ချည်တိုင် [ Philophobia ]

(၂၂) Zawgyi

"ျပည့္ၿဖိဳး မင္း ဘာလုပ္မွာလဲ"

အခ်င္းခ်င္းနားလည္မွုရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ပင္မအစီအစဥ္အတိုင္း ျပည့္ၿဖိဳး​၏ ေမြးေန႔ပြဲလုပ္ရန္ စီစဥ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သည္ကေန႔ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလုံး ေက်ာင္းတက္ျဖစ္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။

" အိမ္မွာပဲလုပ္မယ္။ ငါအျပင္မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး"

"ေအး ေအး။ ေနဦး။ ငါ မင္းကို တစ္ခုခုလုပ္ေပးရမယ္။ ဘာစားခ်င္လဲ"

အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲကာ ျပည့္ၿဖိဳးေမြးေန႔အတြက္ဟုဆိုကာသူစီစဥ္ေနမိသည္မွာ ေမြးေန႔ရွင္မွားေလာက္သည္ထိ။

" မင္း မ်က္ႏွာထားႀကီး နည္းနည္းေလၽွာ့ပါလား။ တစ္ခ်ိန္လုံး သုန္မွုန္ေနတာ။ မသိရင္ ငါကပဲ မင္းကို ဖမ္းၿပီး အတင္း ေမြးေန႔လုပ္ေပးေနရသလိုနဲ႔"

စံလင္းစကားေၾကာင့္ ျပည့္ၿဖိဳးဟန္က မ်က္ေမွာင္ကုတ္​၏။ အေတာ္အတန္ထူထဲလွသည့္ မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္ေပမို႔ အနည္းငယ္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္လၽွင္ပင္ သိသိသာသာ မူလ႐ုပ္ေျပာင္းသြားတတ္သည္။

"တီတီ"

စားပြဲေပၚရွိဖုန္းေလး​၏ တုန္ခါမွုေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးစလုံးဖုန္းဆီအၾကည့္ေရာက္မိၾကေတာ့ ျပည့္ၿဖိဳးမ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲ။

"ေအး လင္းသန႔္"

"ဟမ္"

"ေအးကြာ။ လာခဲ့မယ္။ ခဏေတာ့ေစာင့္"

လင္းသန႔္ဥ္ီးဆီမွ ဖုန္းရသျဖင့္ မသြားလို႔လည္းမျဖစ္သည္မို႔ သူ ျပည့္ၿဖိဳးကို အားနာေနမိသည္။

"ဘာကိစၥတဲ့လဲ"

"ေျပာျပစရာေတြရွိတယ္တဲ့"

"သြားမွာလား"

စံလင္းတစ္ခ်က္စဥ္းစားေန​ရသည္။ ကိစၥအားလုံး​၏ အရင္းအျမစ္သည္ လင္းသန႔္ဦးျဖစ္သည္ဟု တြက္ဆထားသည္မို႔ လာမည့္ေဘး ေျပးေတြ႕ရန္သာ ရွိသည္။ ဤအေျခအေနကို ေရွာင္ေျပးေန၍လည္းမျဖစ္ျပန္သည္မလား။

ထို႔အတူ တစ္ဖက္ဖုန္းဆီမွ လင္းသန႔္ဦး​၏ အေျခအေနကို သူအကဲခတ္မိသေလာက္ အမွန္ပင္ အေရးႀကီးေနသည္မွာလည္း ေပၚလြင္ေနျပန္ေတာ့။