Falling || H.S.

|it's harder to reach you|

'23.05.2014 / 24.05.2014 -Ireland

İnanılmaz bir konserdi. Hatta şu ana kadar olanların en iyisiydi. İrlanda kesinlikle harikaydı. Güney Amerika'da kendime yönelik pankartlara neredeyse rastlamamıştım. İnsanlar beni dinlemekten mutlu ama gitsem de çocuklar sahneye gelse, düşüncesindeler gibi hissetmiştim. Ama bu, öyle değildi. Benim için hazırlanmış gibilerdi. Tüm şarkılarıma eşlik etmişler ve sahneden gideceğimde gitmemem için neredeyse yalvarmışlardı. İçimdeki tüm gerginliği emmişlerdi. Bu benim için muazzam bir deneyim olmuştu. Sanki ön sanatçı gibi değil de kendi konserime çıkmışım gibiydi. Beni tek kelimeyle büyülemişlerdi.

Lou saçımdaki postişi çıkarıp iz kalmasın diye at kuyruğu açmayacağını söylerken bornozla oturuyordum. Yorulmuştum, ancak yüzümdeki gülümseme asla silinmiyordu.

"Gerçekten inanılmazdın." Bunu bana kaçıncı söyleyişi olduğunu düşünürken, sözleri mümkünmüş gibi gülümsememin biraz daha büyümesine sebep olmuştu. "Bu arada, Niall onları izlemen için ailesinin yanına gitmeni istediğini söylemişti. Eğer sen de istersen gidip ayrılan özel kısımdan onları dinleyebiliriz."

Şu ana kadar onların hiçbir konserini izlemediğimi fark ettim. Çocukların sesleri kulise geliyordu. Çok değil, henüz üç şarkı söylemişlerdi. Ve bu teklif beni heyecanlandırmıştı.

"Harika olur," dedim. Sonra da makyajdan temizlenmiş yüzüme Lou'nun bir şeyler sürmesine ve maskarayla kirpiklerimi belirginleşmesine izin verdim. "Lux nerede?"

"Uyudu. O yüzden rahatça seninle gelebilirim" Buna sevinmiştim. Lou'yu gerçekten seviyordum.

Giymem için dar bir kot ve siyah askılı badi bırakılmıştı. Bir de Harry'nin ayakkabılarına benzeyen siyah deri bir bot... "Caroline bunları göndermiş. Ama hava serin. Şimdi gidip sana ceket getireceğim." Durdu ve beni baştan aşağı inceledi. "Zayn'in ceketlerinden biri harika olur. Hemen dönerim." Sonra bir şey söylememe fırsat vermeden hızla odayı terk etti.

Normalde sahne kostümümü çıkarınca rahat bir şeyler giyip ya çocukların şovu bitirmesini bekliyordum ya da otele dönüyordum. Ama şu an Caroline'ın giysilerimin önemli olacağı hissine kapıldığı aşikardı. Elbette birileri ben onları izlerken fotoğrafımı çekecekti.

Lou dönene kadar gönderilen kıyafetleri giydim. Hâlâ engelleyemediğim bir gülümseme yüzümdeydi. Benim için getirdiği ceket, Zayn'in siyah kot ceketlerinden biriydi. Ve kombinimi kesinlikle tamamlamıştı.

Ayrılan özel bölüme girdiğimizde Niall'ın annesi, babası ve abisinin orada olduğunu gördüm. Biz yanlarına gidince hepsi kafalarıyla sessiz birer selam verdiler. Sesten dolayı tanışmak için uygun bir ortam olmadığını biliyordum. Bu yüzden olabilecek en samimi şekilde gülümsemekle yetindim.

One Direction'ı sahnede izlemek gerçekten rüya gibiydi. Şu ana kadar bunu neden yapmadığımı sorgulamamı sağlamışlardı. Hayranların harika bir enerjisi vardı ve bu beni etkilediği gibi çocukları da etkilemişe benziyordu.

Niall ailesine döndüğü sırada benim orada olduğumu fark edince göz kırptı. Ona havadan bir öpücük yolladım. Zayn ceketin onun olduğunu fark etmiş olacak ki dudaklarını oynatarak 'çok yakışmış' demiş ve benim utanmama sebep olmuştu. En komik tepkiyi yine Louis vermiş ve iki parmağını önce kendi gözlerine sonra da bana uzatarak 'gözüm üzerinde' demişti. Ki bu hem komik hem de konser öncesindeki konuşmayı düşününce ürkütücüydü. Liam, beni işaret etmiş böylece büyük ekranda görüntüm çıkmasına sebep olmuştu. Kendimi görmek komikti. Daha sonra da hayranlara bizi harika ağırladıkları için teşekkür etmiş, bu da inanılmaz bir çığlık seline sebep olmuştu. Harry ise beni gördüğü halde bunun üzerinde durmamıştı. Kendinden emin adımlarla sahnede yürüyor ve izleyen herkesi nefessiz bırakacak kadar harika şeyler yapıyordu.