Ο Βασιλικός Δράκος

ΧΧΧV

Σημείωση: Ελπίζω να έχετε δυνατό στομάχι, γιατί σε αυτό το κεφάλαιο υπάρχει αρκετό αίμα και ωμή βία.

Οι ναύτες έτρεξαν όλοι κοντά στον μάγειρα και τον Άτκινσον, που για μια ακόμα φορά είχαν βρεθεί ο ένας απέναντι στον άλλον. Τα κορίτσια μαζεύτηκαν κοντά τους ανήσυχα, μαζί και η Ρόζα, ενώ όλοι όσοι κοιμούνταν είχαν σηκωθεί. Δύο άντρες είχαν καταφέρει να τραβήξουν τον Άτκινσον πάνω από τον Σκωτσέζο και με τη βοήθεια κάποιων άλλων τους συγκρατούσαν ώστε να μην αρχίσουν να παλεύουν ξανά σαν ζώα. Εκείνη τη στιγμή η Σερένα οδήγησε τον τιμονιέρη μαζί με τους υπόλοιπους του καταστρώματος κάτω. Η Ρόζα την κοίταξε απορημένη, προσπαθώντας να καταλάβει τι σχέση είχε εκείνη με τον καβγά. Της έκανε νόημα να τραβηχτεί και να έρθει με τις υπόλοιπες, αλλά η νεαρή Χιλιανή τα είχε εντελώς χαμένα και κοιτούσε το κενό.

«Τι γίνεται εδώ;» φώναξε ο Τσάρλι πλησιάζοντας τους δύο άντρες, όμως εκείνοι τον αγνόησαν και συνέχισαν να κοιτάζονται με μίσος. Φαινόταν καθαρά ότι αυτή τη φορά δεν είχαν καμία διάθεση να τα παρατήσουν και να συμφιλιωθούν.
«Ρώτησα τι γίνεται!» επανέλαβε επιτακτικά ο Τσάρλι και μπήκε ανάμεσά τους, κοιτώντας μια τον έναν και μια τον άλλον με τα μπλε μάτια του να έχουν στενέψει και αγριέψει, σαν τα κύματα που σηκώνουν στον ωκεανό οι δυνατές θύελλες.
«Αφήστε με να του δώσω αυτό που του αξίζει!» φώναξε ο Άτκινσον παλεύοντας να ξεφύγει από το σφιχτό κράτημα των αντρών κι ο Μακμίλαν γέλασε με βροντερή φωνή.
«Δεν έχεις να του δώσεις τίποτα!» είπε ο Τσάρλι. «Πολύ τολμηρό σε βλέπω, μικρέ, κι είναι το πρώτο σου ταξίδι!»

Μια ομοβροντία από φωνές που έμοιαζαν να συμφωνούν αντήχησε τριγύρω, κάνοντας τον Άτκινσον να αφρίσει από το κακό του. Κοίταξε τον τιμονιέρη οργισμένος.
«Φυσικά και εσύ τον προστατεύεις, Ιρλανδέ!» μουρμούρισε με θυμό κι ο Τσάρλι τον πλησίασε απειλητικά.
«Για άκου εδώ...» πήγε να πει, ερεθισμένος που άκουγε τον νεαρό να προσβάλλει την πατρίδα του, αλλά συγκρατήθηκε την τελευταία στιγμή. Είχε έρθει για να δώσει τέλος στον τσακωμό, όχι για να ξεκινήσει κι άλλον.
«Να ακούσει!» κορόιδεψε ο Μακμίλαν. «Τύποι σαν κι αυτόν δεν είναι για κουβέντες! Τύποι σαν κι αυτόν δεν θέλουν παρά μόνο ένα γερό χέρι ξύλο για να καταλάβουν ποια είναι η θέση τους εδώ μέσα!»
«Ξεχάστε το ξύλο κι οι δυό σας!» φώναξε ο Τσάρλι. «Κι εσύ, Μακμίλαν, δεν μας τα λες καλά τελευταία! Το ότι είσαι παλιός εδώ μέσα δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις ό,τι σου κατέβει!»