Bu Benim Dünyam (TAMAMLANDI)

50. Bölüm🎶♥️🎶

BÖLÜM ŞİİRİ

Beni  avuçlarımda sakla sevdiğim
En mühim ihtiyacın gibi
Tut sıkı sıkıya.
Bir dua yap dilinde beni,
Kimsenin bilmediği.
Sana ait, sana has...
Riyasız, çıkarsız...
Seveceksen böyle sev beni.

                    👉MEHMET BEYAZBAYRAK👈

🌼🌼🌼🌼

" Bende uyanmanı bekliyordum. Günaydın." Tebessüm etti. Gözlerim gördüğünü idrak etmek istercesine bir kaç defa kırpıştı. Rüya olmasından korktum. Uyandığımda hala onu uyurken görmekten korktum. Yavaş adımlarla yaklaştım. İşaret parmağımı koluna değdirdim. O gerçekti. "Asıl sana günaydın. Kaç gündür uyanmanı bekliyorum." dedim tek nefeste. Gülümsemesini büyüttü " bence seni beklediğim kadar beklemedin" dedi keyifle. Ne demekti bu şimdi. Dalga mı geçiyordu. "Nasıl hissediyorsun? Ağrın var mı?" dedim dediğini duymazdan gelerek. "İyiyim ben. Ama ağrım biraz var." dedi ciddiyetle. " Dayanamayacak gibiysen ağrı kesicini arttırmalarını söyleyebilirim" dedim en az onun kadar ciddiyetle. kafasını olumsuz anlamda salladı. 

Ellini işaret ederek sordum. "Elin?" Bir anda gözlerine dolan hüznü izledim. Sıkıntılı sesle cevapladı " Oynatamıyorum." dedi. Dehşete düşmüş gibi hızla yanına gittim. Elinin içine avucumu koyarak sıkmasını istedim. Kendini zorlasa da başaramadı. Elimi elinden çekip avucunu tuttum. "Düzelecektir. Sen şimdi yeni uyandın ya güçsüz düşmüştür kasların. Bir kaç güne düzelir." dedim inanmayarak. Gözlerini kapatarak konuştu. " Sorun yok. İnanmadığın şeyleri söyleme. İkimizde biliyoruz ki böyle kalabilir." dedi acıyla.

"Elbette hayır. Tedaviyle eskiye döneceğine eminim. Karamsar olmak için çok erken. Sen uyandın. En zorlu durumu atlattın. Sevin bence." dedim neşeli tuttuğum sesimle. Aniden gözünü açtı. Çok tuhaf bakıyordu. Baktığı her yerde sanki onu hüzünlendiren bir şeyler vardı. Gözleri haykırıyordu. Acıyı, burukluğu, üzüntüyü bir bir haykırıyordu.

Sessizliğimizi bozmak için zorla tebessüm ettim. " yıllar sonra karşılaştık. Merhaba diyemeden bir sürü olay geçti başımızdan. Hiç hastanede seni göreceğim aklıma gelmezdi doğrusu". Gülümsedi. Uzun uzun baktı gözlerime. Sanki bir şey arıyordu gözleri. Gözlerimin en derinine baktığını hissettim. Gözlerimi kaçırdım. Aradığı şeyi bulmuş gibi sevindi. " Biliyor musun? Bana hala eskisi gibi bakıyorsun. Biraz kırgınlık, biraz özlem eklenmiş sadece. Bak Ayza, bana çok değer veriyorsun. Uyanan kadar başımda beklediğine de eminim. Gözlerinden yorgunluk akıyor. Yapma bunu. Buna değecek bir adam değilim." dedi acımasızca. Gözlerim doldu bir anda. Sinirli çıkan sesimle " bu seni ne zamandan beri ilgilendiriyor. Sana ne? Canım kimi istiyorsa ona değer veririm. Merak etme beklemedim seni." dedim küçük bir yalan söyleyerek. Kollarımı bağlayıp yüzümü cama döndüm. Kırılmıştım biraz. Sessizlik yine hüküm sürdü. İki kişiydik. Yıllar geçmişti görüşmeyeli. Anlatacak ne çok anımız vardı oysa. Biz susmayı seçtik konuşmak varken. Susarak anlattık tüm dertlerimizi. O anlattı tüm hüznünü ben kulak verdim. Akıttığı yaşların sebebini dinledim. 

" Anlatmayacak mısın hala?" dedim uzun bir sessizlikten sonra. Anlamaz gözlerle baktı. "Neyi?"  Gülümsedim dediğine. "Sabahtan beri sessiz sessiz bir şeyler anlatıyorsun." dedim normalmiş gibi. " Ben mi?" dedi kendisini işaret ederek. "Konuşmuyordum bile. Ne anlatıyordum?" dedi şaşkınca. Kıkırdadım. Eğleniyordum. Sonra ciddileştim. Duyacağım şey nedense beni çok üzeceğe benziyordu. " Hüznünün sebebini diyorum. Uyandığından beri her şeye hüzünlü bakıyorsun. Ne oldu? Bunu sormamam hakkım var mı bilmiyorum.  Merak etmeme hakkım var mı onu da bilmiyorum. Ayaz. Ne oldu hayatında? Seni yıpratan, üzen şey ne?" Gözüme baktı. Aradığı bir şeyler vardı orada. Bu sefer kaçırmadım gözlerimi. Bende onun elalarına baktım. Gördüğüm hüzünden emin oldum. Üstelik derine bakmaya da gerek yok.