GÜNEŞ DOĞUDAN YÜKSELİR

26. BÖLÜM PART I

Herkese merhaba yeni bölümü yarın gece verecektim ama bölüm baya uzun oldu bu yüzden iki Part halinde eklemeye karar verdim. Ve bu gece ilk Part'ı okuyorsunuz. Devamı için sizleri çok bekletmeyeceğim yarın gece yeni yılda 26. Bölümün 2.Part'ını okuyacaksınız. Bu sizleri çok beklettiğim için peş peşe ekleyeceğim iki bölüm niteliğinde olacak ve de geç gelen bölüm için tabi ufak bir özür...

Umarım yorum ve görüşlerinizi benden esirgemezsiniz. Yarın gece görüşmek üzere. Keyifli okumalar dilerim...

GÜNEŞ DOĞUDAN YÜKSELİR 26.BÖLÜM / PART I

Takvimler artık koskoca bir yılın bitmeye ramak kaldığı ve yerini heyecanların mutlulukların ve umutların alacağı yepyeni bir yıla bırakacakken; Deniz içindeki tüm enerjisi çekilmiş, hayat ışığı sönmüş ve sırf yaşamak için günleri, saatleri ve dakikaları tüketen bir duruma geçmişti.

'İnsan hayatta her şeye alışır' demişti bir kez annesi, peki neden günlerdir onsuzluğa alışamıyordu? Her gece o soğuk yatağa yattığında neden bedeni kimsesiz bir çocuk gibi tir tir titriyordu? Neden saatlerce uğraşıp uymayı başardığı uykusundan kabuslarla uyanıyordu? Karşılaştıkları ender vakitlerde kaçamakta olsa gördüğü uzak bakışları niye bu kadar içini acıtıyor, neden onunla her konuşma denemesinin başında nefesinin ciğerlerini zorlayarak inip kalkmasını ve dilinin lal olup tutulmasını önleyemiyordu ki?

Günlerdir bu durumdaydı Deniz. Bir haftadır işe gitmiyor tüm gününü odasında kendi ve vicdanı ile baş başa geçiriyordu. Gerçekten yaptığı bencillik, kocasına karşı da haksızlık mıydı diye düşünmekten doğru dürüst uyuyamıyor, yemek yiyemiyor bazen sırf vakit geçsin diye uzun saatlerini yatakta boş boş yatakta geçiriyordu.

Birkaç kez Cihangirle konuşmaya çalışmış ama her seferinde kocasının sert ve keskin bakışları ile onu geri püskürtmesi yüzünden kelimeler boğazına dizilerek bir şey diyememişti. Çünkü kocası onunla yaptığı ilk ve son konuşma girişiminde istediğini gayet net şekilde bir kez daha söylemiş okul ile kendisi arasında yapacağı seçim dışında tek bir cümle duymak istemediğini sert şekilde belirtmişti. Sonrasında Deniz'de vazgeçmişti konuşma çabasından, çünkü ne yaparsa yapsın adamın saplantılı fikrini değiştiremeyeceğini biliyordu. Zaten işe gelmemesine de ses çıkartmamış hatta ''Zaten bir ay sonra gideceksin gelmene gerek yok hiç olmazsa çalışanların düzenini bozma ''diyerek onu desteklemişti. Tabi buna desteklemek denirse...

İki gün sonra şirkette büyük bir yılbaşı partisi verilecekti. Şirket çalışanları ve her düzeyden yöneticiler bu partiye davetliydi. Cihangir; Deniz'e üstün körü bahsettiği partiye gelmek istemezse anlayış göstereceğini söyleyerek onu partide de istemediğini açık açık söylemişti. Deniz'se gurur yapmış o gece evde oturacağını söyleyip onun attığı kırıntılara minnet etmemişti. Tabi şu an pişman mıydı? Evet...

Belki de o parti sayesinde yeniden yakınlaşacaklar ve Cihangir ona vermediği söz hakkını o yakınlaşmanın etkisiyle Deniz'e verecekti. Belki de ilk kez kendini kocasına anlatması bu denli kolay olacaktı. Ama kahrolası sözler ağzından bir kez çıkmış ve maalesef şu an ölesiye pişman olmuş olsa da hayır demişti ve geriye dönüşü yoktu.

Tabi bunun yanına güzel gelişmeler olmamış mıydı hayatında? Elbette olmuştu ve bunların başında kuzeninin ona içini dökerek hastalığını anlatması ve ondan destek beklediğini söyleyerek yanında olmasını istemesi vardı. Çünkü Deniz sabırla Türkan'ın kendi durumundan bahsetmesini beklemişti. Ve sonunda Türkan daha fazla içinde tutamayarak en güvendiği insan olarak onu seçmiş ve her şeyi anlatmıştı. Hiç olmazsa birileri hala ona güveniyordu. Bunu bilmekte Deniz için iyiydi. Tabi hastalığı için araştırmalar yapıp sandığı kadar kötü ve çözümsüz olmadığını öğrenmekte onu rahatlatmıştı. Altı haftanın sonunda ilk kontrol için bu gece İstanbul'a geleceğini öğrenince ise çok daha fazla mutlu olmuştu. Hiç olmazsa yeni yıla yalnız girmeyecekti. Tabi kuzeni sevdiği adam ile farklı bir plan yaparsa bunu tüm yalnızlığına rağmen kabulleneceğini de biliyordu.