Ο Βασιλικός Δράκος

ΧVII

Επάνω στα πανιά των ιστιοφόρων μπορούσε κανείς να δει διάφορα ραμμένα σχέδια. Κυρίως τον σταυρό, ώστε οι ναυτικοί να έχουν την προστασία του Χριστού στα ταξίδια τους. Στον Βασιλικό Δράκο, όμως, μόνο τα μικρότερα πανιά είχαν σταυρούς. Πάνω στα πιο μεγάλα ξεχώριζε από μακριά το μυθικό πλάσμα που είχε δώσει στο πλοίο το όνομά του.

Ο δράκος. Ο θρυλικός, τρομερός, άπιαστος, επιβλητικός, κραταιρός δράκος.

Στην Κίνα και τους άλλους ανατολικούς τόπους της Ασίας, ο δράκος δεν έμοιαζε καθόλου με τους δράκους των παραμυθιών της Ευρώπης. Δεν ήταν ένα άγριο τέρας που έφτυνε φωτιά και δεν πετούσε στον ουρανό με τα φτερά του, όμοια με νυχτερίδας. Έμοιαζε με μακρύ φίδι με αγκαθωτό δέρμα, κέρατα, μυτερά νύχια και κοφτερά δόντια.
Ήταν ένα ιερό και πανίσχυρο ζώο, σύμβολο δύναμης, ρώμης και καλής τύχης για τους ανθρώπους που την άξιζαν. Επίσης συμβόλιζε ευοίωνες και μεγάλες δυνάμεις, όπως τον έλεγχο των πλημμυρών, των τυφώνων, των καταιγίδων και γενικά του νερού.

Ο δράκος χρησιμοποιούνταν από τους Αυτοκράτορες, τα Τέκνα του Ουρανού, ως σημάδι της εξουσίας και της λαμπρότητάς τους. Μάλιστα οι δράκοι στα πανιά του ιστιοφόρου, που είχαν δύο κέρατα και πέντε νύχια, χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά και μόνο από τον Αυτοκράτορα της Κίνας, ενώ οι ευγενείς και οι πρίγκιπες του παλατιού έπρεπε να συμβιβαστούν με τέσσερα νύχια μόνο.

Αλλά για τον Τουάν ο δράκος, και ιδιαίτερα εκείνος ο δράκος που πηγαινοερχόταν αδιάκοπα από την Αγγλία στη Σαϊγκόν γεμάτος θησαυρούς, ήταν ένα σύμβολο της δοκιμασίας που περνούσε εδώ και εφτά χρόνια μέσα σ' εκείνο το πλοίο, μακριά από την πατρίδα του, το Βιετνάμ. Κάθε φορά που έφταναν εκεί, το Βιετνάμ ήταν τόσο κοντά του κι όμως δεν μπορούσε να βγει από το καράβι για να το αντικρίσει, να ξαναχωθεί μέσα του. Εφτά χρόνια. Εφτά χρόνια να έχει το σπίτι του δίπλα του, αλλά να μπορεί να το δει μόνο από μακριά, κι αυτό αν είχε την τύχη.

Δεν ήταν ποτέ σκλάβος και ξαφνικά είχε γίνει. Και το χειρότερο ήταν ότι εκείνος το είχε διαλέξει. Δηλαδή, όχι ακριβώς. Ήταν μπερδεμένο. Στην πραγματικότητα ήταν μια επιλογή που αναγκάστηκε να κάνει. Δεν θα μπορούσε ούτε να φανταστεί ότι θα έπρεπε να διαλέξει να κάνει κάτι τέτοιο. Μέχρι που απλά ήρθε η στιγμή.

Είχε γεννηθεί και μεγαλώσει ως ο πρωτότοκος του αγρότη Φαν Τι Λαν, σε ένα μικρό ασήμαντο χωριό κοντά στη Σαϊγκόν, μια αόρατη κουκκίδα στον χάρτη. Ο Φαν Τι Λαν ήταν ένα πολύ εξέχον πρόσωπο στο χωριό. Το όνομά που έδωσαν εκείνος και η γυναίκα του στον γιο τους σήμαινε έξυπνος. Αυτό το όνομα τους ήρθε όταν τον είδαν για πρώτη φορά. Και αυτή έμελλε να είναι και η μοναδική φορά που θα έδιναν αρσενικό όνομα σε κάποιο από τα παιδιά τους.