dayan ki her gecenin mutlaka sabahı var... 

                                          👉 MEVLÂNÂ👈

🌼🌼🌼🌼

Ağlama kalbim. Dayanabilirsin. Sen can yıkıkları arasında sağlam kalabilen tek şeysin. Dayan ki kendisini sevdiğimi bilmesin. Dayan ki onsuz olamayacağımı bilemesin. Dayan ey kalbim bu acıya da dayan!

Gökyüzü acımı paylaştı. Haykırdı ismimi. Bu gece de benim için akıttı yaşlarını.

" Şimdi buradan kendimi atsam kimden intikam alacaksın? Kendinden mi? Bu kadar yürekli misin?" diye sordu dudaklarım oldukça kısık sesle. Yüzüme baktı. Bakmayı hak etmediği yüzüme acı ile baktı. Cevap vermesini bekliyordum. Kısa bir bekleyişten sonra konuştu. 

"Atma kendini. İntikam alacak biri kalmaz geride." 

Dudaklarımdan kahkaha çıktı. Bu haldeyken insan güler miydi? Deliriyorum Tanrım, anlayan yok. 

Ayaklarım benden bağımsız bir şekilde geri geri ilerledi. Dudaklarımdaki itici gülümseme soldu.  "Vay be! Bu ne büyük aşkmış. Yüreğin yok senin. Olsaydı eğer yıllar önce yapmazdın. Sen... Sen bunu nasıl düşünebildin? Hangi düşünceyle? Katilin çocuğu katil mi senin için? Zavallısın! Acıma bile layık bulamadığım bir zavallısın! Sen dünya ve ahiret hayal kırıklığımsın! Umutsuzluğumsun! Şunu da unutma ki ben asla umutsuzluğa kapılmam. Sen hiçten bile hiçsin!"

Arkamdaki boşluğa baktım. Ne kadar güzel gözüküyordu. Boşlukta süzülmek, ne kadar hayret vericiydi. Ölmek, ne güzeldi.

Boşluğa bakan bedenim ses duydu. Sahibini tanımıyordum. Kime ait bu yabancı ses?

" Aklından bile geçirme! Gel lütfen. Korkutma beni!"

Yabancı gelen sese sesli bir şekilde kahkaha attım. Kahkaham gök gürültüsüne karışırken aniden kestim ve arkamda duran yabancıya döndüm. " Sen kimsin ki senin için bana emanet edilen bedenden vazgeçeceğim! Sen kimsin ki senin için üzüleceğim." 

Boşluğa tekrar döndüm. Akan gözyaşlarımı görmemeli. Onun için acı çektiğimi görmemeli. Babamın dediğini şimdi daha iyi anladım. Kendi acımı kendim sarmalıyım. Bunu ona göstermemeliyim. 

Sırılsıklam olan bedenime baktım. İlkbahar yağmuru. Acıma ağlamak için çok masumsun ama.  Dudaklarıma tekrar gülümseme geldi. Bugün çok gülüyorum. Mutlu değilken insan nasıl gülebilir? Allah'ım bana dayanma gücü ver. Sen, kuluna kaldırmayacağı acıyı vermezmişsin. Acımı veren de sen şifamı verende. Bana dayanma gücü ver ki kaldırabileyim. Acının altında ezilmek istemiyorum. 

Parmağımdaki yüzüğe kaydı gözlerim. Ne kadar aptalca, onu çıkarıp atmak bana çok zor geliyor. Parmağıma yakışmayan bu kirli yüzüğü neden çıkarmıyorum? Ah, nasıl atarım! Atarsam bunu, yaşadıklarımı ne hatırlatacak bana? Kalbim beni yanıltır, aklım unut der. Kendime güvenemem ben. İnsan kendine güvenemezken nasıl bir başkasına güvenebilir? Kalbini nasıl ona emanet edebilir? Emanete hıyanet eden birini kalbim nasıl sevmeye devam edebilir? Zehrin o olduğunu bildiğim halde neden bundan vazgeçmiyorum?