SEKRETER

3.Bölüm

  Yoldan geçen herkes bana bakıyordu. Bazı tanımadığım insanlar yanıma gelip beni teselli edip gidiyordu. Canımı yakan ayakkabıları çıkarıp betona çıplak ayakla basıyordum. Birçok kez annem ve Kerem aramıştı telefonumu sessize alıp ağlamaya devam ettim.

************************************
  Hava kararmıştı. Ve ben saatlerdir ağlıyordum. Takım elbiseli bir adam yanıma gelip oturdu.

Telefonla konuşuyordu.

"Ben mi egoistim? Herkes işini düzgün yapsın o zaman! Bana bencil demeyi kes! Ben sadece kendimi düşünmüyorum! Ben senin patronunum düzgün konuş benimle! Sinirlendiğim için öyle dedim. Hayır kapatma!"

Adam birkaç kez alo dedikten sonra telefonunu eliyle sıkıp derin nefes alıyordu.

Onu izlemeyi ve dinlemeyi bırakıp ağlamaya devam ettim.

"Biraz sessiz ağlar mısın? Bir tek sen mutsuz değilsin."

Burnumu çekip ıslak gözlerimle adama baktım. Adam kafasını bana çevirip baktığında kalbini tutarak geriye sıçradı.

"Tövbe estağfurullah!"

"İlk ben geldim buraya! Defol git buradan!"

"İlk geldin diye senin malın olmuyor!"

Adama laf yetiştirirken akan burnumu silmek için çantamı kurcaladım. Telefonumun çaldığını görünce elime aldım.

Ses tonumu düzeltip telefonu açtım.

"Alo baba."

"İşten kovulmuşsun!"

Zorla tuttuğum göz yaşlarımı daha yüksek sesle ağlarken saldım.

"Annem mi söyledi?"

"Hayır biliyordum zaten."

"Nereden biliyordun?"

"Babayım ben baba! Bir daha benden bir şey sakla bacaklarını kırarım."

Daha yüksek sesle ağlamaya başladım.

"Ağlama kızım, ben varım yanında. Paran yokmuş bunu annen söyledi."

Al yine para lafı açıldı.

"Ya yeter artık! Cidden yeter! Gururumu kırmaktan başka bir şey yapmıyorsunuz! Gönderme para falan! Açlıktan ölsem bile almayacağım o parayı!"

Telefonu kapatıp çantama attım. Daha fazla ağlayınca yanımdaki adam ipek mendilini bana uzattı.

"Lütfen sus."

Mendili alıp daha fazla ağlamaya başladım. Bir yandan gözlerimi silerken bir yandan ayaklarımı ovalıyordum.

Yanımdaki adam ayaklarıma bakıyordu.

"Ne bakıyorsun!?"

Adam gözlerini ayaklarımdan çekip gözlerime baktı.

"Siz kadınlar niye böylesiniz? Canınız acısada sırf güzel görünmek için her şeyi yapıyorsunuz."

"Her kimsen defol git!"

Adam ayağa kalkıp omuzlarını umursamaz tavırla yukarı kaldırıp indirdi.

"Haklısın. Seninle vaktimi harcayamam."

Adam arkasını dönüp giderken durdu. Biraz bekledikten sonra tekrar bana dönüp yürüdü.

"Herkes bana bencil diyor. Ama ben bencil değilim! Egoistte değilim tamam mı?!"

Adam bana bağırınca etrafımızdakiler bize dönüp baktı.