ချည်တိုင် [ Philophobia ]

(၁၅) Zawgyi

မနက္ခင္း အလင္းေရာင္ရၿပီဆိုသည္ႏွင့္ စံလင္း အိပ္ရာထကာ ေဆာင္ရြက္ရမည့္အမွုတို႔ကို ဦးစြာျပဳလုပ္ေနမိသည္။ အိပ္ေရးဝစြာအိပ္ခဲ့၍ ေျခေထာက္မွ ဒဏ္ရာသည္လည္းသက္သာသည္မို႔ ယခုအခါ ေန႔လည္စာအတြက္စီိစဥ္ေနရသည္။ စေနေန႔ျဖစ္သည္မို႔ေက်ာင္းအတြက္ေတာ့ပူစရာမလိုေပ။

မိခင္ဆီမွ မေတာက္တစ္ေခါက္တတ္ေျမာက္ဖူးသည့္ ဟင္းခ်က္နည္းအနည္းငယ္ႏွင့္ ဖခင္ဆီမွ သင္ယူဖူးသည့္ ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥ ခ်က္နည္းတစ္ရာကိုေန႔လည္စာႏွင့္ ညစာ အတြက္အသုံးခ်ရမည္ေလ။

မည္မၽွပင္မေကာင္းခဲ့ဟုဆိုေစကာမူ မိဘပင္ျဖစ္သည္မို႔ တစ္ခါတရံ စံလင္း အေဖ့ကို သတိရပါသည္။ ဤအိမ္၊ ဤအဆင္ျမင့္တိုက္ခန္းတြင္ အဆင္ေျပစြာ ေနထိုင္ေနရတိုင္း အေဖ့ကိုလည္း ဤကဲ့သို႔ထားခ်င္သည္။ ယခင္က သစ္သားအိမ္ယိုင္နဲ႔နဲ႔ကေလးက မိုးရြာတိုင္း မိုးေရစိမ့္တတ္ေလေတာ့ ကိုယ္ခံအားမေကာင္းသည့္အေဖက အျမဲပင္ အေအးမိေလ့ရွိသည္။ ဤကဲ့သို႔ လုံလုံျခဳံျခဳံတိုက္ခန္းကေလးတြင္သာ အေဖ့ကို ထားနိုင္ခဲ့ပါက အေဖလည္း ထိုေရာဂါဒဏ္ကို ယခုေလာက္ခံစားရမည္မထင္ပါေလ။

တီ တီ တီ

"ဟဲလို"

"စံလင္း...တနလၤာေန႔က် fresher welcome ဖိုးေကာက္မယ္တဲ့ ငါတို႔ေမဂ်ာကေတာ့။ အဲ့ဒါ မင္း ပိုက္ဆံထည့္ခဲ့ဦး"

​လက္ထဲတြင္ ေငြမ်ားမ်ားစားစားကိုင္ေလ့မရွိေသာ သူ႔အက်င့္ကိုသိေနေသာေၾကာင့္ ဇံထူးက အခ်ိန္မွီသတိေပးျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္။

"အဲ့ဒီေန႔ ေနာက္ဆုံးတဲ့လား ေဟ့ေကာင္"

"မဟုတ္ေလာက္ဘူး"

"ေအးေအး။ သတိေပးတာ ေက်းဇူးကြာ"

သတိတရဆက္သြယ္ကာ အသိေပးလာေသာ ဇံထူးကို ေက်းဇူးတင္မိေသာ္လည္း ထိုသတင္းစကားေၾကာင့္ သူလုပ္လက္စတို႔ ေႏွာင့္ေႏွးကုန္သည္။

လကုန္ရက္လိုေသးသည္မို႔ စာသင္ေနေသာကေလးမ်ားဆီမွလည္း လခမရရွိေသးေပ။ တစ္စြန္းတစ္စၾကားမိေသာ သတင္းမ်ားအရ ေမာင္မယ္သစ္လြင္ႀကိဳဆိုပြဲသို႔မလိုက္လၽွင္လည္း စရိတ္တစ္ဝက္ေတာ့ က်ခံရသည္ဟူ၍။ လဝက္နီးပါးက်န္ေသးသည္မို႔ သည္ၾကားထဲ ေငြရနိုင္မည့္ အခြင့္အလမ္းကိုသာ စဥ္းစားေနမိေတာ့သည္။