ချည်တိုင် [ Philophobia ]

(၁၃) Zawgyi

" စံလင္း မင္းအေစာႀကီးေရာက္ေနတာလား"

မနက္ခင္းေစာေစာတြင္ ဂိုက္သင္ေပးေနရသည့္ကေလးက အတန္းခ်ိန္ဖ်က္လိုက္၍ စံလင္းေက်ာင္းသို႔အေစာႀကီိးေရာက္ေနမိသည္။ မနက္ေစာေစာျဖစ္သည္မို႔ေက်ာင္းတြင္းမွာေတာ့ လူရွင္းလို႔ေန​၏။

"ေအး မင္းေရာ"

ဇံထူးေရာက္လိုေရာက္ျငားဆက္သြယ္မိေသာ္လည္း အခ်ည္းနီီးသာ။

"ငါခုမွ နိုးတာ။ ခဏေနထြက္ခဲ့မယ္"

"ေအးေအး"

ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ အတန္းစသည့္အခ်ိန္ထိ အခ်ိန္ျဖဳန္းရန္ေနရာကို ရွာေဖြရသည္။ တစ္ရက္စာတြက္ခ်က္စားေသာက္ေနရေသာ သူ႔အဖို႔ အပိုေငြကုန္မည့္ မုန႔္ေဈးတန္း ကန္တင္းလည္း မထိုင္လို။ ထို႔အတူ စုံတြဲမ်ား ခ်စ္ၾကည္ႏူးသည့္ေနရာတျဖစ္လဲ မိန္းကေလးမ်ား​၏ ဓာတ္ပုံရိုက္ရာ စတူဒီယိုျဖစ္သည့္ ပန္းၿခံတြင္လည္း သူမထိုင္ခ်င္ျပန္။

ထို႔ေၾကာင့္ စာၾကည့္တိုက္ အသင္းဝင္ကတ္လုပ္ကာ စာအုပ္မ်ားငွားဖတ္၍ရသည္ဟု ဆရာမေျပာဖူးသည္ကို စဥ္းစားမိ၍ စာၾကည့္တိုက္ရွိရာ LRC  အေဆာင္သို႔သာ ေျခဦးလွည့္လိုက္မိေတာ့သည္။

သုံးထပ္ေျမာက္တြင္ရွိေနေသာ စာၾကည့္တိုက္သို႔ေရာက္ရန္ ေလွကားမွ ေမာႀကီးပန္းႀကီးတက္ၿပီိးေနာက္တြင္ေတာ့ စံလင္းအေမာဆို႔ရေတာ့သည္။ စာၾကည့္တိုက္က ယခုတိုင္မဖြင့္ေသးကိုး။ ခ်က္ခ်င္းလည္းျပန္မဆင္းလို၍ ေကာ္ရစ္တာရွိ စားပြဲခုံဝိုင္းတြင္ ထိုင္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရျပန္သည္။ ေမာရသည့္မနက္ခင္းပါပဲ။

"ဟူး"

ေလွကားထစ္မ်ားတြင္ တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စထိုင္ေနသူမ်ားမွအပ ရွင္းလင္းလို႔ေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကားလမ္းမဆီမွ YBS လိုင္းကားမ်ားျဖတ္သြားသည့္ အင္ဂ်င္သံ ခပါက်ယ္က်ယ္ကလြဲ၍ ပကတိ တိတ္ဆိတ္ေန၏။

"ပြမ္"

ဝရံတာမွျမင္ေနရသည့္ တေရြ႕ေရြ႕လွုပ္ရွားေနေသာ တိမ္မ်ားကို သူ အေၾကာင္းမဲ့လိုက္ေငးေနမိသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေကာင္းကင္ကိုေငးရင္း ျပည့္ၿဖိဳးဟန္ႏွင့္သူ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စကားေတြေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ထ္ုညက မိုးေတြသည္းႀကီးမည္းႀကီးရြာေနခဲ့သည္ကိုလည္း စံလင္း သဲသဲကြဲကြဲမွတ္မိေနပါေသးသည္။