Bu Benim Dünyam (TAMAMLANDI)

23. Bölüm 🎶♥️🎶

                        BÖLÜM ŞİİRİ

Bir şehir ol mesela İsatanbul gibi,
De ki;
Boğazım kuruyana kadar seveceğim seni.

          
                                      👉CEYHUN YILMAZ👈

🌼🌼🌼🌼

Güneşi yeniden selamlamak çok güzeldi. Bir güne daha uyanmıştım.

Emin amca burada olsa klasik günaydınlaşma senfonisini  gerçekleştirirdik.

Yanımda duran Ayaz hala uyanmamıştı. Yatakta boş boş yatmak insanı gerçekten çok yoruyor.

Yataktan kalkıp yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledim.

Her hareketim temkinliydi. Kapının kolunu yavaş yavaş yere eğdirdim. Kapının açılan boşluğundan kendimi dışarı attım. Koridora bile ilk kez çıkıyorum.

Merdivenlerin basamağını yavaş yavaş inerek aşağı kata geldim.

Kantinin olduğu yere yönelerek kendime meyve suyu ısmarladım.

Bahçeye doğru adımladım. Hastanenin bahçesi gerçekten çok güzeldi. Renk renk çiçeklerle bezenmişti. Yeşilin her tonu olmasa da bir kaç tonu vardı.

Ağaçların kokusunu ciğerlerimde hissetmenin verdiği mutluluk beni başka diyarlara götürmüştü.

Sanki bir masal kahramanıydım. Ormanlık alanda gezinen bir gezgin gibi...

Gözümü kapatarak kurduğum hayal, beni gülümsemeyi başarmıştı. Derin bir nefes vererek gözlerimi açtım.

Sanki arınmıştım.

Çenemin altında duran maskemi tekrar yüzüme götürdüm.

Gardımın dışarıya çıkmasının zamanı gelmişti. Hastane bahçesinde yüzümü görenler iğrenç bir varlıkmışım gibi bakıyorlardı. Bu bakışlar altında ne kadar yüzümü açık tutabilirim ki!

İşte tam olarak bu acıyan, tiksinç bakışlardan korktuğum için yüzümü saklıyorum.

Moralimi bozmaya bu olay yetmişti bile. Oturduğum banktan kalktım.

İnsanların olmadığı bir yere doğru adımladım. Bank olmadığı için çimlerin üzerine oturdum.

Şimdi iyi dinle kalbim; bu akan yaş, gözyaşlarım değil. İyiliğimin acı bedeli.

Bu bedel ne zaman bitecek peki?

Bir ay? Bir yıl?

Hiç bitmeyecek değil mi? En çok koyanda ne biliyor musun?

Bir zamanlar en iyi arkadaşımın şimdi benden bir merhabayı bile esirgemesi... Oysaki ben uğrunda, lanetli bir varlıkmışım gibi davranmalarını göze aldım.

İşte böyle minik çınar. İyiliğin bedeli her zaman iyilik ile sonuçlanmuyor.

Atalarımız boşuna konuşmuyor işte. İyilik yap denize at, balık bilmezse Halik bilir.

Allah'ın bilmesi de bana yeter. Adaletlilerin en adaletlisine güvenilmez mi hiç?

Hadi ama böyle olmuyor. Cevap versene. Ya da boş ver. Susmak en büyük marifet sonuçta. Keşke bazı insanlar da yapsa.