SEKRETER

17.Bölüm

  "Siz konuşup tartışın. Ben odamdayım."

Burak Bey'in bu evdede bir odası varmış. Zenginlik böyle bir şey.

Dikkatimi toplayıp sandalyede oturan Veronicaya baktım.

"Veronica doğum günü partini ben hazırlayacağım. Bu yüzden sana bir kaç bir şey danışmaya geldim."

Veronica elindeki kum saatini bırakıp bana baktı.

"Tabiki danışabilirsin. Ama çok spoiler verme. Heyecanı kalmıyor."

Gülerek yatağın üstüne oturup Veronicaya baktım. Gerçekten baş döndürücü bir güzelliği vardı.

"Partine gelen davetliler için bir hediyelik vermek istiyorum. Ama nasıl bir hediyelik versem bilemedim. Sonuçta senin partin. Bu konuda bana yardım et."

Veronica hım diye sesler çıkartıp homurdandı.

"Kaktüse ne dersin?"

Ayağa kalkıp ellerimi karın hizamda bağladım.

"Kaktüs, at, deniz kabuğu hariç başka bir şey söyle."

Veronica sandalyeden kalkıp yanıma geldi.

"Vov bunları sevdiğimi nereden biliyorsun?"

Kollarımı açıp gülümsedim.

"Abin söyledi."

Veronica küçük çocuklar gibi etrafta dönerken sürekli gülümsüyordu.

Yaşına göre biraz fazla çocuksuydu. Ama bence çocuksu olmak hiçte kötü bir şey değil.

"Abim gerçekten mükemmel biri. Ona sahip olduğum için çok şanslıyım."

Veronica'nın aksanı biraz farklıydı. R harflerini Biraz uzatıp üstüne basarak söylüyor. Ismi yabancı olunca böyle mi oluyor?

"Buldum!"

Veronica hızlıca masasına gidip kum saatini alarak bana geldi.

"Bu kum saatinden gelen misafirlere dağıtalım."

Yüksek ses tonu ve gülen yüzü bir anda düşmüştü.

"Ama bu kum saatini biri benim için tasarlamıştı. Yani böyle bir kum saatini bulamayız."

Elindeki kum saatini alıp inceledim. Beyaz tahtadan yapılmış ve üstünde kelebek desenleri olan sıradan bir kum saatiydi. Içindeki kum ise mordu.

Veronica elimdeki kum saatini alıp üzülerek baktı.

"Aman boşver. Çokta önemli değil."

Veronica arkasını dönüp masaya kum saatini koyarken seslendim.

"Bir yolu var."

Bir yolu var ama yine ben yorulacağım.

"Böyle bir kum saati bulmak zor. Çünkü üstündeki kelebek desenlerini biri çizmiş. Yani dediğin gibi biri senin için alıp üstüne şekiller çizmiş. Ama resim konusunda yetenekli bir arkadaşım var."

Veronica gözlerini mutluluktan açmış bana bakıyordu.

"Sorun şu ki kaç tane davetli gelecek? Çünkü uğraş gerektiren bir iş."

Veronica elini çenesine götürüp düşünmeye başladı.

"Çok büyük bir parti olmayacak. Yani şöyle yetimhanedeki arkadaşlarımı ve okuldan bazı arkadaşlarımı çağıracağım. Ama yetimhanede çok arkadaşım olduğu için biraz kalabalık olacak. Ve birde abilerimin davet ettiklerinide eklersek 45-50 kişi olacak."