ချည်တိုင် [ Philophobia ]

(၄၀) Zawgyi

ရန္ကုန္နိုင္ငံျခားဘာသာတကၠသိုလ္။

တကၠသိုလ္ႀကီးက ထုံးစံအတိုင္း ခမ္းခမ္းနားနားတည္ရွိလို႔ေနသည္။ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားတို႔ကလည္း စာသင္ႏွစ္အသစ္တစ္ခုျဖစ္သည္မို႔ တက္ႂကြလန္းဆန္းေနၾကလို႔။

"ေလာင္ရွိ ေဟာင္"

တစ္ခ်ိန္က အတန္းတာဝန္ရွိဆရာမျဖစ္ခဲ့သည့္ တီခ်ယ္ကို မထင္မွတ္ဘဲေတြ႕သည္မို႔ သူသတိတရႏွုတ္ဆက္မိပါရဲ့။

"ဟဲ့ စံလင္း။ သား မင္း ခုဘာေတြလုပ္ေနလဲ"

"တိုးကုမၼဏီတစ္ခုမွာလုပ္ေနတယ္ ေလာင္ရွိ"

"ေကာင္းလိုက္တာ။ ငါ့သားက ခုမွ ပိုခန႔္လာတယ္ ၾကည့္ဦး"

"ေလာင္ရွိကလည္း"

"ေနဦး မင္းေက်ာင္းကို ဘာလို႔လာတာလဲ။ ကိစၥရွိလို႔လား"

"မဟုတ္ဘူး ေလာင္ရွိ။ ျပည့္ၿဖိဳးဟန္ကို ေစာင့္ေနတာ။ သူ႔ကိုလာေခၚတာ"

"ေအး ေအး။ ေလာင္ရွိ ဝင္ၿပီေနာ္။ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲက် လာခဲ့ဦး"

ဆရာမကိုႏွုတ္ဆက္ရင္း ထြက္ေပါက္ရွိရာဘက္ဆီသို႔သာ ေလၽွာက္လာလိုက္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္နီးကပ္ေနၿပီမို႔ ေက်ာင္းေရွ႕ ကားရပ္နားကြင္းတြင္ ဖယ္ရီမ်ား၊ ကားမ်ား၊ မုန႔္သည္မ်ား စသျဖင့္ စည္ကားလၽွက္ ရွိေနသည္မွာ သူ ေက်ာင္းတက္ခဲ့စဥ္ကအတိုင္း မေျပာင္းမလဲ။

ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္ရင္း ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရသည့္အခ်ိန္တို႔ကို သတိရေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္ကသာ ယခုကဲ့သို႔ ေငြကေလး မဆိုစေလာက္သုံးစြဲနိုင္ခဲ့လၽွင္ သူ႔ေက်ာင္းသားဘဝက ပို၍ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့လိမ့္မည္လား၊ မေသခ်ာေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုသာျဖစ္ပါလိမ့္မည္ေလ။

"ဟဲလို။ အင္း။ ငါ အျပင္မွာ"

ဖုန္းေလးခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ ျပည့္ၿဖိဳးဟန္ ကားေလးထြက္လာမည့္ ေနရာကိုသာ သူေမၽွာ္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။

"စုန္း၊ တက္"

ထိုင္ေနက်အေရွ႕ခန္းသို႔တက္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ေသာ္လည္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက အခန႔္သင့္ ဆီးႀကိဳေနသည္မို႔ စံလင္း စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားရသည္။