Bu Benim Dünyam (TAMAMLANDI)

4. Bölüm🎶♥️🎶

                        BÖLÜM ŞİİRİ

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

                                         👉ATİLLA İLHAN👈

🌼🌼🌼🌼

( Medyada Ayza'ın çalıştığı ev var.)

Sabah yeni bir güne başlayarak gözlerimi açtım. Düşün yorgun düştüğüm için Güneş'in doğumunu kaçırdım. Buna biraz üzülsem de çok üzerinde durmadım. Buranın havası o kadar güzel ki! Her gün uyanmamın sebebi de bu manzara olabilir.

Yatağımı toplayarak mutfağa jet hızıyla iniş yaptım. Hemen kahvaltıyı hazırlayıp Emin Beyi çağırdım. Birlikte kahvaltı yaptıktan sonra yeni işimi yapmaya başladım. Bu sefer aşağıya inmedim.  Mazallah kamera falan takılıdır biri beni görsün istemem.

Bu nedenle işim dört buçuk saatte bitti. Bu boşluktan faydalanarak mutfağa gidip çayın yanında annemden öğrendiğim peynirli poğaça  yaptım. Çayıda ocağa koyup kaynamasını bekledim.

Pişirmiş olduğum poğaçaları servis tabağına koymaya başladım. Saate baktığımda altıya geliyordu ve benim akşam yemeği pişirmem gerekiyor.

Emin Bey mutfağa geldiğinde irkilerek yanlışlıkla parmağımı kestim. Emin Bey benden özür diledi. Suçu olmadığı halde hemde.

- Benim hatamdı. Lütfen özür dilemeyin.

- Peki öyle olsun kızım. Yukarıda oturmaktan sıkıldım. Bi yanına geleyim dedim. Bu güzel koku da ne?

- Çayın yanında poğaça yapmıştım. Akşam olmuş. Yemekten sonra ikram ederim.

- Yemek yapmadıysan bu  güzellikleri yiyebiliriz.

Tebessüm ettim. Ama o herkes gibi göremedi.

Çay bardağını hazırlayıp salona geçtim. Poğaçaları servis yaptıktan sonra büyük bir iştahla midemize indirdik.

Emin Bey bundan sonra ara ara yapmamı söyledi. Ben çok mutlu oldum. Bundan sonra hamur çeşitlerini yapacağım.

Yemekten sonra Emin Bey, televizyon izlerken mutfaktaki işimi bitirip yanına oturdum. Oflayarak bana baktı.

- Bir sıkıntı mı var?

- Evet kızım. Canım çok sıkıldı. Televizyonda da bir şey yok.

- Haklısınız.

- Sen yokken mutfak bana aitti. En azından bir şeylerle meşguldüm.

- ...

- O zaman biraz sohbet edelim.

Elini, yüzümdeki maskeye doğrultmak incitmekten korkar gibi bir tavırla konuşmaya başladı.

- Ben biraz meraklıyımdır kızım. Üzersem kusura bakma. Bu izin bir hatırası var mı?

Aslında uzun bir süredir bu soruyu sormasını bekliyorum. Normalde buna üzlülmem ve kızmam gerekiyor. Ama o, o kadar iyiki...