Bu Benim Dünyam (TAMAMLANDI)

52. Bölüm🎶♥️🎶

BÖLÜM ŞİİRİ

Yorgunsun,uzaklardan gelmişsin;
Yitirmişsin neyin varsa birer birer.
Bir sağlık,bir sevinç,bir umut...
Onlar da neredeyse gitti gider.

                         👉 CAHİT SITKI TARANCI👈

🌼🌼🌼🌼

Bir masaldı belki yaşadığımız. Sonunda iyilerin kazandığı kötülerin cezalandırıldığı bir masal. Çocuklara bir şeyler öğretebilmek için yazılmış bir kurgudur belki.  Belki de imtihanımdı yaşadıklarım. Zorluklar içinde geçmişti hayatım. Her dönemimde ayrı acıları tatmıştım. Gözyaşlarımı akıtmıştım ayrı renklerde. Ama kaderim beni sonunda ödüllendirdi. Tüm acılarıma inat bana öyle bir hediye verdi ki 'iyi ki ' dedim. ' İyi ki kesiştirdi yollarımızı hayat'  

Allı turnam dedi bana tekrar. Yüzümdeki tebessümle gözlerinin en içine baktım. Orada güven vardı. Şefkat, sevgi ve bağlılık taşıyordu. Elaları bugün mutluydu. Ama eksik bir mutluluktu bu. Düşüncelerimle sildim tebessümümü. Bana bakan Ayaz da merakla bakıyordu bana. " Ne oldu? Neden durgunlaştın?" diye sordu endişeyle. Ellerini tutarak cevap verdim.

" Biz çok zor şeyleri geride bıraktık. Birlikte başardık bunu. En büyük destekçimiz bugün yanımızda yok. Onu her yerde aradığını söyledin. Bunu yaparken tektin. Şimdi ben de varım. Tüm zorlukların üstesinden gelip hep bir çözüm bulduk biz. Şimdi de birlikte arayıp bulacağız. Emin amcanın gerçekleşmesini istediği beraberliğimizi onun görmesi gerek. Mutluysak şimdi  bu onun sayesinde. Sana güveniyorum ben. Sende bana güveniyor musun? Bulacağız onu." diyerek beklenti içinde yüzüne baktım. Gözleri ışıl ışıldı. 

Ellerimi sıkıca tutarak öptü. Gülümseyerek gözlerime baktı. " Ben sana ezelden beri güveniyorum.  Sen varsan bulacağımıza olan inancım da var. Ve evet haklısın. Babam oğlunun evlendiği günü görmeli. Hadi gel benimle". Hızla elimden çekerek dışarıya çıktık. Nereye gideceğimizi bilmiyordum. Ama gözlerindeki umut dolu bakışlarından anladığım kadarıyla bu Emin amcayla ilgiliydi. Arabaya  geldiğimizde durdu. Önce elime baktı bir süre sonra bakışlarını gözlerime çıkardı. Buruk bir gülümseme sundu merakla bakan bana. " Babamı bulmaya gidiyoruz." dedi onay bekleyen sesiyle. Kafamı aşağı yukarı salladım. "O zaman neden hala buradayız?" 

Bilmediğim yollardan geçiyorduk. Nereye gidiyorduk bilmiyorum. Tek bildiğim şu ki Emin amcanın orada olmaması yanımda kendinden emin duran adamı fazlasıyla etkileyeceği. Emin amca umarım seni buluruz. 

Ne kadar yol gittik bilmiyorum ama gittiğimiz yol hiçte kısa değildi. En sonunda dayanamayıp sordum. " Daha ne kadar gideceğiz?" sıkıntıyla sorduğum soruya  gülerek cevap verdi. " Ne o çabuk sıkıldın benden.". Dediği şeye gözlerimi devirdim. Ondan sıkılmamıştım. Sadece bir an önce Emin amcayı görmek için sabırsızlanıyordum. " Tabi ki sıkılmadım. Sadece sabırsızlanıyorum. Yıllardır görmedim onu. Çok özledim. Biliyor musun?" deyip başımı yoldan ona çevirdim. Yola bakıyordu. " En çokta seninle kavga edince benim tarafımı tutmasını özledim." dedim geçmişteki her güzel anımı düşünerek. Cevap vermedi. Sustu. Ve ben o susuşta şunu anladım: Ben ise saçının bir telini bile özledim.       

Arabayı durdurduğunda geldiğimizi anladım. Geldiğimiz yer bir köydü. Arabadan indiğimde tertemiz havayı soğudum. Hayvanların seslerinden başka ses yoktu.  

"Burada babam büyümüş. Burada doğmuş. Bakmadığım tek yer bura kaldı. Ayza. Eminim o burada" Gözümü etrafta gezdirdim. Çok güzel bir yerdi.  Hafif dağlıktı. Evler birbirine çok yakındı. Tam ortada asırlık bir ağaç duruyordu.