ချည်တိုင် [ Philophobia ]

(၃) Zawgyi

သည္ကေန႔မနက္ခင္းသည္ အျခားေန႔မ်ားႏွင့္မတူ၊ ထူးျခားေန​၏။ အေၾကာင္းကားအျခားမဟုတ္။

ယမန္ေန႔မ်ားတြင္ ေက်ာင္းတက္ရန္လာရေသာ္လည္း သူ႔ကိုေရးႀကီးခြင္က်ယ္ ေခၚမည့္သူမရွိ၊ အထူးတလည္ႏွုတ္ဆက္သူဟူ၍လည္းမရွိ။ ပုံမွန္အတိုင္း ေက်ာင္းခန္းထဲဝင္ထိုင္ကာစာသင္ရင္း ေခါင္းေလာင္းထိုးလၽွင္ အိမ္သို႔ျပန္ရျမဲသာ။

သို႔ေသာ္ သည္ကေန႔ေတာ့ အဲ့ဒီလိုမဟုတ္ေတာ့။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က မိမိကို ေက်ာင္းတြင္ ေစာင့္ေနမည္ဟူေသာ ခံစားခ်က္က အမွန္ပင္ အားျဖစ္ေစ​ေလသည္။

"မင္းကလဲ ၾကာလိုက္တာကြာ။ ငါ ဒီမွာေတာ္ေတာ္ေညာင္းေနၿပီ"

သူလာတာကိုျမင္သည္ႏွင့္ေက်ာင္းေရွ႕အုတ္ခုံေပၚမွ ေျပးဆင္းကာ အျပစ္တင္စကားဆိုေသာ အသစ္ဆက္ဆက္ သူငယ္ခ်င္း ဇံထူး။

"မင္းကလဲကြာ ပိုျပန္ၿပီ"

"လာ မုန႔္ေစ်းတန္းအရင္သြားရေအာင္"

ငယ္ရြယ္စဥ္ကအစာအာဟာရ မျပည့္ဝသည္ကတစ္ေၾကာင္း ၊ ႀကီးထြားမွုမမွန္ခဲ့သည္ကတစ္ေၾကာင္း ရြယ္တူတန္းတူမ်ားထက္ အနည္းငယ္ညႇက္ေသာ သူ႔ကို ပုခုံးဖက္ရင္းေခၚသြားေလေတာ့ မ႐ုန္းသာဘဲ ပါသြားရေတာ့သည္။

"ငါဝယ္ေကၽြးမွာ။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔"

"ေအးပါကြာ။ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါပဲေနာ္"

"စံလင္း....မင္းကေလ ဖင္ေခါင္းသိပ္က်ယ္တဲ့ေကာင္ပဲကြ။ ေနာ္"

ႏွစ္ဦးသားေျပာေျပာဆိုဆိုမုန႔္ေစ်းတန္းထဲဝင္ကာ စားစရာမ်ားဝယ္မိၾကသည္။

"ဘာႀကိဳက္လဲ။ ဘာစားမလဲ။ အားမနာနဲ႔"

"ေတာ္ၿပီ။ ခ်ဥ္စပ္ေၾကာ္ပဲစားမယ္"

"ၿပီးေရာ။ ငါလည္း အဲ့ဒါပဲစားေတာ့မယ္"

"အေအးေရာ"

"Lactasoy"

ဝယ္စရာရွိသည္မ်ားဝယ္ရင္း ခုံတန္းမ်ားဘက္ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းတက္ရန္အခ်ိန္ကေစာေနေသးသည္မလား။

"ေဟ့ေကာင္..... ေရတိုက္ဦး"

တစ္လုပ္ႏွစ္လုပ္ပင္မရွိေသးေသာ္လည္း အသည္းအသန္ေရလုေသာက္ေနရွာေသာ ဇံထူး။