Ο Βασιλικός Δράκος

ΧΙ

Δύο εβδομάδες αργότερα

Εδώ και δύο εβδομάδες, ένα ακόμα ταξίδι από την Αγγλία είχε ξεκινήσει για τον Βασιλικό Δράκο και το πλήρωμά του. Άδειος αλλά επιβλητικός, υποσχόταν άλλον έναν θρίαμβο στον πλούσιο ιδιοκτήτη του, που τον είχε αποχαιρετήσει δύο εβδομάδες πριν στο λιμάνι του Λονδίνου.

Αλήθεια πολλά μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για το χρήμα. Κι αφού το κερδίσει, ποτέ δε σταματά να θέλει κι άλλο. Η μακροχρόνια θητεία του πλοίου ήταν η τρανή απόδειξη. Ο Γάλλος έμπορος δεν ήταν ικανοποιημένος με τον πλούτο που ήδη είχε, και μάλλον ποτέ δεν θα ήταν ικανοποιημένος.

Μέσα σε ένα από τα απόκρυφα δωμάτια του πλοίου, χωμένο μέσα στην ξύλινη κοιλιά του, ο ύπνος είχε βαρύνει τα βλέφαρα των ιερόδουλων που κοιμούνταν εκεί. Κι αυτό σύστημα του Γάλλου. Κι ήταν λειτουργικό. Αντί να σταματούν οι άντρες στα λιμάνια, είχαν έτοιμες βοηθούς στο πλοίο. Έτσι δεν κινδύνευαν να κολλήσουν και κανέναν κίτρινο πυρετό. Συνήθως τις έπαιρναν μέσα στην άδεια αποθήκη για τα εμπορεύματα, όταν επρόκειτο για κάτι βιαστικό. Στην πόρτα της αποθήκης, οι ναύτες είχαν ανοίξει και μία τρύπα, στην οποία στριμώχνονταν οι εκάστοτε απ' έξω, κοιτάζοντας μέσα λαίμαργα. Κι αυτό το συνήθειο ξεκινούσε περισσότερο όταν πλησίαζαν στην Αφρική και την Ινδοκίνα, και τους ερέθιζε η ζέστη.

Μέσα στο δωμάτιο με τις ιερόδουλες όμως υπήρχε και μια άλλη, μια διαφορετική γυναίκα, που έμοιαζε με την μητρική παρουσία που είχαν τα κορίτσια αυτά μαζί τους στον ωκεανό, με έναν φύλακα άγγελο που ψιθύριζε προσευχές και ξαγρυπνούσε σε μια μικρή γωνίτσα του δωματίου. Και δεν ήταν άλλη από τη Λατίνα που βρισκόταν μαζί τους εδώ και δύο χρόνια.

Η Ρόζα Σάντσες είχε έρθει στον κόσμο στην Αργεντινή το 1809. Ο ερχομός της παραλίγο να κοστίσει τη ζωή της Αλάνα Σάντσες, της μητέρας της, μιας ασθενικής και εύθραυστης γυναίκας, η οποία πέρασε μια δύσκολη κύηση και μια ακόμη πιο δύσκολη γέννα. Κι άλλες τέσσερις μετά από εκείνη. Η Ρόζα ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας, η πρωτότοκη. Είχε άλλες δύο αδερφές και δύο αδερφούς.

Οι γονείς της δεν ήταν σκλάβοι, όχι. Ήταν περισσότερο κάτι σαν δουλοπάροικοι. Ο Κάρλος Σάντσες, ο πατέρας της, βρισκόταν στην υπηρεσία ενός πλούσιου, του Χουάν Σαγκρέρας, ιδιοκτήτη τεράστιων φυτειών καπνού από χρόνια. Η Αλάνα κι εκείνος δούλευαν όλη μέρα κάτω από τον καυτό ήλιο στα χωράφια, μαζί με πολλούς άλλους φτωχούς αγρότες που εξαρτιόνταν από τον Σαγκρέρας. Το αποτέλεσμα ήταν η Ρόζα να μην γνωρίσει σχεδόν καθόλου παιδικά χρόνια. Από τη στιγμή που έγινε έξι ετών και ήδη είχαν γεννηθεί μία αδερφή κι ένας αδερφός, άρχισε να παίζει το ρόλο της μητέρας, αναπληρώνοντας το κενό που άφηνε η Αλάνα, η οποία δούλευε στις φυτείες για το ψωμί των παιδιών της.