ချည်တိုင် [ Philophobia ]

(၂၄) Zawgyi

" နားလည္ၾကလား ။ စာေမးပြဲနီးၿပီေနာ္။ စာေတြစလုပ္ၾကေတာ့"

"ဟုတ္ကဲ့ ေလာင္ရွိ"

စာေမးပြဲႀကီးနီးၿပီမို႔ ဆရာမဆီမွ ဩဝါဒေႁခြသံကို နားေထာင္ေနရ​၏။ ေနာက္ဆုံးအတန္းခ်ိန္ျဖစ္သည္မို႔ ျပည့္ၿဖိဳးထိုင္ေနက် ေနရာေလးကို မသိမသာ အကဲခတ္မိေသာ္လည္း မနက္ခင္းကတည္းက လြတ္ေနသည့္ေနရာေလးက ယခုတိုင္မေျပာင္းမလဲရွိေနဆဲသာ။

" ကေလးေတြ ေနာက္တစ္ပတ္ ေနာက္ဆုံးက်ဴတိုရွိမယ္ေနာ္"

"ေလာင္ရွိကလည္း"

"အျပည့္ေပးလိုက္ပါေတာ့"

"ေလာင္ရွိရာ"

စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္တာ ကုန္ဆုံးေတာ့မည္မို႔ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတို႔​၏ လက္တည့္စမ္းကာ တ႐ုတ္လိုမေတာက္တေခါက္ေျပာဆိုသံတို႔က အခန္းတြင္းဆူညံစြာေပၚထြက္လာ​၏။

"ရွူး....စာဆက္သင္မယ္"

"ေက်ာင္းဆင္းေတာ့မွာ"

"ေလာင္ရွိကလည္း"

တ႐ုတ္ေမ​ဂ်ာေပမို႔ 'ဆရာမ' ဟုေခၚရမည့္အစား တ႐ုတ္အေခၚအေဝၚ ေလာင္ရွိက မသိမသာ အစားထိုးဝင္ေရာက္လာသည္မွာလည္း ၾကာခဲ့ၿပီ။

" စံလင္း လိုက္ေရးေလ"

"ဟမ္"

ျပည့္ၿဖိဳးဟန္အေၾကာင္းေတြးေတာေနမိ၍ အေရွ႕မွ ဆရာမ​၏ သင္ျပမွုဆီလည္း စံလင္းစိတ္မေရာက္။ အမွန္အတိုင္းဆိုလၽွင္ သည္ရက္ပိုင္း ျပည့္ၿဖိဳးအိမ္မွ ခဏခဏ ေပ်ာက္သြားတတ္​၏။ ယခင္လို ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ေပြရွုပ္ေနျခင္းမဟုတ္သည့္တိုင္ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ ေပ်ာက္သြားတတ္၍ သူအနည္းငယ္ေတာ့ စိုးရိမ္ေနမိသည္။

"တီး တီး"

"ကဲ ေနာက္တစ္ပတ္ေတြ႕မယ္ေနာ္"

ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းသံေၾကာင့္ အလၽွိုအလၽွိုထြက္သြားၾကေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား။

" စံလင္း မင္းကတိတည္ပါေစေနာ္"

"ေအးပါကြာ။ စိတ္ခ်"

လင္းသန႔္ဦးႏွင့္ အနည္းငယ္ အေနစိမ္းသြားေသာ္လည္း သက္ေသႏွင့္တကြ အမိဖမ္းရဦးမည့္သူမို႔ စဲလင္း ခါးခါးသီးသီးမဆက္ဆံနိုင္ေသး။ သူငယ္ခ်င္းပင္ျဖစ္ေစကာမူ လင္းသန႔္​၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သူမည္မၽွ အထိနာခဲ့ရသနည္း၊ မည္မၽွ သိကၡာက်ဆင္းခဲ့ရသနည္း။