SEKRETER

4.Bölüm

  Selim benim erkek arkadaşım. Yani sevgilim. Şu an yurt dışında üniversite okuyor. Son senesi. Onun aradığını görünce bütün moodum düzelmişti.

Tekrar telefonumdan onu aradım.

"Alo sevgilim."

"Şey... sevgilim..."

Konuşurken zorlanırsa kesin para isteyecek. Yurt dışında okuyor ve bursu ona normal olarak yetmiyor.

"Tamam sevgilim yarın sana gönderirim."

"Seni çok seviyorum!"

"Bende."

"Şimdi kapatmam lazım. Sınavlara çalışıyorum."

"Tamam sevgilim. Yediklerine dikkat et!"

Telefonu kapatıp çantama koydum.

Para gönderirim dedim ama benimde o kadar çok param yok. Son iş görüşmesindeki dağıttıkları zarfı çantamdan alıp içindeki paraları saydım.

Tam bin lira vardı. Beş yüz lira göndersem yeter mi?

Para hesaplamaları yaparken çoktan eve gelmiştim. Taksimetreye baktığımda iki yüz lira yazıyordu.

Şerefsiz taksici adamı kandırmış. İki yüz lira verip adamı bakışlarımla kınayarak taksiden indiğimde kapının önünde uyuyan Keremi gördüm.

Koşarak yanına gidip uyandırdım.

"Ne arıyorsun burada!?"

Kerem yerinden sıçrayıp uykulu gözlerle bana baktı.

"Sana ulaşamayınca merak ettim. Eve geldiğimde evdede yoktun."

Keremin kafasına vurup koluna girerek kaldırdım.

"Sana yedek anahtar yaptırmıştım. Nerede o anahtar!?"

Kerem kafasını kaşıyıp merdivenden güçlükle çıkıyordu.

"Sana bir şey oldu sanıp aceleyle evden çıktım. Unutmuşum."

Iç çekip Keremi merdivenden çıkarıyordum. Kapının önüne gelince elimdeki poşetleri Kerem'e verip çantamdan anahtarımı çıkarttım.

Kapıyı açıp içeri girdik. Kerem kravatını çıkarıp direk kendini kanepeye attı.

O kadar açtım ki masayı bile yiyebilirdim.

"Aç mısın diye sormayacağım. Ikimizde çok açız."

Kerem bana kafa sallayıp telefonuyla uğraşırken odama gidip üstümü değiştirdim. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkayıp salona geldim.

Girişteki poşetleri alıp ayakkabıları çıkarttım. Kerem ayakkabıları görünce yastığı bana fırlattı.

"Paran yok hala deli gibi ayakkabı alıyorsun!"

Keremin fırlattığı yastığı tekrar ona fırlatıp ayakkabıları denedim.

"Inanmayacaksın ama tanımadığım bir adam aldı."

Kerem gülmeye başladı.

"Lisede de böyleydin. Konser bileti alırdın. Annen kızınca tanımadığım bir adam aldı derdin."

Ayağımdaki ayakkabılara bakarken Keremin dediği cümleye gülüyordum.

"Hayır bu sefer gerçekten tanımadığım bir adam aldı. Yolda ayakkabılarım ayağımı sıkınca çıkardım. Adamda beni öyle görünce ayakkabı aldı."